De meeste mensen geloven dat hun werk moeilijk is. In de meeste gevallen wel. De moeilijkheden die elke baan met zich meebrengt, zijn verschillend en dat erkennen we tegenover elkaar. We denken na over de vaardigheden die betrokken zijn en zeggen: “dat kan ik niet doen”. Maar weinig banen worden zo verkeerd begrepen als die van een professionele acteur.
een deel van de onderschatting is geworteld in een basisvisie van handelen als “de kunst van het liegen”. Het is juist het tegenovergestelde. Geweldig acteren is de kunst van de waarheid vertellen en de waarheid vertellen kan vermoeiend zijn. Maar het zit zo. Geweldig acteren moet er ook moeiteloos, natuurlijk en gemakkelijk uitzien. En zo wordt het vaak verkeerd beoordeeld als eigenlijk moeiteloos, natuurlijk en gemakkelijk. We herinneren ons onze goede ervaringen met schooltheater of amateurdrama ‘ s en denken: “dat zou ik kunnen doen”. Het is als het vergelijken van het plezier van het fietsen rond een park op een zonnige dag, met het leven van een professionele fietser.
omdat het veel banen heeft gehad – en de meeste actoren hebben veel banen gehad – is het veruit de moeilijkste. Het deel dat we met je delen in het theater of op film is het leuke deel. En zo hoort het ook. Echter, het deel dat je niet ziet – de voorbereiding – de geestverruimende vocale en fysieke warm-ups, de Maandag Tot Zaterdag repetities, gevolgd door avonden van Learning lines of werken in een pub, de constante teleurstelling en afwijzing van Audities, het emotionele zelfmisbruik dat voortkomt uit het verkennen van vouw na vouw van jezelf-dat verborgen deel, vormt 95% van het leven als professionele acteur.ik heb gedurende het Griekse toeristenseizoen gedurende zes maanden 14-urige diensten in een reisbureau gewerkt, zeven dagen per week, zonder vrije dag. Ik heb als concurrentieexpert miljarden onderzoeken in de industrie gedaan, met dagen en weken waarvan ik dacht dat ze nooit zouden eindigen. Niets ervan is te vergelijken-zelfs niet in de buurt – met de zelfopgelegde tijdelijke obsessie die de voorbereiding op een onderdeel vereist. De slapeloosheid die komt van werkdagen voor vier weken dan nachten voor vier weken of, als je geluk hebt, beide. En dit alles meestal voor minimumloon of, vaak, geen geld.
een paar jaar geleden had ik het geluk om Othello te spelen. Mensen kwamen naar me toe na het doek en zeiden: “Hoe heb je al die regels geleerd?” Het leren van lijnen was het makkelijkste deel van het proces. Van een plek van volledige toewijding aan je vrouw naar absolute moorddadige Intentie, binnen een 20 minuten durende scène, was een stuk moeilijker. Duizend keer door de choreografie lopen van het wurgen van een collega-acteur, zodat je het dan elke avond echt kunt doen, was een stuk moeilijker. Het doen, terwijl het merken van haar radeloze moeder op de eerste rij half springen uit haar stoel, was nog moeilijker.
Ik heb de afgelopen maand een toneelstuk gerepeteerd. Hamlyn, door Juan Mayorga, is gebaseerd op echte gebeurtenissen en betreft een vermeende ring van pedofielen in Spanje. Hoe voelt het om een scène te repeteren waarin ik word ondervraagd door de politie als een vermoedelijke pederast? Nou, op een goede dag, als alles bij elkaar komt en iedereen op alle cilinders schiet, voelt het alsof ik door de politie werd ondervraagd als een vermoedelijke pederast. En dan stap ik in de bus en oefen ik lijnen in mijn hoofd en speel scènes uit in mijn hoofd, grijnzend, en als ik merk dat mensen om me heen naar me staren, realiseer ik me dat ik in tranen ben. Dat is het werk.
ik klaag niet. Samen met alle moeilijkheden, zijn de beloningen enorm. Nee, geen roem en fortuin-als ik dat wilde zou ik een lot kopen en een veel betere kans hebben. Ik bedoel de mogelijkheid om iets te creëren uit het niets, om je een warme zomeravond voor te stellen en mensen in een magazijn te laten geloven in het midden van de winter; de kans om zielen aan te raken en je aan het denken te zetten.vooral de stilte die af en toe over een auditorium valt, beschreven door Shelley Winters als “the sound of a wonderful, deep silence that means you ‘ve hit them where they live”. Ik deel deze gedachten gewoon omdat ze vormden, voor mij, een les die de moeite waard is om te leren: dat de weg naar “gemakkelijk” is vaak erg moeilijk.
• The UK premiere of Hamlyn, by Juan Mayorga, opens in the Space Arts Centre on 22 April
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/alinea ‘ s}}{{highlightedText}}
