Chinese karakterclassificatie

traditionele Chinese Lexicografie verdeelde karakters in zes categorieën (六書; liùshū; ‘zes geschriften’). Deze classificatie is bekend uit Xu Shen ‘ s tweede eeuwse woordenboek Shuowen Jiezi, maar kwam daar niet vandaan. De zin verscheen voor het eerst in de riten van Zhou, hoewel het misschien niet oorspronkelijk verwijzen naar methoden voor het creëren van personages. Toen Liu Xin (†23) de riten redigeerde, glosseerde hij de term met een lijst van zes typen zonder voorbeelden.In het boek van Han van de eerste eeuw CE worden enigszins verschillende lijsten van zes soorten gegeven, en door Zheng Zhong Geciteerd door Zheng Xuan in zijn eerste-eeuwse commentaar op de riten van Zhou.Xu Shen illustreerde elk van Liu ‘ s zes types met een paar personages in de postface van de Shuowen Jiezi.

de traditionele classificatie wordt nog steeds onderwezen, maar is niet langer de focus van de moderne lexicografische praktijk. Sommige categorieën zijn niet duidelijk gedefinieerd en sluiten elkaar niet uit: de eerste vier hebben betrekking op de structurele samenstelling, terwijl de laatste twee betrekking hebben op het gebruik. Om deze reden, sommige moderne geleerden zien ze als zes principes van karaktervorming in plaats van zes soorten personages.

het vroegste significante, bestaande corpus van Chinese karakters wordt gevonden op schildpadschelpen en de botten van vee, voornamelijk het schouderblad van ossen, voor gebruik bij pyromantie, een vorm van waarzeggerij. Deze oude personages worden oracle bone script genoemd. Ongeveer een kwart van deze karakters zijn pictogrammen, terwijl de rest ofwel phono-semantische verbindingen of samengestelde ideogrammen zijn. Ondanks millennia van verandering in vorm, gebruik en betekenis, blijven enkele van deze personages herkenbaar voor de moderne lezer van het Chinees.

Momenteel zijn meer dan 90% van de Chinese karakters phono-semantische verbindingen, opgebouwd uit elementen die bedoeld zijn om aanwijzingen te geven voor zowel de Betekenis als de uitspraak. Echter, aangezien zowel de betekenissen en uitspraken van de karakters in de loop van de tijd zijn veranderd, zijn deze componenten niet langer betrouwbare gidsen voor betekenis of uitspraak. Het niet erkennen van de historische en etymologische rol van deze componenten leidt vaak tot misclassificatie en valse etymologie. Een studie van de vroegste bronnen (het Oracle bones-schrift en het bronzen Schrift uit de Zhou-dynastie) is vaak noodzakelijk om de ware compositie en etymologie van een bepaald karakter te begrijpen. Het reconstrueren van de middelste en oude Chinese fonologie aan de hand van de aanwijzingen in karakters maakt deel uit van de Chinese historische taalkunde. In het Chinees heet het Yinyunxue (音韻學; ‘Studies van geluiden en Rimes’).

PictogramsEdit

ongeveer 600 Chinese karakters zijn pictogrammen (象形; xiàng xíng; ‘form imitation’) – gestileerde tekeningen van de objecten die ze vertegenwoordigen. Deze zijn over het algemeen een van de oudste personages. Enkele, hieronder aangegeven met hun vroegste vormen, dateren uit orakelbotten uit de twaalfde eeuw v.Chr.

Deze pictogrammen werden steeds meer gestileerd en verloren hun pictografische smaak, vooral toen ze de overgang maakten van het orakelbeenschrift naar het Zegelschrift van de oostelijke Zhou, maar ook in mindere mate in de overgang naar het klerikale schrift van de Han-dynastie. De onderstaande tabel geeft een overzicht van de evolutie van enkele Chinese pictografische karakters.

