Titel:een Sterk Bewijs voor de Dichtheid-wave Theorie van Spiral Structuur in Schijf Sterrenstelsels
Download PDF
Abstract: De dichtheid-wave theorie van de galactische spiraal-arm-structuur zorgt voor een strikingprediction dat de toonhoogte hoek van de spiraal armen moeten variëren met de wavelengthof de galaxy s imago. De reden is dat sterren worden geboren in de dichtheidsgolf, maar er uit bewegen als ze ouder worden. Ze lopen voor op de dichtheidsgolf binnen de co-rotatiestraal, en vallen er buiten achter, wat resulteert in een strakkere hoek bij golflengten die sterren (optisch en nabij-infrarood) weergeven dan die welke geassocieerd zijn met stervorming (ver-infrarood en ultraviolet). In deze studie combineerden we grote steekproefgrootte met een breed scala aan golflengten, van ultraviolet tot infrarood om dit probleem te onderzoeken. Voor elk sterrenstelsel gebruikten we een optisch golflengtebeeld (B-band): 445 nm) en beelden van de Spitzer SpaceTelescope op twee infrarode golflengten (infrarood: 3.6 en 8.0 {\mu}m) en we gemeten de toonhoogte hoek met de 2DFFT en Spiraliteit codes. We vinden dat de B-band en 3.6 {\mu}m beelden in alle gevallen kleinere toonhoogte hoeken hebben dan het infrarood 8.0{\mu}m beeld, in overeenstemming met de voorspelling van dichtheid-golftheorie. We hebben ook beelden gebruikt in het ultraviolet van Galaxy Evolution Explorer,waarvan de toonhoogte overeenkomt met de metingen op 8 {\mu}m.