de Koude Oorlog deel 2

een “koude” oorlog, in tegenstelling tot een “hete” oorlog, is er een die geen directe militaire confrontatie met zich meebrengt. In plaats daarvan speelt een koude oorlog zich af door concurrerende economische systemen, militaire allianties evenals wapenbouw en de accumulatie van andere middelen, en soms door proxy-of surrogaatoorlogen. In deze sectie, leer meer over hoe het Westen en het Oosten tegenover elkaar tijdens de Koude Oorlog.

het Marshallplan vs. COMECON

het Marshallplan (of het Europees herstelprogramma) was een direct gevolg van het Inperkingsbeleid. Het was een economisch en sociaal plan voor de wederopbouw van Europa, bedoeld om het herstel te versnellen in de landen die nog steeds te lijden hebben onder de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Het plan is vernoemd naar minister van Buitenlandse Zaken George Marshall, die de theorie achter het plan presenteerde in een openingsrede aan Harvard in 1947. Hij is van mening dat economische stabiliteit de sleutel is tot politieke stabiliteit en de verpletterende invloed van de Sovjet-Unie in Europa.toen de onderhandelingen begonnen om het plan in te voeren, werden alle geallieerden, inclusief de Sovjet-Unie, uitgenodigd voor een bijeenkomst in Parijs om te onderhandelen over de voorwaarden voor Amerikaanse hulp in Europa. Het is niet verwonderlijk dat Stalin extreem sceptisch was over het plan en geloofde dat het een anti-Sovjetblok zou creëren. Hoewel de hulp openstond voor alle Europese landen, beval Stalin de landen onder zijn Oostblok om de Amerikaanse hulp af te wijzen, en creëerde hij een Sovjetplan als reactie op het Marshallplan.

in 1948 vroeg president Truman het Congres om de Economic Cooperation Act aan te nemen tot oprichting van de Economic Cooperation Administration (ECA) om de uitvoering van het Marshallplan in 16 West-Europese landen te vergemakkelijken. De hulp in het kader van het Marshallplan ging eerst naar Griekenland en Turkije om de communistische invloed daar te blijven verpletteren. In het kader van het plan werd geld overgemaakt aan elke Europese regering. Een Amerikaanse adviseur van de ECA, en lokale overheid, bedrijfsleven en werknemersvertegenwoordigers toezicht op de uitvoering van de fondsen. Geld uit het Marshallplan werd meestal gebruikt om Amerikaanse import zoals voedsel en brandstof te kopen, omdat lokale bronnen waren weggevaagd door de oorlog. Zodra de basisbehoeften stabiel waren, werd het geld gebruikt om infrastructuur en industrieën fysiek te reconstrueren.

In totaal leverde het Marshallplan Europa van 1948-1951 meer dan 12 miljard dollar, verdeeld op basis van bevolking en industriële macht. Het Verenigd Koninkrijk ontving het meeste (3 miljard dollar), gevolgd door Frankrijk (2 miljard dollar) en West-Duitsland (1,5 miljard dollar).tussen 1948 en 1952 steeg de Europese industriële productie met 35% en de landbouw overtrof de vooroorlogse productie. De levensstandaard is dramatisch gestegen. Deskundigen zijn het niet eens over hoeveel krediet is te danken aan het Marshallplan; zij zijn het er echter grotendeels over eens dat dit het herstel heeft versneld en zeker heeft bijgedragen tot het verminderen van de politieke ontevredenheid en het indammen van het communistische tij in West-Europa.

