deed Ken Clark het voor de wetenschap.het was 2014, en Clark, toen promovendus aan de Southern Methodist University, maakte deel uit van een biomechanicagroep die door Mark Cuban, eigenaar van Dallas Mavericks, werd belast met het bestuderen – en misschien fixeren – van de donkere, daffy kunst van Basketball om scheidsrechters voor de gek te houden in het aanroepen van fouten die dat niet zijn.
net als alle onderzoekers had het SMU-team gegevens nodig. Specifiek, botsingsgegevens. Het onderliggende idee, vertelt Clark aan The Guardian, was: “wat als we ons voorstellen dat mensen van biljartballen houden en vanaf daar gaan?”En dat is hoe Clark, zijn collega’ s, en een aantal hardy student vrijwilligers vonden zichzelf in een campus lab, sloeg elkaar uit hun voeten, keer op keer, als sensoren vastgelegd elke opeenstapeling.”Ik wil het lab niet in de problemen brengen, wat betreft het blootstellen van studenten aan bulten en blauwe plekken,” zegt Clark, nu een kinesiologieprofessor aan de West Chester University in Pennsylvania, met een lach. “Maar Ik zal dit zeggen: de botsingen zijn ontworpen om te repliceren wat er gebeurt in een spel.”
jaren nadat een bedrijf dat eigendom is van Cubaans een zescijferige subsidie gaf aan SMU om een eeuwigdurend hoepelprobleem te onderzoeken dat spelambtenaren perplex laat staan en fans apoplactic-flop of niet? – het Locomotor Performance Laboratory van de school heeft zijn bevindingen gepubliceerd in een amusante en informatieve video die alles uiteenzet wat je wilde weten over de fysica van floppen, maar waarschijnlijk nooit gedacht om te vragen:
-
Er is verrassend weinig kracht voor nodig om een stationaire mens uit balans of volledig op zijn achterste te slaan, zelfs iemand die zo groot en sterk is als de typische Nationale Basketbalvereniging – wat betekent dat floppen misschien niet zo vaak voorkomt als mensen aannemen.
-
als een speler zijn armen hemelwaarts gooit bij contact alsof hij net door 500 meter riool-ruikende vuiligheid is gekropen om te ontsnappen aan de Shawshank gevangenis, dan ja, ze zijn waarschijnlijk aan het floppen.
Floppers brengen een duidelijke kwaliteit aan hun prestaties-meetbare momentum-die kan worden gebruikt om de act te identificeren en misschien zelfs te controleren.”de atleten in de NBA en college basketbal zijn ongelooflijk,” zegt Clark. “Maar als je ze een klap ziet krijgen, is het duidelijk dat ze zich soms zo positioneren dat ze met zo min mogelijk kracht ten val komen – en dat is tactvol uitgedrukt. Om het bot te zeggen, ze overdrijven botsingen en vallen neer wanneer ze normaal niet zouden moeten. Wanneer zijn ze aan het floppen? We vonden dat we dat vanuit een rigoureus wetenschappelijk kader konden aanpakken.”
Everybody flops
Marcus Smart stapte niet op een landmijn. Het zag er alleen zo uit. Tijdens een Atlanta-Boston wedstrijd in 2016, de Celtics guard – en erkende grootmeester van de hedendaagse NBA flopping – stootte langs de basislijn om zich te positioneren voor een offensieve rebound. Hawks forward Kyle Korver bumped (brushed? Slim met zijn heup. Smart ging de lucht in, knieën in de richting van zijn borst als een plateau duiker, kreunende hijgend alsof Mike Tyson net een nierschot had geland, uiteindelijk ergens in de buurt van de mand stanchion.
in een gesprek met ESPN eerder dit jaar verdedigde Smart zijn flop niet, waardoor hij een boete van $5.000 kreeg van de league office. Maar hij veroordeelde de praktijk ook niet. “Laten we dat recht, dat is een flop, dit was hilarisch,” zei hij. “Ik verdiende alles wat daarna op mijn pad kwam. Ik flop op verdediging, je favoriete speler flops op aanval. Dat is het enige verschil. Vooral in een spel waar de aanval niets anders dan het voordeel heeft, moet de verdediging iets doen om het voordeel terug te krijgen.”