Oracle Bot Script	Zegel Script	Administratief Script	Semi-Cursieve Script	Cursief Script	Regelmatige Script (Traditioneel)	Regelmatige Script (Vereenvoudigd)	Pinyin	Zin
							rì	Sun
							yuè	Moon
							shān	Mountain
							shuǐ	Water
							yǔ	Rain
							mù	Wood
							hé	Rice Plant
							rén	Person
							nǚ	Woman
							mǔ	Mother
							mù	Eye
							niú	Cow
							yáng	Goat
							mǎ	Horse
							niǎo	Bird
							guī	Tortoise
							lóng	Chinese Dragon
							fèng	Chinese Phoenix

eenvoudige ideogramsEdit

ideogrammen (ZH; ZH sh shì; ‘indicatie’) drukken een abstract idee uit via een iconische vorm, waaronder iconische wijziging van pictografische tekens. In de onderstaande voorbeelden worden lage cijfers weergegeven door het juiste aantal slagen, richtingen door een iconische aanduiding boven en onder een lijn, en de delen van een boom door het passende deel van een pictogram van een boom te markeren.

一 – 二 – 三 – 上 – 下 – 本 – ã / âµâ  –

yī – ierland – sān – shàng – xià – běn – , bedoelde Vertaling van een – twee drie – omhoog – hier onder – root – licht

Character	Pinyin

N. B.:

• 本; běn; ‘root’ – die boom (木; mù) met de bus aangegeven door in de extra slag.
• 末; mò; ‘apex’ – de keerzijde van 本; běn, een boom met de top gemarkeerd door een extra lijn.

Samengestelde ideogrammen Bewerken

Samengestelde ideogrammen (會意; huì yì; “gezamenlijk betekenis’), ook wel associatieve verbindingen of logische aggregaten, zijn samenstellingen van twee of meer pictographic of ideografische tekens voor te stellen de betekenis van het woord te worden vertegenwoordigd.In het nawoord van de Shuowen Jiezi, Xu Shen gaf twee voorbeelden:

• 武; ‘militair’, gevormd uit 戈; ‘dolk-axe’ en 止; ‘voet’
• 信; ‘de waarheid’, gevormd uit 人; ‘persoon’ (later teruggebracht tot 亻) en 言; ‘spraak’

Andere tekens, gewoonlijk uitgelegd als samengestelde ideogrammen zijn:

• 林; lín; ‘grove’, bestaande uit twee bomen
• 森; sēn; ‘bos’, bestaat uit drie bomen
• 休; xiū; ‘schaduw, rust’, beeltenis van een man door een boom
• 采; cǎi; ‘oogst’, met een afbeelding van een hand op een bush (later geschreven 採)
• 看; kàn; ‘kijk’, met een afbeelding van een hand boven een oog
• 莫; mù; ‘zonsondergang’, die de zon verdwijnen in het gras, oorspronkelijk geschreven als 茻; “dik gras” met daarin 日 (later geschreven 暮)

veel karakters die voorheen als samengestelde ideogrammen werden geclassificeerd, worden nu verondersteld ten onrechte te zijn geïdentificeerd. Xu Shen ’s Voorbeeld 信, dat het woord xìn < *snjins “waarheidsgetrouw” voorstelt, wordt nu meestal beschouwd als een phono-semantische verbinding, met 人; rén < *njin als fonetisch en 言;’ spraak ‘ als betekenisvol. In veel gevallen heeft de reductie van een personage zijn oorspronkelijke phono-semantische aard verduisterd. Bijvoorbeeld, het karakter 明; ‘helder’ wordt vaak gepresenteerd als een samenstelling van 日; ‘zon’ en 月; ‘maan’. Deze vorm is echter waarschijnlijk een vereenvoudiging van een geattesteerde alternatieve vorm 朙, Die kan worden gezien als een phono-semantische verbinding.Peter Boodberg en William Boltz hebben betoogd dat geen oude personages samengestelde ideogrammen waren. Boltz verklaart de resterende gevallen door te suggereren dat sommige karakters meerdere ongerelateerde woorden met verschillende uitspraken zouden kunnen vertegenwoordigen, zoals in het Sumerische spijkerschrift en Egyptische hiërogliefen, en de samengestelde karakters zijn eigenlijk phono-semantische verbindingen gebaseerd op een alternatieve lezing die sindsdien verloren is gegaan. Bijvoorbeeld, het karakter 安; ān < *anan” vrede ” wordt vaak aangehaald als een samenstelling van 宀; ‘dak’ en 女; ‘vrouw’. Boltz speculeert dat het teken 女 zowel het woord nǚ < *nrjaʔ “vrouw” kon vertegenwoordigen als het woord ān < *ʔan “settled”, en dat het dak signific later werd toegevoegd om dit laatste gebruik te disambigueren. Ter ondersteuning van deze tweede lezing wijst hij op andere personages met hetzelfde component component die soortgelijke oude Chinese uitspraken hadden: 妟; yàn < *ʔrans” tranquil”, nuán < *nruan” to quarrel”en 姦; jiān < *kran”licentious”. Andere geleerden verwerpen deze argumenten voor alternatieve lezingen en overwegen andere verklaringen van de gegevens waarschijnlijker, bijvoorbeeld het zien van 妟 als een gereduceerde vorm van 晏, Die kan worden geanalyseerd als een phono-semantische verbinding met 安 als fonetisch. Zij beschouwen de karakters 奻 En 姦 als onwaarschijnlijke fonetische verbindingen, zowel omdat de voorgestelde fonetische en semantische elementen identiek zijn als omdat de zeer verschillende initiële medeklinkers * ʔ – en *n-normaal gesproken niet in een fonetische verbinding worden geaccepteerd. Met name Christopher Button heeft laten zien hoe meer gesofisticeerde paleografische en fonologische analyses de voorgestelde voorbeelden van Boodberg en Boltz kunnen verklaren zonder te vertrouwen op polyfonie.

