Abstract
temporale driehoekige alopecia (TTA), ook bekend als congenitale driehoekige alopecia, is een niet-scharrende, niet-inflammatroy, afgebakende vorm van alopecia. TTA is geassocieerd met verscheidene wanorde, zoals Phakomatosis Pigmentovascularis. Haar restauratie chirurgie met behulp van folliculaire eenheid transplantatie is een succesvolle behandeling modaliteit voor TTA geweest. Hierin melden we een dergelijk succes dat meer dan zes jaar lang werd volgehouden.
1. Inleiding
temporale driehoekige alopecia (TTA), ook wel congenitale driehoekige alopecia genoemd, is een niet-scharrende, niet-inflammatoire, afgebakende vorm van alopecia. De alopecische laesie is meestal asymptomatisch en aanwezig bij de geboorte of tijdens de eerste negen levensjaren. Laesies zijn stabiel en meestal presenteert met ruwweg driehoekige, ovale of lancetvormige vlekken in de frontotemporale regio die worden gekenmerkt door normale haardichtheid van vellous haar en normale epidermis. De aandoening komt meestal eenzijdig voor, maar bilaterale gevallen (13,5-20%) kunnen voorkomen .
TTA is in verband gebracht met verschillende aandoeningen , waaronder Fakomatosis Pigmentovascularis . PPVs zijn zeldzame syndromen die worden gekenmerkt door het naast elkaar bestaan van pigmentaire nevus en een cutane vasculaire misvorming .
Haarherstelchirurgie met folliculaire unit transplantatie is gemeld als een succesvolle behandeling voor temporale driehoekige alopecia, waarbij followup gedurende 16 en 24 maanden postoperatief handhaving van het cosmetische eindresultaat liet zien .
2. Case Report
een 25-jarige blanke man presenteerde zich in 2003 aan onze praktijk en klaagde over een alopecische hoofdhuid laesie in beide slapen, die aanwezig was sinds zijn kindertijd. De laesies namen niet toe in grootte en veroorzaakten geen symptomen.
Scalp onderzoek toonde een ovale, licht lancetvormige hypotrichotische plekken aan van ongeveer 8×5 cm en 8×4 cm op respectievelijk de linker en rechter slapen, supraaurisch gelegen (figuren 1 en 2). Er waren geen andere tekenen zoals erytheem, schilfering of atrofie. Een 4 mm punch biopsie werd genomen van de rechterzijde patch die een dunne oppervlakkige perivasculaire en perifolliculair infiltraat van lymfocyten toonde. De haarzakjes verschenen dunner en korter evenals lipoatrofie. De klinische en histopathologische bevindingen waren consistent met TTA. De rest van zijn cutane onderzoek toonde de aanwezigheid van meerdere capillaire misvormingen, meestal met betrekking tot de rechter bovenste ledemaat, borst, buik, en de rug (figuren 3 en 4), waarvoor de patiënt lasertherapie. Daarnaast had hij ook een bilaterale nevus van Ota (Figuur 5), en een nevus spilus op de borst (Figuur 6). Hij had geen andere opmerkelijke cutane of systemische bevindingen. De constellatie van zijn cutane bevindingen (capillaire malformatie, nevus van Ota, en nevus spilus) leidde tot de klinische diagnose van Phakomatosis Pigmentovascularis type IVa.
Haarhersteloperatie met folliculaire unit transplantatie werd aan de patiënt aangeboden als een mogelijke behandeling die hij accepteerde. De preoperatieve training was onopvallend. De patiënt onderging twee sessies met een tussenpoos van een jaar waarbij een strook van 0,7 cm × 5 cm werd geoogst uit het occipitale donorgebied, de rechterhelft op de eerste sessie en de linkerhelft op de tweede sessie. In totaal werden 1449 folliculaire eenheden verkregen uit beide operaties met behulp van stereomicroscopische dissectie. De transplantaten werden in de TTA-pleisters geplaatst met een uiteindelijke dichtheid van ongeveer 35 FU/cm2. De patiënt had geen postoperatieve complicaties na beide procedures. Hechtingen uit het donorgebied werden zeven en tien dagen na respectievelijk de eerste en de tweede sessie verwijderd. De figuren 7, 8 en 9 tonen de resultaten na zes jaar na de laatste operatie. De patiënt was tevreden met de resultaten en had geen verdere behandeling nodig.
