Wat zijn perineale hernia’ s?
perineale hernia ‘ s bevinden zich in het linker of rechter perineale gebied. Ze komen secundair voor aan zwakte en afscheiding van het bekkendiafragma. Dit verlies van steun maakt afwijking van het rectum en mogelijk hernia van de blaas, prostaat, darmen of andere caudale buikorganen. De primaire steunspieren van het bekkendiafragma zijn de levator ani, coccygeus en externe anale sluitspier. De meest voorkomende locatie voor een perineale hernia is tussen de levator ani, interne obturator en externe anale sluitspieren.
perineale anatomie
bij honden zijn de perineumranden de derde staartwervels dorsaal, de sacrotubereuze ligamenten lateraal en de ischiale boog ventraal. De levator ani is een waaiervormige spier, het dorsale aspect hecht aan de zevende staartwervel, fasciale banden verbinden met de externe anale sluitspier en ventraal een gedeelte verbindt met het perineale lichaam. De coccygeus spier is een riem spier en is laterale en craniale naar de levator ani. Het komt voort uit de wervelkolom van het ischium en hecht aan de transversale processen van de tweede tot vijfde caudale wervels dorsaal. De externe anale sluitspier omringt het anale kanaal. Hoewel het geen deel uitmaakt van het bekkendiafragma, speelt de interne obturatorspier, fan shapped spier op het dorsale aspect van de ischiale tafel, een belangrijke rol bij de reparatie. Het sacrotuberous ligament is een vezelige band die zich uitstrekt van de ischiatische tuberositeit tot het sacrum en de eerste staartwervels. Katten hebben geen sacrotuberous ligament. Belangrijke zenuwen in het gebied zijn de caudale rectale zenuw, een tak van de pudendale zenuw.
wie krijgt perineale hernia?
prevalentie bij honden is van 0,1% tot 0,4%, waarbij 83-93% van deze gevallen intact oudere Reuen zijn. Meestal, het wordt gezien bij honden leeftijden 7-13 jaar. Ras predisposities zijn Pekingese, Boston Terriers, Corgis, Boxers, poedels, Bouviers en Old Englsh Sheepdogs. Gemengde rassen worden ook vaak getroffen. Kortstaart honden kunnen worden oververtegenwoordigd als gevolg van zwakte van het bekken diafragma.
waarom komen perineale hernia ‘ s voor?
Er bestaan een grote verscheidenheid aan theorieën over de reden waarom deze kunnen voorkomen, maar er bestaat geen definitieve reden. Rectale afwijkingen met inbegrip van rectale afwijking, rectale dilatatie, en rectale diverticulum worden meestal gedacht secundair aan hernia vorming als apposed aan een onderliggende oorzaak. In een recente studie, 100% van de honden met perineale hernia had rectale afwijking, 40% had echte rectale dilatatie.er is gesuggereerd dat
androgenen een rol spelen omdat de meeste van deze patiënten intacte Reuen zijn. In een retrospectieve studie, honden die niet werden gecastreerd op het moment van perineale hernia chirurgie had een 2,7 keer groter risico op herhaling van hernia dan degenen die werden gecastreerd. Andere studies hebben aangetoond dat castratie het recidiefpercentage met 23-43% verlaagt. Een gedachte over de redenering hierachter is dat testikels bij oudere honden oestrogeen kunnen afscheiden die ontspanning van het bekkendiafgram kunnen veroorzaken. Tests die de niveaus van testosteron en estradiol-17b echter evalueren, hebben vergelijkbare concentraties in intacte en gecastreerde reuen aangetoond. Een tweede theorie is verwant aan androgen receptor aantal binnen het bekkendiafragma. In een studie was het aantal androgeenreceptoren lager in hoeveelheid en gevoeligheid bij honden met perineale hernia dan bij gecastreerde en controle intact honden. De Betekenis van deze bevinding is niet bekend.
Er is ook discussie over gendervariaties in het bekkendiafgramgebied. Vrouwtjes hebben grotere, bredere en sterkere levator ani spieren die een langere aanhechting ruimte en grotere sacrotubereuze ligamenten hebben. Dit betekent dat de peritoneale holte eindigt meer craniaal bij vrouwen waardoor ze minder gevoelig voor hernia.
relaxine kan ook een rol spelen bij de ontwikkeling van hernia. De primaire locatie van relaxinesynthese bij de mannelijke hond is de prostaatklier. Prostaatcysten of hernia pockets kunnen lekkage van relaxine in de craniale aspect van het bekken diafragma die kan leiden tot verzwakking van de spieren en ligamenten in het gebied. Studies hebben ook gevonden een verhoogde expressie van relaxin receptoren in de spieren van het bekken diafragma bij honden met perineale hernia. Er zijn echter geen werkelijke verschillen in de relaxineconcentraties tussen deze groepen waargenomen.
prostaatziekte draagt waarschijnlijk ook bij aan deze hernia ‘ s. 25-59% van de honden met perineale hernia hebben prostaatziekte. De meest waarschijnlijke verbinding is dat prostaatziekte leidt tot overbelasting die dan kan leiden tot verhoogde spanning op het bekken diafragma. Als de prostaat is vergroot, wordt het aanbevolen om te castreren op het moment van de operatie.
