bij het denken aan Italië en de Italiaanse strijdkrachten van WOII, een paar beelden gemakkelijk te binnen schieten: een blustering hansworst van een leider, en de massale overgave in de woestijn van slecht geleide en ongemotiveerde troepen.
Op dezelfde manier komen er een paar vliegtuigen te binnen als je denkt aan de gevechtsvliegtuigen van de Tweede Wereldoorlog: De Zero, de Mustang, de Bf-109, de Spitfire…de lijst gaat maar door. Meestal niet op die lijst staat de Italiaanse C. 205 Veltro (“Greyhound”).
Dit gevechtsvliegtuig, een uitvloeisel van de vroegere C. 202 Folgore (“Thunderbolt”), was snel, goed ontworpen en goed genoeg dat bewonderende Duitse piloten een squadron met hen vormden.het vliegtuig werd gebouwd door de firma Aeronautica Macchi, die vliegtuigen bouwde sinds voor de Eerste Wereldoorlog, en die tijdens de Eerste Wereldoorlog alleen en samen met het Franse bedrijf Nieuport vliegtuigen bouwde. De meeste van deze vliegtuigen waren verkennings-en verkenningsvliegtuigen gebouwd voor de Italiaanse marine, maar een klein aantal vervulde ook gevechtsrollen.
De “C” – klasse van Macchi vliegtuigen als zodanig is aangemerkt door de praktijk van het plaatsen van de eerste van de ontwerper voordat de vliegtuigen aanduiding. Zowel de C. 202 als de 205 waren directe afstammelingen van de C. 200 Saetta (“Lightning”) die in de jaren voor de oorlog was ontworpen en geproduceerd.hoewel de Saetta effectief was tegen vijanden zoals de Ethiopiërs–die geen enkele luchtmacht hadden–de Grieken en de Spanjaarden tijdens hun Burgeroorlog, was ze verouderd tegen de tijd dat de Tweede Wereldoorlog begon.
een van de manieren om de Saetta te herkennen was door het ontbreken van een gestroomlijnde motorruimte. Het lijkt op een hybride tussen een latere vechter en een sproeistofster.
het volgende vlak op de regel, de C.202, werd op papier gezet in de late jaren 1930, en het eerste vliegtuig werd uitgerold in de late zomer van 1940, toen de Slag om Groot-Brittannië zijn hoogtepunt bereikte.
het meest zichtbare verschil tussen de 202 en zijn Saetta voorganger was een verandering in de motor/kap. Het werd gestroomlijnd om snelheid toe te voegen. Omdat het Italiaans in design is, is het ook gemaakt om er gewoon beter uit te zien.de Italiaanse luchtmacht, de “Regia Aeronautica”, had een aantal mooie en effectieve camouflage patronen voor hun vliegtuigen.veel van de vooroorlogse Italiaanse gevechtsvliegtuigen waren allemaal Italiaans in ontwerp en productie, maar het team van Macchi besloot dat de Duitse Daimler-Benz DB 601A motor het meest effectief zou zijn voor hun ontwerp en wat ze wilden.de motor voor de Italiaanse vliegtuigen werd in Italië gebouwd door Alfa Romeo onder licentie van het Duitse bedrijf. De DB 601A aandeed ook latere versies van de Duitse 109 en 110 gevechtsvliegtuigen.de prestaties van de C. 202 waren een topsnelheid van 372 mph op 18.000 voet, een bereik van 475 mijl, een plafond van 37.730 voet en een klimsnelheid van 3.563 voet per minuut.
De specificaties waren: 29 voet 5 inch lang, spanwijdte van 29 voet 5 inch, en geladen gewicht van 6,458 lbs. De motor was een V12 die ongeveer 1100 pk aandeed.de bewapening bestond uit twee Breda-SAFAT 12,7 mm kanonnen in de Wings, of twee 7,7 Breda-SAFAT kanonnen in de wings. Het kon ook twee bommen van 110, 220 of 350 lb dragen, en twee 26.4 gallon (100 liter) drop tanks.
er zouden 1150 eenheden van de 202 gebouwd worden.
