“de dag dat mijn zoon werd geboren, wist ik dat ik alles voor hem zou doen. Vecht voor hem om zichzelf te zijn. Ervoor zorgen dat hij zou opgroeien geliefd en geaccepteerd ongeacht wat.
At first it was little things. Nails, glitter, flowers, pink and purple.
Then came the clothes.
My son Levi begged me to wear a dress to school for a while. Op een dag kwam hij huilend thuis van school omdat hij er zo graag een wilde dragen.ik liet hem de jurken van zijn zussen passen en zei dat hij degene moest kiezen waar hij het meest van hield. Hij koos voor een lichtroze jurk van zijn zus Braylee. Ik kon de pure vreugde op zijn gezicht zien en hoe mooi hij zich voelde. We spraken met hem en lieten hem weten dat er mensen in de war zouden zijn omdat ze normaal geen jongens in jurken zien. ‘Als het je gelukkig maakt, dan kun je deze morgen dragen,’ zei ik tegen hem.
en dat deed hij zeker.
De volgende ochtend, mijn hart racede toen we hem naar school brachten. Ik hoorde ouders grinniken toen we voorbij liepen maar Levi hoorde het niet (godzijdank). Hij was veel te vreugdevol om het te merken. Hij sprong rond en hield mijn hand vast, zo opgewonden om eindelijk in een jurk te zijn. Toen ik wegging, kon ik niet anders dan hopen en bidden dat hij in orde zou zijn.
totdat ik het telefoontje kreeg.
‘de kinderen in de bus op school maakten hem belachelijk en hij vroeg om te veranderen,’ zei de directeur. Mijn hart deed pijn om mijn lieve jongen. Hoe kunnen 4 – jarigen nu al zo wreed en gemeen zijn?ze pestten en plaagden mijn Zoon omdat hij was wie hij is en gelukkig was. Ze maakten hem zo verdrietig en ongemakkelijk dat hij vroeg om een shirt en korte broek aan te trekken. ‘We vinden het prima dat hij een jurk draagt,’ zei de directeur. ‘Maar als dit normaal gaat zijn, moeten we een begeleider in zijn klas krijgen om uit te leggen dat andere kinderen andere dingen dragen.’Een van zijn leraren scheurde eigenlijk en zei hoe blij en geweldig ze dacht dat het was dat we ouders waren die onze zoon zichzelf lieten zijn. Ik was er trots op dat het schoolpersoneel het tenminste begreep.
toen ik naar school ging om hem op te halen, vroeg ik hem onmiddellijk: ‘Hoe was het op school? Waar is je mooie jurk? Zijn ogen vulden zich met tranen. ‘Ik had een slechte dag,’ zei hij. Iedereen lachte me uit en zei dat ik de jurk uit moest doen.’
Ik hield hem vast en gaf hem de grootste knuffel ooit. Ik zei hem dat hij mooi was en een jurk mocht dragen als hij dat wilde. Papa en ik houden van je, wat je ook draagt.’Levi vroeg of ik hem wilde helpen zijn jurk weer aan te trekken. Zijn broers en zussen waren er om hem te steunen. Zeker, zijn heldere, bubbelende, gelukkige zelf kwam meteen terug.
Het maakt niet uit wat je draagt.van wie je houdt.
hoe je eruit ziet.
wat uw overtuigingen zijn.wat je seksualiteit is.
welke taak u kiest te vervullen.
geen van deze dingen doet ertoe.
Iedereen die anders denkt of zich zou schamen om gezien te worden met mijn familie om deze redenen hoeft niet in mijn leven te zijn. Ik zal niet toestaan dat anderen mij of mijn familie neerhalen omdat ze ons zijn.
Ik begrijp dat velen dit in vraag zullen stellen en het er niet mee eens zullen zijn. Het is prima om je eigen overtuigingen te hebben. Het is echter niet goed om families en vrienden die geloven dat kinderen zichzelf mogen zijn, te beschamen of openlijk te haten.
in ons huishouden geloven we dat kinderen een veilige plek nodig hebben om te ontdekken wie ze zijn zonder beperkingen. Ze verdienen het om te leren en te groeien tot ruimdenkende en respectvolle volwassenen. Het toestaan van hen om hun kleding te kiezen en wat ze willen doet geen kwaad aan zichzelf of iemand anders.
We zijn wie we zijn en niemand zou ons, of wie dan ook, ooit moeten beschamen omdat we waar zijn. We zijn allemaal zo speciaal en geliefd op zoveel verschillende manieren. Ik zal niet de moeder zijn om mijn kinderen te beschamen. Ik zal altijd voor ze vechten. Ik laat ze gelukkig zijn en leer ze trots te zijn op wie ze zijn.
wat veel mensen niet zien of begrijpen is dat Levi atypisch is. Hij heeft veel zintuiglijke problemen, texturen en kleding die deel uitmaken van het. Dus samen met zijn liefde voor alles wat helder, ‘girly’ en glinsterend is, kiest hij ervoor om te dragen wat hem comfortabel en veilig maakt. Nog steeds tot op de dag van vandaag, en sinds hij kon praten, is Levi niets anders dan zichzelf. Ik hou van niets meer dan hem en mijn andere kinderen gelukkig en vrij te zien.
hot pink schoenen en glitter inbegrepen.”
Dit verhaal werd ingezonden door Caitlin Jarvis Uit Abilene, Texas. Je kunt haar reis volgen op Instagram hier. Heb je een soortgelijke ervaring? We willen graag uw belangrijke reis horen. Stuur hier je eigen verhaal in. Abonneer je op onze gratis e-mail nieuwsbrief voor onze beste verhalen, en YouTube voor onze beste video ‘ s.
Lees meer van ondersteunende moeders:
‘Ik zei hem te stoppen! Hij duwde hem weer. Dus, ik sloeg hem, hard, ‘ zei mijn zoon. Ik nam hem mee voor een ijsje.’: Moeder trots op zoon voor het opkomen voor gepest klasgenoot, ‘mijn kind heeft volledige toestemming om de wereld van je kind rock als ze pesten hen’
‘mijn zoon wilde een jurk te dragen naar mijn bruiloft, dus ik liet hem. Het zou niet controversieel moeten zijn.’: Moeder laat zoon jurken dragen, beweert dat we ‘onze kinderen moeten laten zijn wie ze moeten zijn’
‘ het kind verlaat nooit het huis zonder zijn tas. Hij geeft zijn geld uit aan make-up, en houdt van alles wat roze en glinsterend is.’Moeder steunt haar 10-jarige niet-binaire zoon en’ al zijn fabulousness ‘