Conference of the Birds is gebaseerd op een gedicht in het Perzisch van de 12e-eeuwse dichter Farid ud-Din Attar. Het gedicht bevat ongeveer 4500 regels. Het gedicht gebruikt een reis van een groep van 30 vogels, geleid door een hop als een allegorie van een Sufi sheikh of meester die zijn leerlingen naar verlichting leidt.de reis van de vogels voert hen door de zeven valleien van de zoektocht, liefde, begrip, onafhankelijkheid en onthechting, eenheid, verbazing, en tenslotte armoede en niets.
elke vallei leert een andere moraal. In de vallei van de quest één 
honderd moeilijkheden en beproevingen. Nadat men op de proef is gesteld en vrij is geworden, leert men in de vallei van liefde dat liefde niets met rede te maken heeft. De vallei van begrip leert dat kennis tijdelijk is, maar begrip blijft bestaan. Het overwinnen van fouten en zwakheden brengt de zoeker dichter bij het doel. In de vallei van onafhankelijkheid en onthechting heeft men geen verlangen om te bezitten noch enige wens om te ontdekken. Om deze moeilijke vallei te doorkruisen moet men uit apathie worden opgewekt om afstand te doen van innerlijke en uiterlijke gehechtheden zodat men zelfvoorzienend kan worden.
in de vallei van eenheid kondigt de hop aan dat hoewel je veel wezens kunt zien, er in werkelijkheid maar één is, die volledig is in zijn eenheid. Zolang je gescheiden bent, zullen goed en kwaad opstaan; maar wanneer je jezelf verliest in de goddelijke essentie, zullen ze worden overstegen door liefde. Als eenheid is bereikt, vergeet men alles en vergeet men zichzelf in de vallei van verbazing en verbijstering.
De Hop verklaart dat de laatste vallei van ontbering en dood bijna onmogelijk te beschrijven is. In de onmetelijkheid van de goddelijke Oceaan lost het patroon van de huidige wereld en de toekomstige wereld op. Als je je realiseert dat het individuele zelf niet echt bestaat, wordt de druppel voor altijd in vrede deel van de Grote Oceaan.
de analogie van motten die de vlam zoeken wordt gebruikt. Van de duizenden vogels bereiken er slechts dertig het einde van de reis. Wanneer het licht der lichten zich manifesteert en zij in vrede zijn, worden zij zich ervan bewust dat zij de Simurgh zijn. Ze beginnen een nieuw leven in de Simurgh en overwegen de innerlijke wereld. Simurgh, zo blijkt, betekent dertig vogels; maar als veertig of vijftig was aangekomen, zou het hetzelfde zijn. Door zichzelf glorieus te vernietigen in de Simurgh vinden ze zichzelf in vreugde, leren de geheimen, en ontvangen onsterfelijkheid. Zolang ge uw nietsheid niet beseft en uw zelftrots, ijdelheid en zelfliefde niet verloochent, zult ge de hoogten der onsterfelijkheid niet bereiken.Attar sloot de epilog af met de waarschuwing dat als je de oceaan van je ziel wilt vinden, sterf dan je hele oude leven en zwijg dan.
ontleend aan http://www.poemhunter.com/poem/conference-of-the-birds/