hoewel samengestelde ideogrammen een beperkte bron van Chinese karakters zijn, vormen ze veel van de kokuji die in Japan zijn gemaakt om inheemse woorden te vertegenwoordigen.Voorbeelden hiervan zijn:

• hat hatara(ku) “to work”, gevormd uit 人 person and 動 move
• t tōge “mountain pass”, gevormd uit de berg van Mekka, 上 up and 下 down

als Japanse creaties hadden dergelijke karakters geen Chinese of Sino-Japanse lezingen, maar een paar zijn toegewezen aan uitgevonden Sino-Japanse lezingen. Bijvoorbeeld, het gemeenschappelijke karakter 働 is gegeven de lezing dō (overgenomen uit 動), en zelfs geleend in geschreven Chinees in de 20e eeuw met de lezing dòng.

rebus (fonetic loan) charactersEdit

Jiajie (假借; jiǎjiè; ‘lenen; gebruik maken van’) zijn karakters die “geleend” zijn om een ander homofoon of bijna-homofoon morfeem te schrijven. Bijvoorbeeld, het karakter 來 was oorspronkelijk een pictogram van een tarweplant en betekende *m-rəək “tarwe”. Zoals dit werd uitgesproken vergelijkbaar met het oude Chinese woord *mə.rəək “komen”, 來 werd ook gebruikt om dit werkwoord te schrijven. Uiteindelijk werd het meer algemene gebruik, het werkwoord “komen”, vastgesteld als de standaardlezing van het teken 來, en een nieuw teken 麥 werd bedacht voor”tarwe”. (De moderne uitspraken zijn lái en mài.)Wanneer een personage op deze manier als rebus wordt gebruikt, wordt het een 假借字; jiǎjièzì; chia3-Chie(h) 4-tzu4; ‘geleend en geleend karakter’ genoemd, vertaalbaar als “fonetisch leenkarakter” of “rebus”.

zoals in Egyptische hiërogliefen en Sumerische spijkerschrift, werden vroege Chinese karakters gebruikt als rebussen om abstracte betekenissen uit te drukken die niet gemakkelijk werden afgebeeld. Veel personages stonden dus voor meer dan één woord. In sommige gevallen zou het uitgebreide gebruik volledig overnemen, en een nieuw karakter zou worden gecreëerd voor de oorspronkelijke betekenis, meestal door het oorspronkelijke karakter te wijzigen met een radicaal (determinatief). Bijvoorbeeld, 又 yòu betekende oorspronkelijk “rechterhand; rechts”, maar werd geleend om het abstracte woord yòu te schrijven”opnieuw; bovendien”. In het moderne gebruik vertegenwoordigt het personage exclusively uitsluitend yòu “opnieuw”, terwijl 右, dat de” mond radicale “to toevoegt aan 又, yòu”rechts” vertegenwoordigt. Dit proces van grafische disambiguatie is een gemeenschappelijke bron van phono-semantische samengestelde karakters.

