culturele status van de jachtervaring edit
jacht is altijd een belangrijk aspect geweest van de Groenlandse Inuitcultuur:
“De Inuitcultuur is de zuiverste jachtcultuur die er bestaat. Na zich al minstens vierduizend jaar te hebben aangepast aan de extreme leefomstandigheden in het hoge Noordpoolgebied van het Noord-Amerikaanse continent, zijn de Inuit niet eens jager-verzamelaars. Inuit zijn jagers, puur en simpel.”(Henriette Rasmussen, minister in Greenland Home Rule Government)
zelfs vandaag de dag is de jacht belangrijk, zoals gesteld door de Groenlandse Home Rule Government:
” De jacht is het hart en de ziel van de Groenlandse cultuur…. Ook vanuit cultureel oogpunt is de jacht erg belangrijk. In een samenleving als Groenland, die eeuwenlang gebaseerd was op zelfvoorzieningsjacht (tot ongeveer 50 jaar geleden), is de jacht nog steeds van groot cultureel belang. Ongeacht het feit dat de meesten in een moderne industriële samenleving als loontrekkenden leven, is de identiteit van veel Groenlanders nog steeds diep geworteld in de jacht. Rendierjacht heeft een speciale status in de harten van de bevolking. Het schieten van een muskusos levert vier keer zoveel vlees op als een rendier, maar “Groenlanders zouden veel liever kariboe-of rendiervlees hebben dan Muskus-of ossenvlees”, zegt Josephine Nymand. “Maar de ervaring is net zo belangrijk als het vlees”, zegt Peter Nielsen, hoofd van het Ministerie van milieu en natuur. “Het is gewoon het mooiste deel van het jaar. De uitstapjes voor de kariboe jacht in het prachtige herfstweer hebben een grote sociale en fysieke betekenis voor het welzijn van mensen. Het heeft vele functies.”
Inuit cultureEdit
de lange geschiedenis van wederzijdse afhankelijkheid tussen mensen en rendieren vereist voortdurende inspanningen om hun relatie en het welzijn van beide partijen te waarborgen. De rendierjacht – die ook in veel andere delen van de wereld gebruikelijk is – wordt beschouwd als zo vitaal voor het culturele erfgoed van bepaalde groepen dat men probeert om het op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO te krijgen.
de identiteit van de Inuit is nauw verbonden met hun geografie, geschiedenis en hun houding ten opzichte van de jacht – “voor de Inuit zijn ecologie, jacht en cultuur synoniem”. Hun identiteit als jagers wordt aangevallen. Die aanvallen zijn”… gezien in het Noordpoolgebied als een directe aanval op cultuur, identiteit en duurzaam gebruik”, en Inuit reageren:
“… voor de Inuit zijn campagnes voor dierenrechten slechts de laatste in een lange litanie van religieuze, Industrie-en overheidsbeleid opgelegd door buitenstaanders – beleid dat de Inuit waarden en realiteiten negeert, en het voortbestaan van een van ‘ s werelds laatst overgebleven Aboriginal jachtculturen bedreigt. daarom zijn de circumpolaire volkeren en hun organisaties actief betrokken bij pogingen om hun welzijn, identiteit, belangen en cultuur te beschermen, inclusief hun jachtcultuur. De “Verklaring van Kuujjuaq” ging in op vermeende aanvallen op hun autonomie en rechten, en beval aan dat de circumpolaire Raad van de Inuit “een uitgebreid onderzoek zou doen naar de beste manier om mondiale krachten aan te pakken, zoals de ‘dierenrechten’ en andere destructieve bewegingen die gericht zijn op het vernietigen van het duurzame gebruik van levende hulpbronnen in de Inuit, en om verslag uit te brengen aan de volgende algemene vergadering over haar bevindingen.”Het International Arctic Science Committee deelt deze standpunten en daarom is een van zijn doelstellingen het bestuderen van het “duurzaam gebruik van levende hulpbronnen van hoge waarde voor Arctische bewoners.”
ControversyEdit
hoe gewaardeerd het ook is, de traditionele jacht op Groenland staat onder enorme druk. De druk van milieu-en natuurbeschermingsorganisaties heeft ertoe geleid dat de autonome regering van Groenland jachtgrenzen heeft vastgesteld voor de meeste soorten. In januari 2006 werd een limiet van 150 dieren vastgesteld voor de meest gewaardeerde van alle Groenlandse dieren, de ijsbeer. Jagers in de regio zeggen dat het moeilijk is om te overleven met de quota die zijn vastgesteld.
Dit is vooral het geval vanwege de dramatische daling van de prijzen van zeehondenhuid aan het einde van de jaren tachtig. deze daling vond plaats nadat de druk van het milieu leidde tot een ineenstorting van de zeehondenhuid-markt in de Verenigde Staten. Vandaag de dag blijft de prijs van de huiden zo laag dat de meeste Thule-jagers slechts genoeg huiden voor persoonlijk gebruik bruint; ze verwerken ze niet meer voor verkoop. Bovendien, op de vraag wat de grootste bedreiging voor de traditionele cultuur is, Qaanaaq jager Lars Jeremiassen antwoordde snel, “Greenpeace”. Die reactie (gedocumenteerd in 2006 door het Arctic I. CC.E. Project: Indigenous Climate Change Ethnographies) weerspiegelt het verwoestende effect dat milieuactivisten onder leiding van protesten tegen zeehondenproducten en zeehondenproducten hebben gehad op de Inuit manier van leven, niet alleen in Groenland, maar in het hele Noordpoolgebied.
Klimaatveranderingdit
een andere druk voor Groenlandse jagers is klimaatverandering. Volgens de Arctic Climate Impact Assessment, het grootste onderzoek dat ooit is uitgevoerd naar de effecten van opwarming in het noordpoolgebied, zijn de wintertemperaturen boven het 63ste parallelle noorden de afgelopen 50 jaar gemiddeld met 2 tot 5 Celsius gestegen en zouden ze met nog eens 10 kunnen stijgen. Die toename heeft een dramatisch effect op de wilde dieren, het milieu en de cultuur van het hoge Noordpoolgebied. In een interview voor de Arctic I. C. C. E. Project, Savissavik jager Simon Eliason zei jagers besteden meer tijd in de fjorden (in plaats van op het zee-ijs) omdat er minder zee-ijs om te jagen op zeehonden, walrus en ijsbeer. Hij zei ook dat jagers die in de winter zeehonden onder het ijs vangen, die netten binnen enkele uren na de vangst van een dier moeten binnenhalen. Wormen en parasieten die de jagers nog nooit eerder hebben gezien, lossen de karkassen snel op en vernietigen ze als ze lang in het water blijven. Eliassen zegt dat hij gelooft dat de parasieten naar het noorden zijn verhuisd met het warmere water.