de code van Ur-Nammu is de oudste wetcode die nog bestaat. Het is geschreven in de Sumerische taal rond 2100-2050 v. Chr. Hoewel in het voorwoord de wetten rechtstreeks worden toegeschreven aan koning Ur-Nammu van Ur (2112-2095 v.Chr.), vinden sommige historici dat ze eerder moeten worden toegeschreven aan zijn zoon Shulgi.
” Het eerste exemplaar van de code, in twee fragmenten gevonden in Nippur, werd vertaald door Samuel Kramer in 1952; vanwege het gedeeltelijke behoud ervan waren alleen de proloog en 5 van de wetten waarneembaar. Verdere tabletten werden gevonden in Ur en vertaald in 1965, waardoor ongeveer 40 van de 57 wetten konden worden gereconstrueerd. Een andere kopie gevonden in Sippar bevat lichte varianten.
” hoewel bekend is dat eerdere wet-codes bestonden, zoals de code van Urukagina, is dit de vroegste wettekst die bestaat. Het was drie eeuwen voor de Code van Hammurabi.
” de wetten zijn gerangschikt in casuïstische vorm van als – (misdaad), dan-(straf) — een patroon dat in bijna alle volgende codes moet worden gevolgd. Voor de oudst bestaande wet-code bekend in de geschiedenis, wordt het beschouwd als Opmerkelijk geavanceerd, omdat het stelt boetes van geldelijke vergoeding voor lichamelijke schade, in tegenstelling tot de latere lex talionis (‘oog om oog’) principe van de Babylonische wet; echter, de hoofdmisdrijven van moord, Roof, overspel en verkrachting worden gestraft met de dood.
“de code onthult een glimp van de maatschappelijke structuur tijdens de ‘Sumerische Renaissance’. Onder de lu-gal (‘grote man ‘of koning), behoorden alle leden van de samenleving tot een van de twee basislagen: de’ lu ‘ of vrije persoon, en de slaaf (Mannelijk, arad; vrouwelijke geme). De zoon van een lu werd dumu-nita genoemd totdat hij trouwde en een ‘jonge man’ (goeroes) werd. Een vrouw (munus) ging van een dochter (dumu-mi), naar een vrouw (moeder), dan als ze overleefde haar man, een weduwe (nu-ma-su) die kon hertrouwen” (Wikipedia artikel over Code van Ur-Nammu, geraadpleegd 02-04-2009).