Voorbeelden van jiajie

Pictograph of ideograph	Rebus woord	Oorspronkelijke woord	Nieuwe teken voor oorspronkelijke word –
四	sì “vier”	sì “neusgaten”	泗 (slijm; sniffle)
枼	yè “dun”	yè “blad”	葉
北	běi “noord”	bèi “terug (van het lichaam)”	背
要	yào “wil”	yāo “taille”	腰
少	shǎo “paar”	shā “zand”	沙 en 砂
永	yǒng “voor eeuwig”	yǒng “zwemmen”	泳

Hoewel dit woord jiajie dateert uit de Han-Dynastie, de verwante term tongjia (T; tōngjiǎ; ‘verwisselbaar lenen’) wordt voor het eerst bevestigd uit de Ming-dynastie. De twee termen worden vaak gebruikt als synoniemen, maar er is een linguïstisch onderscheid tussen jiajiezi is een fonetisch leenkarakter voor een woord dat oorspronkelijk geen karakter had, zoals het gebruik van 東; ‘a bag tied at both ends’ voor dōng “east”, en tongjia is een verwisselbaar karakter dat wordt gebruikt voor een bestaand homofoon karakter, zoals het gebruik van 蚤; zǎo; ‘flea’ Voor 早; zǎo; ‘early’.volgens Bernhard Karlgren is ” een van de gevaarlijkste struikelblokken in de interpretatie van pre-Han teksten het veelvuldig voorkomen van leentekens.”

Phono-semantic compound charactersEdit

• 形聲; xíng shēng; ‘form and sound’ or 諧聲; xié shēng; ‘sound agreement’

deze vormen meer dan 90% van de Chinese karakters. Ze werden gemaakt door twee componenten te combineren:

• een fonetische component op het rebus principe, dat wil zeggen een karakter met ongeveer de juiste uitspraak.
• een semantische component, ook wel determinatief genoemd, een van een beperkt aantal karakters die een element van betekenis gaven. In de meeste gevallen is dit ook het radicaal waaronder een karakter in een woordenboek staat.

zoals in het oud-Egyptische schrift, elimineerden dergelijke verbindingen de dubbelzinnigheid veroorzaakt door fonetische leningen (hierboven).

Dit proces kan herhaald worden, met een phono-semantische samengestelde teken zelf wordt gebruikt als een fonetische in een verdere verbinding, die kan resulteren in een heel complexe tekens, zoals 劇 (豦 = 虍 + 豕, 劇 = 刂 + 豦).

vaak is de semantische component links, maar er zijn veel mogelijke combinaties, zie vorm en positie van radicalen.

ExamplesEdit

als voorbeeld wordt een werkwoord dat “zichzelf wassen” betekent uitgesproken als mù. Dit klinkt toevallig hetzelfde als het woord mù “boom”, dat werd geschreven met de eenvoudige pictograph 木. Het werkwoord mù kon gewoon geschreven zijn 木, zoals “boom”, maar om te disambigueren, werd het gecombineerd met het karakter voor “water”, wat een idee gaf van de Betekenis. Het resulterende karakter werd uiteindelijk geschreven 沐; mù;’om je haar te wassen’. Op dezelfde manier werd het waterdeterminatief gecombineerd met 林; lín; ‘bossen’ om de watergerelateerde homofoon 淋; lín; ’te gieten’te produceren.

Bepalend	Rebus	Verbinding
氵; ‘water’	木; mù	沐; mù; wassen zichzelf’
氵; ‘water’	林; lín	淋; lín; ‘gieten’

Echter, de fonetische component is niet altijd zo zinloos als dit voorbeeld zou suggereren. Rebussen werden soms gekozen die zowel semantisch als fonetisch compatibel waren. Het was ook vaak het geval dat het determinatief slechts de Betekenis beperkte van een woord dat al meerdere had. 菜; cài; ‘plantaardig’is een voorbeeld. De determinatieve 艹 voor planten werd gecombineerd met 采; cǎi;’oogst’. Echter, 采; cǎi biedt niet alleen de uitspraak. In klassieke teksten werd het ook gebruikt om “groente”te betekenen. Dat wil zeggen, sem onderging semantische uitbreiding van ‘oogst’ naar ‘groente’, en de toevoeging van 艹 preciseerde slechts dat de laatste betekenis moest worden begrepen.

