recente ontdekkingen hebben geleid tot nieuw inzicht in hoe quasars zouden kunnen werken. Meer leren over 3c273 en andere quasars helpt om meer te ontdekken over de geschiedenis, grootschalige structuur en toekomst van ons universum. Onze eigen groep sterrenstelsels is ongeveer tien miljard jaar oud. In sommige gevallen zijn de fotonen die we waarnemen van de verste quasars vergelijkbaar met de leeftijd van ons sterrenstelsel!
Galactische kernen
dankzij radio-en Röntgenobservatie is het nu duidelijk dat de centra van sterrenstelsels zoals het onze de thuisbasis zijn van ALS-of-nog onverklaarbare energetische reacties. Sommige sterrenstelsels worden actieve sterrenstelsels genoemd, omdat ze verder weg zijn en hun kernen veel meer straling uitzenden dan sterrenstelsels zoals de onze. Quasars zijn de meest energieke en verre van alle drie de objecten. Er wordt aangenomen dat de kern van een quasar zo helder is dat hij het relatief zwakke omringende sterrenstelsel verbergt. De activiteit in de kernen van sterrenstelsels en actieve sterrenstelsels heeft vergelijkbare kenmerken als de activiteit die plaatsvindt in quasars, en omdat het gemakkelijker te observeren is, helpt het theorieën te verifiëren die verklaren hoe quasars werken.
zwarte gaten
Wat is de motor achter de enorme hoeveelheden energie die door quasars vrijkomen? Een aanwijzing wordt geleverd door de straal van 3C273, een radio, optische en X-ray spike die zich uitstrekt over honderdduizend lichtjaren in de ruimte. Dit patroon wijst naar een roterend, superzwaar object. Volgens de theorie draait materie uit het omringende melkwegstelsel om dit object in wat een accretieschijf wordt genoemd. Wanneer materie van de schijf door de zwaartekracht in het centrum wordt getrokken, kunnen de resulterende elektromagnetische krachten een bundel van hoge-energie deeltjes produceren die als straal bij radio, optische en Röntgenenergieën worden waargenomen.
links:Optisch van 3C273 (Credit:NASA/STScI)
rechts: X-ray van 3C273 (Credit: NASA/CXC/ SAO/H. Marshall et al.)
elk object met voldoende massa om deze stralen van energie te produceren zou zeker instorten op zichzelf als gevolg van zijn eigen zwaartekracht. Ook worden zowel quasars als actieve sterrenstelsels gezien met massieve, donkere objecten in hun kern. In feite is het enige hemellichaam dat aan deze criteria voldoet een zwart gat, een hemellichaam dat zo zwaar is dat zelfs licht niet aan zijn zwaartekracht kan ontsnappen!