na zijn afstuderen met een graad in de wetenschap, probeerde Betty Comden werk te vinden als actrice. Tijdens deze periode, de late jaren ’30, ontmoette ze Adolph Green (2 December 1915, The Bronx, New York City, New York, USA, 24 oktober 2002, Manhattan, New York City, New York, USA), die ook op zoek was naar werk in het theater. Comden en Green, die niet succesvol waren in hun pogingen om een baan te vinden, vormden hun eigen groep, samen met een andere worstelende actrice, Judy Holliday.
Betty Comden en Adolph Green
- “de Klokken Bellen”
- “Op het Dorp”
- “Op de Twintigste Eeuw”
- “Prachtige Stad”
- George Abbott
- Leonard Bernstein
- Cy Coleman
- Bob Fosse
- Harold Prince
- Jerome Robbins
- Jule Styne
In de afwezigheid van geschikt materiaal, Comden en Green begon het maken van hun eigen en ontdekt een mogelijkheid om te schrijven libretti en gedichten. In eerste instantie was hun succes beperkt, maar in de vroege jaren ’40 werden ze uitgenodigd door een wederzijdse vriend, Leonard Bernstein, om te werken aan het boek en de teksten van een musical die hij van plan was aan te passen van zijn balletpartituur “Fancy Free.”De show, waarin Comden en Green ook verschenen, werd hernoemd tot” On The Town ” (1944), en werd een groot succes; Comden en Green keken nooit meer terug. “On The Town “werd gevolgd door” Billion Dollar Baby “(1945, muziek van Morton Gould), de flop” Bonanza Bound ” (1947), en een opdracht in Hollywood voor de muzikale films GOOD NEWS (1947), The BARKLEYS of BROADWAY (1949), ON THE TOWN, en TAKE ME OUT TO the BALL GAME (beide 1949).in de jaren ’50 en’ 60 waren Comden en Green weer op Broadway, samen met Bernstein in “Wonderful Town” (1953), en met Jule Styne in “Two on the Aisle,” “Peter Pan,” “Say, Darling,” “Do Re Mi,” “Subways Are for Sleeping,” “Fade Out-fade In,” “Halleluja, Baby!”, en vooral, “Bells Are Ringing” (1956), waarin de hoofdrol werd gespeeld door hun voormalige medewerker Judy Holliday. Onder hun films waren SINGIN’ in the RAIN (1952), waarvoor ze het scenario schreven, waarin de liedjes van Nacio Herb Brown werden verwerkt, en The BAND WAGON (1953), die opnieuw bijdroegen aan het scenario, dat werd doordrenkt met de liedjes van Arthur Schwartz en Howard Dietz.
” On The Town, ” the adventures of three sailors on 24-hour shore leave in Manhattan.voor IT ’s ALWAYS FAIR WEATHER (1955) schreven ze het scenario en de teksten (muziek van André Previn) en later in de jaren ’50 en’ 60 schreven ze scenario ‘ s voor onder andere AUNTIE MAME (1958) en BELLS ARE RINGING (1960). Vanaf de late jaren ‘ 50 speelden ze ook hun eigen volleerde tweepersoons Show. Na het schrijven van het libretto voor “Applause” (1970), bleven ze sporadisch terugkeren naar het muzikale podium met “Lorelei” (1974), “On the Twentieth Century” (1978), “A Doll ‘ S Life” (1982) en “The Will Rogers Follies” (1991). vanaf de late jaren ‘ 50 traden ze ook hun eigen tweepersoons show op.hun bekendste nummers zijn Just In Time, Make Someone Happy, Lonely Town, Some Other Time, Never Never Land, It ’s Love, Long Before I Knew You, Lucky To Be Me, New York, New York, The Party’ s Over en The Right Girl For me. Comden en Green kregen verschillende Tony Awards, een Grammy en Kennedy Center Awards. Ze werden gekozen in de Songwriters ‘ Hall of Fame en de Theater Hall of Fame. Albums ter ere van hun werk zijn uitgebracht door onder andere Sally Mayes en Blossom Dearie. In 1993, 40 jaar nadat ze een van hun beroemdste nummers schreven, “Ohio” voor “On The Town”, gaf de gouverneur van die staat van de VS een weelderig jubileumfeest, “The Show Must Go On: Fifty Years of Comden and Green”, ter ere van hen. Naast het zien van hun muzikale “On The Town” terugkeren naar Broadway, het duo bleef tributes en awards ontvangen gedurende de jaren ’90, met inbegrip van de ASCAP Richard Rodgers Lifetime Achievement Award en de Stage Directors and Choreographers President’ s Award voor Outstanding Contribution to the Theater. Een revue van hun liedjes, “Make Someone Happy”, opende het Bay City seizoen in 1997, en een jaar later schreven ze een nieuw boek en Engelse dialoog voor de revival van Johann Strauss’ ” Die Fledermaus.”In 1999, een twee-nacht Carnegie Hall eerbetoon aan Comden en Green featured een all-star line-up die opgenomen Faith Prince, Lilias White, Elaine Stritch, en Brian Stokes Mitchell (“Ragtime”). Het partnerschap werd uiteindelijk beëindigd met de dood van Adolph Green In oktober 2002.verder lezen: BETTY COMDEN AND ADOLPH GREEN: A BIO-BIBLIOGRAPHY, Alice M. Robinson.OFF STAGE, Betty Comden.The NEW YORK MUSICALS OF COMDEN & GREEN.