Bepalend	Rebus	Verbinding
艹; ‘plant’	采; cǎi; ‘oogst -, groente – ‘	菜; cài; ‘plantaardig’

een Aantal extra voorbeelden:

Bepalend	Rebus	Verbinding
扌; ‘hand’	白; bái	拍; pāi; ‘om te klappen, op’
穴; ‘in te duiken’	九; jiǔ	究; jiū; ‘om te onderzoeken’
日; ‘zon’	央; yāng	映; yìng; ‘reflection’

Geluidsveranderingdit

oorspronkelijk hadden karakters die hetzelfde fonetisch deel uitmaakten dezelfde meetwaarden, hoewel ze nu aanzienlijk uiteenliepen. Taalkundigen vertrouwen sterk op dit feit om de klanken van het oude Chinees te reconstrueren. Eigentijdse buitenlandse uitspraken van karakters worden ook gebruikt om historische Chinese uitspraak te reconstrueren, voornamelijk die van het midden-Chinees.

wanneer mensen een onbekend samengesteld karakter proberen te lezen, zullen ze meestal aannemen dat het is geconstrueerd op fonosemantische principes en de vuistregel volgen om “if there is a side, read the side” (有邊讀邊, yǒu biān dú biān) te volgen en één component als fonetisch te beschouwen, wat vaak tot fouten leidt. Aangezien de geluidsveranderingen die gedurende de twee tot drieduizend jaar sinds de oude Chinese periode hadden plaatsgevonden uitgebreid zijn geweest, zijn in sommige gevallen de fonosemantische naturen van sommige samengestelde karakters uitgewist, waarbij de fonetische component helemaal geen nuttige fonetische informatie in de moderne taal levert. Bijvoorbeeld, 逾 (yú, /y3⁵/, ‘overschrijden’), 輸 (shū, /ʂu⁵⁵/, ‘verliezen; doneren’), 偷 (tōu, /tʰoʊ⁵⁵/, ‘stelen; door’) delen van de fonetische 俞 (yú, /y3⁵/, ‘een familienaam; akkoord’) maar hun uitspraken hebben geen gelijkenis met elkaar in standaard Mandarijn of in een modern dialect. In het oude Chinees heeft het fonetisch de gereconstrueerde uitspraak * lo, terwijl de bovengenoemde fonosemantische verbindingen zijn gereconstrueerd als *lo, *lo, en * lˤo, respectievelijk. Niettemin worden alle karakters met 俞 uitgesproken in standaard Mandarijn als verschillende tonale varianten van yu, shu, tou, en de nauw verwante u en zhu.

SimplificationEdit

omdat de fonetische elementen van veel karakters niet langer accuraat hun uitspraak weergeven, vervingen ze vaak een fonetisch dat niet alleen eenvoudiger te schrijven was, maar ook nauwkeuriger voor een moderne lezing in het Mandarijn. Dit heeft soms geresulteerd in vormen die minder fonetisch zijn dan de oorspronkelijke in variëteiten van Chinees anders dan Mandarijn. (Merk bij het voorbeeld op dat veel determinatieven ook vereenvoudigd werden, meestal door cursieve vormen te standaardiseren.)

Traditionele karakter Bepalend Rebus Verbinding 金; ‘goud’ 童; tóng 鐘; zhōng; de ‘bell’

Vereenvoudigd karakter Nieuwe rebus Nieuwe verbinding 中; zhōng 钟; zhōng

derivaat cognote (轉注; zhuǎn zhù (‘Wederzijdse betekenis’) is de kleinste categorie en ook de minst begrepen. In de postface van de Shuowen Jiezi gaf Xu Shen als voorbeeld de karakters 考 kǎo ” te verifiëren “en 老 lǎo” oud”, die vergelijkbare oude Chinese uitspraken hadden (*khuʔ en *C-ruʔ respectievelijk) en mogelijk dezelfde etymologische wortel hadden, wat” oudere persoon ” betekent, maar werd lexicaliseerd in twee afzonderlijke woorden. De term komt niet voor in het woordenboek, en kan zijn opgenomen in de postface uit eerbied voor Liu Xin. Het wordt vaak weggelaten uit moderne systemen.