1. Dat de pijn niet stopt nadat de baby eruit is. Begin met de nageboorte, verpleegsters duwen op je baarmoeder, meer weeën om de baarmoeder te genezen, en de glorieuze reconstructie van je va-jay-jay. (Als u soms scheurt)
2. Dat je je schuldig voelt over het gebruik van de ziekenhuis Kwekerij. Natuurlijk is het daar voor een reden, maar ben ik een slechte moeder als ik mijn dochter daarheen stuur voor de nacht? (P. S. Natuurlijk niet, je had net een mens letterlijk uit je komen)
3. Je gaat naar huis in luiers en draagt luiers voor 4-6 weken. Het is als, “Hey je hoeft geen periode van 9 maanden te hebben, maar, BAM! Hier ga je! Heb je me gemist?!
4. Naar huis gaan is zo voorzien, maar zo eng. Het is wanneer de realiteit begint, de teksten en sociale media “likes” sterven, anderen weer aan het werk gaan, en je met rust wordt gelaten en verantwoordelijk voor dit kleine, onschuldige, mens.
5. De baby blues zijn zo echt! De eerste week zul je gaan van “op de top van de wereld” de ene minuut tot de vraag hoe je mogelijk in staat om dit alles te doen de volgende. Ik herinner me dat ik elke keer huilde als Ik Mark zag en jaloers was dat ik niet meer zijn “favoriete meisje” was. Je hormonen worden wild! Ik wou dat iemand me had verteld dat het normaal was om je niet meteen goed te voelen.
6. Je zult je constant schuldig voelen. Schuldgevoel over gefrustreerd raken of een pauze nodig hebben. Schuldgevoel dat je een uur lang reality TV wilt kijken. Schuld over het niet focussen op je partner genoeg, schuld over het niet geven van borstvoeding, zelfs schuld over je baby die een goede baby! (Zoals waarom verdiende ik zo ’n goed kind en *Tammy’ s baby blijft de hele nacht wakker?) Schuld is onvermijdelijk en zal een van uw constante emoties rechts langs kant “hanger.”
7. Je vrienden zonder kinderen zullen nog steeds je vrienden zijn, maar het zal niet precies hetzelfde zijn. Dat spreekt voor zich. Ze zullen altijd van je houden, maar je kunt niet overdag drinken (of ‘ s nachts drinken wat dat betreft) zo vrij en openlijk als je ooit kon.
8. Je bent meer dan ooit bang voor je eigen dood. Sorry dat ik bot en morbide ben … maar alles is nu eng omdat je een moeder bent. Vliegen? paniekaanval. ‘S nachts over straat lopen? paniekaanval. De gedachte van het verlaten van uw kind en niet kijken naar hen opgroeien is kwellend en als je niet voorzichtig bent zal het proberen om u te overwinnen. Zoals Wat als mijn baas begint te daten met Patrice en ze de nieuwe moeder van mijn baby moet zijn. Geen. Val dood, Patrice.
9. Erger dan # 8: U zult voortdurend vrezen voor de veiligheid van uw kind.Of het nu het controleren van hen meerdere keren tijdens de nacht om ervoor te zorgen dat ze nog steeds ademen of het bellen van de kinderarts voor elk klein ding dat lijkt net het geringste beetje “off”, hun bestaan wordt uw reden voor het bestaan.
10. U krijgt veel ongevraagd advies en opmerkingen. Respecteer je ouderen en bla bla bla … maar dit is je kind op de lange termijn. Doe wat u en uw partner geloven is het beste voor hem of haar en begrijpen dat vaker wel dan niet dat het advies komt van een goede plaats of u het eens bent met het.
11. Het is absoluut ok om tijd weg te willen van je baby. Oh ja dat is het! Zelfs een uitstapje naar de supermarkt is een leuke adempauze! Deze momenten alleen willen en nodig hebben maakt je nog geen slechte ouder! Ik voelde me schuldig toen moeders zeiden: “Oh, ik kon mijn baby nooit alleen laten!”Of” ik miste ze de hele tijd!”Maar de realiteit is, je hebt tijd nodig voor jezelf en voor jou en je partner om opnieuw te verbinden en/of je post-baby relatie te versterken.
12. U zult nooit uw exacte pre-baby lichaam. Dat wil niet zeggen dat je geen lichaam kunt hebben dat beter of net zo goed is, maar het zal nooit “hetzelfde”zijn. Bedankt wetenschap! Je heupen zullen verbreden, je kan striae hebben, en cellulitis zal rond hangen vaker en gewillig. Het maakt niet uit wat het resultaat is, je lichaam is mooi en gegroeid en gaf leven. Het kan tijd kosten om het te accepteren en dat is ook ok!
13. En tot slot, hoeveel je van ze zult houden. Je hoort het overal! Je hoort het van je moeder en haar moeder en haar moeder voor haar en van alle andere moeders in je leven maar je kunt het niet geloven totdat je het leeft. De liefde die je voor hen hebt is overweldigend. Zo erg dat het pijn doet. Je hart klopt en je ogen staan goed en met elke dag die voorbijgaat hou je meer en meer van dit kleine wezen dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Van alle dingen die ik zou willen dat ik was meer voorbereid op dit is het. Ik was niet voorbereid op hoeveel ik van mijn dochter zou houden en de emoties die daaruit zouden voortvloeien. Maar elke dag dank Ik God dat ik gekozen werd om haar moeder te zijn en ik beloof dat ik onvoorwaardelijk van haar zal houden. 