Smart was niet verkeerd. In de NBA zijn er twee soorten spelers. Degenen die hebben geflopte, en degenen die nog niet – nog. LeBron James flops. Chris Paul flops. Stephen Curry flops. Hoops history ‘ s attic zit boordevol Oscar-waardige inspanningen: een Vlade Divac pratfall hier, een Dwyane Wade tumble daar, een werkelijk prachtige aanval-verdediging dubbele duik van Manu Ginobili en Raja Bell, de flopping equivalent van de Al Pacino-Robert DeNiro diner face-off in Heat.
“Flops bestaan al een lange tijd”, zegt Ronnie Nunn, een voormalig NBA scheidsrechter en league director of officials. “We hebben zelfs rebounding flops! Dennis Rodman was erg goed in het grijpen van de pols van zijn tegenstander terwijl hij omhoog ging en het laten lijken alsof hij werd vervuild. Karl Malone introduceerde een boog terug op rebounds-als hij dichter bij de mand was dan zijn man, zou hij het laten lijken alsof hij werd geduwd en werd verplaatst, zelfs als die onderarm nooit naar voren kwam.”
Nunn lacht. “Basketbal is een sluw spel. In termen van het misleiden van de scheidsrechter, flopping is onderdeel van haar kunst en cultuur.”
Crackdown
Flopping is ook, om een technische term te gebruiken, vals spelen. Een soort atletisch Fyre Festival ticket. Basketbalfans houden ervan om de goeden weg te zien komen met een goed getimed ersatz contact; ze worden boos als de slechteriken dezelfde truc uithalen.
spelers, coaches en NBA front offices zijn niet anders. In 2012, de league gebarsten naar beneden, kondigen dat flops-gedefinieerd als elke fysieke daad die lijkt te zijn bedoeld om de scheidsrechters om een overtreding te bellen op een andere speler – zou verdienen waarschuwingen voor de eerste keer overtreders, gevolgd door een escalerende reeks van boetes voor recidivisten.
“i think flopping had a lot of up in arms,” zegt Washington Wizards general manager Tommy Sheppard, die heeft gewerkt in de NBA voor 26 jaar. “Het was een wapen geworden, en het leek een oneerlijk voordeel. Het is niet eerlijk. Het is niet goed. Het haalt de oogtest niet. Dus de league probeerde mensen te beschamen om niet te floppen.”
om flopping te stoppen, moet je echter eerst flopping zien-maar per definitie is een goede flop in real time niet te onderscheiden van een echte foul. Volgens Nunn is het scheiden van fictie en feiten niet altijd gemakkelijk. Niet als het spel Enkele van ‘ s werelds meest explosieve atleten bevat. En niet als ambtenaren al op een bepaald moment een half dozijn verschillende dingen in de gaten houden.
bovendien worden niet alle flops als flops beschouwd. Doen alsof je geraakt wordt en valt? Verboten. Alsof een onderarm die je gezicht niet aanraakte je hoofd bijna verwijderde? Een nee-nee. Maar het toevoegen van een dramatische fysieke bloei als je ook echt en echt wordt vervuild? Dat is gewoon ” een telefoontje verkopen – en de NBA vindt het prima.
“versieringen zijn het andere stuk van dit,” Nunn zegt. “Spelers gebruiken ze om oproepen te winnen die ze toch zouden winnen. Stel dat je een dribbler hebt die zijn arm in de borst van een verdediger steekt. De verdediger flailing weg als de aanvallende speler gooide een punch kan minder slecht zijn dan de aanvallende speler met behulp van hun arm om een voordeel te krijgen.”
voorbij de oogtest
vul Cubaans in. Nieuwsgierig en data-gedreven benaderde hij SMU biomechanica professor Peter Weyand in 2013 met een nieuw verzoek.
zou Weyand ‘ s Lab studie flopping, hoe beter om scheidsrechters giswerk te verminderen door het creëren van een aantal basisrichtlijnen over welke niveaus van kracht, snelheid en grootte bijdragen aan echte vallen – vooral in een competitie waar bewakers met een gewicht van minder dan 200 pond regelmatig bowlen over spelers voor de rechtbank die meer dan 50 pond zwaarder zijn?
” als je kijkt naar een high-contact sport zoals voetbal, zie je weinig pannenkoeken, waar jongens eindigen op hun achterste,” Cuban vertelde de Wall Street Journal op het moment. “Maar in onze sport, jongens eindigen op hun achterste de hele tijd.”
