als je dit leest, is de kans groot dat je een PC gebruikt. Het is waarschijnlijk ook met Windows, of misschien gebruik je Mac OS X of Linux. Als een noodlottige dag in 1980 anders had uitgespeeld, zouden we in plaats daarvan CP/M gebruiken.Gary Kildall was een computerwetenschapper die les gaf aan de Naval Postgraduate Academy in Monterey Californië in het begin van de jaren zeventig, die lucht kreeg van een aantal nieuwe technologie ontwikkeld door Intel in het noorden in Silicon Valley. het bedrijf had onlangs de microprocessor geïntroduceerd, maar Kildall zag het volledige potentieel toen Intel alleen de verkeerslichten zag controleren. Hij realiseerde zich dat het mogelijk zou zijn om personal computers te bouwen, maar wat ze echt nodig hadden was software om ze te draaien.de opkomst van CP/MKildall, werkzaam als consultant voor Intel, ontwikkelde PL/M, of programmeertaal voor Microcomputers, wat een programmeertaal voor microcomputers was, en besturingsprogramma voor Microcomputers, of CP / M.
CP / M was een besturingssysteem dat theoretisch zou draaien op elke microcomputer, zolang de machine-afhankelijke onderdelen werden geport.Kildall ‘ s ontwerp was briljant. CP / M was verdeeld in drie delen: het BIOS (Basic Input/Output System), het Basic Disk Operating System (BDOS) en de Console Command Processor (CCP). De BIOS behandelde de machine-afhankelijke code, terwijl de CCP commando ‘ s accepteerde van de gebruiker, vergelijkbaar met de shell op Unix en Linux systemen.Intel was niet echt geïnteresseerd in CP/M, dus richtte hij zijn eigen bedrijf op, genaamd Intergalactic Digital Research, later afgekort tot Digital Research. Net als veel ontluikende Noord-Californië tech bedrijven in de jaren 1970, Kildall en zijn vrouw Dorothy in eerste instantie run het uit hun huis, gelegen in Pacific Grove.CP / M werd, samen met de S-100 bus met de Intel 8080 of Zilog Z-80 processor, een de facto standaard in de late jaren ’70. CP / M was nuttig omdat zolang ontwikkelaars codeerden op een machine-onafhankelijke manier, een CP/M programma kon draaien op bijna elke computer met CP / M zonder dat een programmeur hoeft te weten hoe elke machine werkte. Het was als een mini Unix in dat opzicht.
het was zo populair dat er zelfs een add-on kaart was, de SoftCard voor de Apple II die gebruikers in staat stelde om het op hun computers uit te voeren met een tekstscherm met 80 kolommen (ja, dat was een big deal toen.)
het bedrijf dat deze kaart maakte was een scrappy kleine startup gevestigd in Seattle genaamd Microsoft.
IBM en MS-DOS
het groeiende succes van personal computers maakte IBM hongerig voor een stuk van de actie in 1980. Het bedrijf besloot om op de markt te komen met een eigen PC. Big Blue ontwierp meestal complete computers zelf, maar dacht dat het te laat zou zijn met de logge interne processen van het bedrijf.het bedrijf besloot iets te doen wat volstrekt ongehoord was voor IBM. Het zou gebruik maken van kant-en-klare componenten en ze te integreren in een compleet systeem.