neurogene atrofie van de levator ani-of coccygeusspieren wordt ook sterk beschouwd als een onderliggende kwestie, zenuwbeschadiging zou gelokaliseerd zijn aan de spiertakken van de pudendale zenuw of de plexus sacralis. Bij honden met perineale hernia is er een hoge incidentie van spontane potentialen op EMG opnames van de externe anale sluitspier, levator ani en coccygeus spieren die zenuwschade ondersteunt. Grof onderzoek van de levator ani bij honden met perineale hernia is suggestief van een degeneratief proces. Tenesmus kan tractie toepassen op de zenuwen, zodat voorkomen dat mijn hulp om hernia vorming te voorkomen.
klinische symptomen van perineale hernia.
De meest voorkomende klinische symptomen zijn onder meer perineale zwelling, unilateraal of bilateraal, overbelasting tot ontlasting en constipatie. Stranguria kan worden gezien bij patiënten met retroflexion van hun blaas in de hernia zak.
diagnose van perineale hernia ‘ s.
De diagnose is gebaseerd op rectaal onderzoek. De meest voorkomende bevindingen zijn verlies van een normaal bekken diafragma, afwijking van het rectum en fecale impactie in dat gebied. Verwijdering van fecaal materiaal kan nodig zijn om volledig in staat zijn om het gebied te palperen. Abdominale röntgenfoto ‘ s zijn belangrijk om prostaatgrootte en blaas locatie te beoordelen en ervoor te zorgen dat er geen blaas retroflexion. Als het onduidelijk is, kan een contrastcystogram worden uitgevoerd om de locatie van de blaas te diagnosticeren. Abdominale echografie kan ook worden gebruikt om de blaas locatie te beoordelen, evenals de locatie van andere peritoneale organen. De hernia zak kan ook worden ultrasoon te beoordelen voor blaas of lussen van de darm.
medische behandeling van perineale hernia ‘ s.
medische behandeling alleen is alleen geïndiceerd als er sprake is van een ernstige ziekte die anesthesie en chirurgie voorkomt. Behandeling bestaat uit een combinatie van dieetmanagement, ontlasting softners en evacuatie van feces als dat nodig is met warm water klysma ‘ s. Vezelrijke diëten met een hoog vochtgehalte zullen helpen om een normale ontlasting mogelijk te maken. Conservatieve therapie is zelden succesvol op lange termijn.
chirurgische behandeling van perineale hernia ‘ s.
Er zijn drie belangrijke chirurgische opties voor behandeling. Voorafgaand aan de operatie kan het nuttig zijn om een urinaire katheter passeren, zodat de urethra is gemakkelijk te identificeren. Als de hernia bilateraal is, wordt reparatie van beide zijden onder dezelfde verdovingsepisode aanbevolen. De chirurgische opties omvatten primaire herniorrhafy, spier transpositie of reconstructie met prothese implantaten.
traditionele herniorrhafy wordt gedaan door hechtingen te plaatsen tussen de externe anale sfincter en delen van de levator ani-of coccygeusspieren. De sacrotuberous ligament kan als laterale component worden gebruikt als de andere spieren te gedegradeerd zijn om te gebruiken.
Er zijn drie verschillende spiertranslatieopties. De meest gebruikte is de interne obturator spier transpositie( IOT), de andere opties zijn oppervlakkige bilspier transpositie en de semitendonosis spier transpositie. De IVD-flap is de meest gebruikte procedure vanwege het algemene succespercentage en het verminderde complicatiepercentage.
implantaten omvatten polypropyleen gaas, porciene dunne intestinale submucosa, porciene huid collageen en fasca lata. Het algemene genezingstarief wordt minder bestudeerd voor deze technieken aangezien zij minder vaak worden gebruikt.
naast het herstel van de hernia zijn er enkele aanwijzingen voor een pexy-ingreep. Als de blaas werd retroflexed een cystopexy kan worden uitgevoerd. Het doel van de pexy is om toekomstige retroflexion van de blaas te voorkomen. Colopexy kan ook worden uitgevoerd maar dit wordt niet vaak gedaan.
het totale aantal complicaties bij hernia-herstel is 29-61%. Het aantal IoT-complicaties varieerde van 20-46%. Recurrente tarieven met primaire reparatie zijn 10-46% en met IOT zijn 0-33%. De gemeenschappelijkste chirurgische complicaties zijn seroma, besmetting, en incisional dehiscence. Postoperatieve complicaties geassocieerd met de hernia zelf zijn tenesmus, dyschezia, fecale impactie, strangurie, hematochezia en urine-incontinentie. In een recente studie waarbij IVD werd gebruikt, trad recidief op bij 20,5% van de honden met een recidiefpercentage van 27,4% na 1 jaar. De mediane tijd tot recidief was 28 dagen. De aanwezigheid van postoperatieve tenesmus werd geïdentificeerd als een significante risicofactor voor de ontwikkeling van recidief.