agressieve parodontitis is een destructieve ziekte die wordt gekarakteriseerd door het volgende: de betrokkenheid van meerdere tanden met een onderscheidend patroon van parodontaal weefselverlies; een hoge mate van ziekteprogressie; een vroege leeftijd van aanvang; en de afwezigheid van systemische ziekten. Bij sommige patiënten kan parodontaal weefselverlies beginnen vóór de puberteit, terwijl bij de meeste patiënten de aanvangsleeftijd tijdens of iets na de circumpubertale periode is. Naast infectie met specifieke micro-organismen, lijkt een gastheer predispositie een belangrijke rol te spelen in de pathogenese van agressieve parodontitis, zoals blijkt uit de familiale aggregatie van de ziekte. In dit artikel bekijken we de historische achtergrond van de diagnostische criteria van agressieve parodontitis, presenteren een eigentijdse gevalsdefinitie en beschrijven de klinische parameters van de ziekte. Op dit moment wordt de diagnose van agressieve parodontitis bereikt met behulp van case history, klinisch onderzoek en radiografische evaluatie. De gegevens die met behulp van deze methoden worden verzameld, zijn gevoelig voor relatief hoge meetfouten. Bovendien, deze diagnostische aanpak meet verleden ziektegeschiedenis en kan niet betrouwbaar meten bestaande ziekteactiviteit of nauwkeurig voorspellen toekomstig weefselverlies. Een diagnose wordt vaak gesteld jaren na het begin van de ziekte, deels omdat de huidige beoordelingsmethoden vastgestelde ziekte gemakkelijker en betrouwbaarder detecteren dan beginnende of initiële laesies waar het weefselverlies minimaal is en meestal onder de detectiedrempel van de huidige onderzoeksmethoden. Toekomstige ontwikkelingen in het begrijpen van de pathogenese van deze ziekte kan bijdragen aan een eerdere diagnose. In zoverre kunnen toekomstige gevalsdefinities de identificatie van belangrijke etiologische en risicofactoren omvatten, gecombineerd met zeer nauwkeurige methodologieën die de vroegtijdige detectie van initiële laesies mogelijk maken. Dit kan de voorspellende waarde van deze tests aanzienlijk verbeteren en gevallen van agressieve parodontitis ontdekken voordat significant weefselverlies zich ontwikkelt.