Weyand en zijn team zijn gespecialiseerd in atletische prestaties – ze hebben onderzoek gedaan naar Usain Bolt’ s unieke stap, Oscar Pistorius ‘ kunstbenen, en hoe je een marathon kunt lopen in minder dan twee uur. Maar toen ze begonnen met atletische performance kunst te onderzoeken, realiseerden ze zich al snel dat het maagdelijk wetenschappelijk grondgebied was.
“We keken naar sportwetenschap gerelateerd aan Voetbal – er is duidelijk veel flopping daar,” Clark zei. “We keken naar de biomechanica van uitglijden en vallen in het dagelijks leven. We hebben overal gezocht. Er was niet veel daarbuiten.”
geconfronteerd met een leegte begonnen de SMU-onderzoekers met een fundamentele vraag: hoeveel kracht heb je nodig om iemand uit balans te brengen, of helemaal over? Weyand ‘ s team schreef voorspellende vergelijkingen. Ze vormden een mechanische dummy – bijgenaamd “Gus” – uit multiplex, PVC-buizen en gegalvaniseerde buizen en herhaaldelijk sloeg het neer met een gewatteerde, sensor-uitgeruste gele balk. Ze gebruikten dezelfde bar om lab-vrijwilligers omver te werpen die uitgerust waren met reflecterende sensoren.
“I wanted to put a Spurs jersey on Gus,” Weyand said with a laughing. “Misschien Ginobili of iemand anders bekend als een flopper. Maar niet iedereen in de groep zou daar blij mee zijn geweest – het zou het een beetje te ver hebben geduwd om cross-state rivalen daar in te zetten. Geen woordspeling bedoeld.”
alle drie de experimenten vertelden hetzelfde verhaal. Er is niet veel nodig om iemand rechtop uit balans te slaan-slechts 50 pond voor een kwart van een seconde, ongeveer hetzelfde als lopen of licht joggen in iemand.
Weyand, die basketbal speelde op Bates College, was verrast. “Als we hadden ontdekt dat er enorme hoeveelheden kracht nodig zijn, dan kun je aannemen dat elke keer dat je iemand ziet omvallen in een NBA-spel, ze doen alsof,” zegt hij. “Maar nee-in veel gevallen, als de verdediger gewoon niet bewegen hun voeten, dan naar beneden gaan ze. Ik heb duizenden aanvaringen meegemaakt en heb nooit beseft hoe makkelijk het was.”
het toevoegen van extra
vervolgens kwamen mens-op-mens botsingen. Eén persoon is op de vlucht. De andere bleef stationair. Deelnemers droegen boksen hoofddeksels en baseball catcher borst pads, en viel in een gewatteerde track and field pit mat.
“Het was leuker dan gevaarlijk,” zegt Weyand. “We hadden zeer dikke matten.”
heeft iemand uiteindelijk nodig om een beker te dragen? “Als iemand echt was verdubbeld of een schot had genomen, zou dat algemeen bekend zijn geweest in het lab,” zegt hij.
de onderzoekers voerden honderden botsingen op met verschillende snelheden, hoogten en hoeken. In sommige, de stationaire targets werd verteld om natuurlijk te reageren; in andere, ze werden verteld om flop. Alle hits werden opgenomen met behulp van een 12-camera-systeem, vergelijkbaar met degene die worden gebruikt om motion-capture-animaties te maken voor Videospellen zoals NBA 2K.
bij het analyseren van die gegevens trokken Weyand en company twee belangrijke conclusies. Ten eerste, tijdens natuurlijke botsingen met twee personen, zal de stilstaande ontvanger met zijn armen naar achteren vallen – maar niet omhoog, en zeker niet hoog genoeg om het verkeer op een vliegdekschip te sturen.
” die grote, boven de hoofdgebaren die je ziet in de NBA?”Zegt Clark. “Dat is geen natuurlijke tegenbeweging. Dat is wat floppers doen.”
ten tweede bevestigden de onderzoekers van het SMU dat menselijke botsingen onderworpen zijn aan dezelfde natuurkundige wetten als biljartballen. Hoe dat zo? Wanneer twee objecten botsen, wordt het totale momentum behouden – dat wil zeggen, het stationaire object kan niet meer momentum krijgen na de impact dan het bewegende object verliest. In flops, echter, totale momentum verhoogd, een veelzeggend teken dat de floppers waren iets extra toe te voegen aan de vergelijking.”of ze sprongen na de botsingen, of het was overmatige armwerking,” zegt Clark. “Hoe dan ook, we konden het meten.”