De Raad voor wederzijdse economische bijstand (opgericht in 1949 door de Sovjet-Unie, Bulgarije, Polen, Roemenië, Tsjechoslowakije en Hongarije) was een reactie van de Sovjet-Unie en het Oostblok op het Marshallplan en organisatie voor Europese Economische Samenwerking in West-Europa.omdat de hulp van het Marshallplan werd uitgebreid naar alle landen in Europa, inclusief de landen die verbonden waren met de Sovjet-Unie, was Stalin bang dat zijn communistische bondgenoten in sterke economische betrekkingen met het westen zouden worden getrokken en creëerde hij zijn eigen plan voor economische bijstand om hen in het gareel te houden.bij het begin van de onderhandelingen was het de bedoeling dat de COMECON een forum zou zijn voor de coördinatie van de nationale economische plannen door middel van unanieme ratificatie van eventuele wijzigingen of nieuwe beleidslijnen. Een jaar later heeft Stalin echter de autoriteit van de COMECON versterkt door rechtstreeks in te grijpen in de lidstaten, vooral op het gebied van de buitenlandse handel.

NAVO VS het Warschaupact

De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) en het Warschaupact waren de militaire tegenhangers van de organisatie voor Europese Economische Samenwerking en de COMECON in hun respectieve blokken.de NAVO werd in april 1949 opgericht door tien West-Europese landen, de Verenigde Staten en Canada. Het is een intergouvernementele militaire organisatie gebaseerd op een systeem van wederzijdse en collectieve verdediging. Deze samenwerking wordt gewaarborgd door Artikel 5 van het Noord-Atlantisch Verdrag, waarin staat dat een gewapende aanval op één lid moet worden beschouwd als een aanval op alle leden. Dit artikel werd echter pas ver na de Koude Oorlog, na de Sept, ingeroepen. 11, 2001 aanvallen op de Verenigde Staten.volgens de eerste secretaris-generaal Lord Hastings Ismay was het doel van de NAVO “om de Russen buiten, de Amerikanen binnen en de Duitsers beneden te houden” en benadrukte het belang van trans-Atlantische betrekkingen tussen de VS en Europa.

het uitbreken van de koreaanse Oorlog in 1950 diende als de eerste echte test van de NAVO voor militaire samenwerking. Voor de oorlog was de organisatie meestal een politieke alliantie, maar toen de oorlog uitbrak, werd het gedwongen om een formele militaire structuur en strategie te organiseren. De leden vormden het Supreme Headquarters Allied Powers Europe (SHAPE) als commandocentrum, selecteerden Dwight D. Eisenhower als SHAPE Commander en begonnen militaire oefeningen in 1952.om de vrede op het Europese continent te handhaven, stelde de Sovjet-Unie voor om toe te treden tot de NAVO, maar het voorstel werd botweg verworpen omdat de leden de ware motieven van de Sovjet in twijfel trokken. Kort daarna maakte de NAVO West-Duitsland lid om toegang te krijgen tot mankracht en grondgebied direct aan de Sovjetgrens. Als reactie daarop richtten de Sovjet-Unie, samen met zeven andere Oost-Europese landen, het Warschaupact op met als doel hun landen te beschermen tegen de “bedreiging van de nationale veiligheid van de vredevolle Staten” door de NAVO.”Het Warschaupact bevestigde” de invoering van een systeem van Europese collectieve veiligheid dat gebaseerd is op de deelname van alle Europese staten, ongeacht de sociale en politieke stelsels….”Vergelijkbaar met het Handvest van de NAVO, bevatte het Warschaupact een artikel over wederzijdse en collectieve verdediging in het geval van een aanval op een lidstaat.tijdens de Koude Oorlog hebben de twee organisaties nooit rechtstreeks met elkaar gevochten op het Europese continent. Ze ontmoetten elkaar echter op het wereldtoneel, en vochten strategisch en militair om elkaars invloed in te Dammen.het Warschaupact eindigde met de val van de Sovjet-Unie in 1990, maar de voormalige lidgebieden werden omgevormd tot de organisatie voor collectieve Veiligheidsverdragen, die 6 leden en 2 waarnemers omvat. De NAVO gaat vandaag door en heeft haar lidmaatschap uitgebreid tot 28 staten en verschillende mondiale partnerschappen.

Video: Race for the Superbomb

the Cold War Part 3

credits: deze pagina werd samengesteld door CES.