The mannen die de Folgore ontmoetten in de strijd hadden veel respect voor het, hoewel veel Italiaanse piloten dachten dat het onder vuur lag. In de luchtoorlog boven Noord-Afrika hield de Folgore zich staande. In de zomer van 1942, C.202 ‘ s hadden een grotere kill / loss ratio dan hun Bf109 tegenhangers.
een ongelukkige neiging van het ontwerp van het vliegtuig, die een klein aantal Italiaanse levens eiste, was de neiging om in een wilde draai te gaan. Dit zou worden gecorrigeerd in de C. 205.
hoewel veel Britse piloten aanvankelijk het Italiaanse vliegtuig en zijn piloten afwezen, leerden ze al snel dat dit een vergissing was. Het vliegtuig was meer dan een match voor de Hawker Hurricanes, P-40 Warhawks, en de vroege productie Spitfires die werden gevlogen door de Britten.een Britse aas die de P-40 over Afrika vloog zei dat de 202 “slank, supersnel snel was…de 202 was in staat om onze P-40′ s met gemak uit te draaien; maar de meerderheid zou moeiteloos wegtrekken in een klimrol of een rol van de top wanneer de dingen helemaal hectisch werden…. Hun toestel was superieur aan het onze op alle punten.”
Het enige nadeel was, opnieuw, gebrek aan vuurkracht – en toen de 202 werd gedegradeerd tot het vliegen tegen bommenwerpers in het laatste deel van de oorlog, zou het gebrek aan vuurkracht het ineffectief maken tegen de zwaar bewapende en gepantserde Amerikaanse B-17 ’s en 24′ s die boven Italië varieerden.
naarmate de oorlog vorderde, gingen de Italianen, net als alle andere strijders, hun luchttroepen verbeteren en uitbreiden. De volgende Italiaanse jager was de Macchi C. 205.de 205 had een krachtiger Daimler-motor, de DB 605. Hij voegde ook kanonnen aan zijn bewapening toe en corrigeerde het spinprobleem dat zich voordeed in de C. 202.
Dit laatste probleem werd veroorzaakt door het koppel dat werd uitgestoten door de krachtige motor van de 202, wat werd veroorzaakt door een ontwerpfout–de kortere vleugel kon de krachten van de motor soms niet neutraliseren, waardoor het vliegtuig naar links wilde draaien.
om dit tegen te gaan, had de C. 205 een iets langere linkervleugel dan de 202. Dit leek het probleem te corrigeren.
de toevoeging van de kanonnen maakte van de 205 Folgore een formidabel vliegtuig, zelfs voor late productie Spitfires en de Amerikaanse Mustang. Het had een maximale snelheid van 400-405 mph, een 590 mijl bereik, en een 37.730 voet plafond.
de 205 had een aantal varianten, maar de meeste bleven niet-gebouwde prototypes toen de oorlog slecht ging voor de Italianen. De belangrijkste 205 versie werd aangeduid als M. C 205V. gelukkig voor de geallieerden werden slechts 262 van de 205 ‘ s gebouwd.
De 205 ‘ s in staat waren om op te nemen niet alleen strijders, zoals de Spitfires van de Royal Air Force en de Mustangs van de VS. Army Air Forces, maar ook had nu kanon dat effectief kon zijn tegen de geallieerde bommenwerpers vliegen over de Middellandse Zee om Italië te bombarderen.een aantal Duitse piloten van Jagdgeschwader 77 vochten in 205 ‘ S na de val van Italië, uit voorkeur.
Lees een ander verhaal van ons: De vader van de straalvliegtuigen-de Duitse Me 262 de belangrijkste Italiaanse azen van de oorlog, zoals Franco Lucchini (21/22 overwinningen) en Adriano Visconti (19 overwinningen voor de as, 7 voor de geallieerden) vlogen 202 ’s en 205′ S. beide vliegtuigen vlogen na de oorlog naar Italië, en een aantal dat tijdens de oorlog aan het marionet Kroatische regime was geleverd, vloog naar Joegoslavië in de late jaren 1940.