CP/M was de voor de hand liggende keuze voor het besturingssysteem, gezien hoe populair het was en hoe gemakkelijk het was om over te zetten naar andere systemen.IBM benaderde Microsoft in eerste instantie voor CP/M, omdat ze blijkbaar dachten dat ze CP/M konden licenseren sinds ze de Apple II-kaart maakten. Op zijn credit, Microsoft wees IBM ‘ s execs in de richting van DRI down in Californië.wat er daarna gebeurde is onderwerp geweest van eindeloze speculatie en een stedelijke legende in de tech-industrie.op de dag dat IBM verscheen om te onderhandelen met DRI, Kildall was het leveren van wat documentatie aan een klant met behulp van zijn prive-vliegtuig, waardoor Dorothy en de advocaten van het bedrijf om de deal te bespreken. DRI kwam blijkbaar vast te zitten op de geheimhoudingsovereenkomst nadat Kildall later op de dag terugkwam, en uiteindelijk kwam de deal tot niets.IBM zocht wanhopig naar een besturingssysteem en wendde zich tot Microsoft. Ze vonden een CP / M kloon geschreven door een vriend van Bill Gates, Tim Paterson van Seattle Computer Products en de ontwerper van de SoftCard, genaamd QDOS, of “Quick and Dirty Operating System.”Microsoft heeft dit gelicentieerd aan IBM zodat het op tijd klaar zou zijn.Microsoft heeft het gepolijst en aangeboden aan IBM als PC-DOS. Het bedrijf overtuigde IBM om hen de rechten op het besturingssysteem te laten behouden om licentie te geven aan andere computermakers. IBM, ervan overtuigd dat niemand de BIOS zou klonen, het enige stukje gepatenteerde technologie in de PC, stemde toe. (Aangezien de computer waarop je dit leest waarschijnlijk niet door IBM is gemaakt, is het duidelijk hoe dat is afgelopen.Gary Kildall hoorde van de deal en dreigde IBM aan te klagen als het PC-DOS zou uitbrengen. Een deal werd uitgewerkt waarbij IBM beide systemen zou aanbieden, maar IBM verkocht PC-DOS voor $ 40, maar CP / M-86, de PC-versie, was $ 240. Het was moeilijk om een hogere prijs te rechtvaardigen voor wat hetzelfde was, en de meeste mensen kozen voor DOS. De meeste CP/M toepassingen, zoals het WordStar tekstverwerkingssysteem, werden overgezet naar MS-DOS.
DRI blijft vechten
ondanks de tegenslagen bleef DRI innoveren. Het bedrijf bleef innoveren en creëerde een multitasking versie van CP/M genaamd MP/M.
toen het duidelijk was dat DOS CP/M had verduisterd in termen van applicatieondersteuning, voegde DRI MS-DOS-compatibiliteit toe en evolueerde het tot DOS Plus en later DR DOS.
DRI maakte ook ingang in de opkomende wereld van de grafische gebruikersinterface met GEM, die het best bekend stond als de GUI voor de Atari ST-lijn van computers.
latere jaren
zelfs met de vooruitgang in de technologie, was het duidelijk dat DRI geen partij was voor de Microsoft juggernaut. Digital Research werd verkocht aan Novell – de deal maakte Kildall zeer rijk, maar hij leefde nooit lang genoeg om echt van zijn succes te genieten. Gary Kildall overleed in 1994 na verwondingen die hij had opgelopen bij een val.the legacy of Gary Kildall, Digital Research and CP/M still live on. DOS en later Windows leven nog steeds in de schaduw, inclusief de manier waarop drives worden genoemd.
de les is dat gevestigde bedrijven als DRI altijd moeten oppassen voor kleinere, hongerigere bedrijven zoals de Microsoft van 1980.hoe zou de industrie zijn geëvolueerd met Gary Kildall aan het roer in plaats van Bill Gates? Michael Swaine argumenteerde in een Dr. Dobb ’s Tijdschriftartikel dat het veel meer collegiaal dan competitief zou kunnen zijn geweest, als gevolg van Kildall’ s academische achtergrond.toch hebben veel mensen nog steeds sterke herinneringen aan Gary Kildall en CP/M, met tribute sites. De PBS show the Computer Chronicles wijdde een aflevering aan Kildall een jaar na zijn dood. Voor een lange (meer dan 1000 pagina ‘ s) behandeling van de vroege dagen van Silicon Valley, met inbegrip van Gary Kildall en Digital Research, wilt u misschien op te sporen een exemplaar van het boek “Fire In The Valley,” door Paul Freiberger en Michael Swaine.
hoewel DRI, CP / M en zelfs Gary Kildall weg zijn, zullen ze zeker niet vergeten worden.