Blijvende waarde
op basis van hun studie, de SMU groep heeft aanbevelingen voor NBA ambtenaren – en iedereen kijkt thuis – waardoor de Flop of Niet oproepen:
-
Zorg ervoor dat de verdediger zijn lichaam en de voeten zijn stationaire;
-
Zorg ervoor dat de werkelijke contact heeft plaatsgevonden;
-
Zorg ervoor dat de verdediger de reactie van tijd de juiste is – dat is, dat ze niet van start gaan voordat een botsing, niet te laat na één;
-
Controleer voor defender arm beweging die overmatig naar boven.
” Het belangrijkste is gewoon om te kijken naar wat spelers doen met hun bovenlichaam, ” zegt Clark. “Dat is de belangrijkste giveaway. Alles wat er gebeurt is waarschijnlijk niet nodig. Ze doen het om het te verkopen. Het kan nog steeds een vergoeding,maar ze verkopen.”
als dat allemaal voor de hand ligt – minder Galileo die heliocentriciteit verdedigt dan de laatste hersenschuddingstudie die bevestigt dat een klap op het hoofd slecht is – nou, soms leidt de wetenschappelijke methode tot bekend terrein.Bovendien heeft Clark een potentieel revolutionair idee: gebruik de data van de geavanceerde motion-tracking camera ‘ s die in elke NBA arena zijn geïnstalleerd om het momentum te berekenen dat bewaard is gebleven of toegevoegd tijdens twijfelachtige aanvaringen met spelers, hoe beter het is om te markeren wie er flopt.
“daar hebben we veel over nagedacht,” zegt hij. “Ze weten veel deze spelers wegen, en welke snelheid ze bewegen te allen tijde. Afhankelijk van hoe nauwkeurig de camera ‘ s zijn, heb je geen systeem nodig zoals wij in ons laboratorium hebben om soortgelijke berekeningen uit te voeren.”
maar heeft de NBA überhaupt een systeem nodig? In de eerste drie seizoenen na de goedkeuring van anti-flopping regels, de competitie naar verluidt uitgedeeld een totaal van 87 waarschuwingen en 13 boetes aan 73 spelers. Vorig seizoen daarentegen werden slechts vijf waarschuwingen en nul boetes uitgevaardigd.
Nunn schrijft de drop toe aan verbeterde officiating. Sheppard zegt dat een nadruk op perimeter spelen betekent minder low-post backdowns en rim-aanvallende drives – wat ook betekent minder kansen voor traditionele defensieve pratfalls.
toch gelooft niemand dat flopping een stervende kunst is. In plaats daarvan evolueert het gewoon. “Nu heb je meer gevarieerde flops, “zegt Nunn,” en meer flops door aanvallende spelers.”Om te weten: in 2017, Houston bewaker James Harden’ s vermogen om dubieuze fouten te tekenen op drie-punts schot pogingen leidde de league om nieuwe officiating richtlijnen aan te nemen.
“wordt doorgegeven van generatie op generatie,” zegt Sheppard. “Meestal is het peer-to-peer, maar soms worden spelers coach en geven ze les. Het is dat handvol jersey krijgen, of die elleboog onder iemands arm steken, en op de een of andere manier ben jij degene die vastgehouden wordt of geraakt wordt. Jongens die het kunnen beheersen, kunnen nog een jaar of twee uit hun carrière persen. Schermen instellen, overtredingen tekenen, een extra bezit krijgen – dat is waardevol.”
mocht Cubaans opnieuw besluiten dat flopping waardevol genoeg is om te onderzoeken, dan is er veel meer te bestuderen.
“De omstandigheid waar we naar keken in het lab was stationaire verdediger, aanvallende speler die binnenkwam, de meest gecontroleerde situatie dus we konden het meest zeker zijn van de nummers,” zegt Weyand. “Maar veel botsingen op het veld zijn niet zo. Je hebt off-ball picks, rolls met twee spelers in beweging. Om daar stevige antwoorden op te hebben, moeten we een echt NBA spel hebben. Is het mogelijk? Ervoor.”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- NBA
- Basketbal
- US sports
- functies
- Deel op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via e-Mail
- Deel op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger