Ernst van Saksen-Coburg en Gotha | erfgenamen van het Troonproject

het belang om Albert ’s broer te zijn

Charles Jones

“I was to separate from my brother, and the earnest plichts of life indicated to each of us his particular path”.dit uittreksel uit Ernst ‘ s memoires, waarin de eerste keer wordt beschreven dat hij en Albert werden gescheiden na het voltooien van hun universitaire studies in 1838, illustreert de verwachtingen van de plicht die vereist is voor koninklijke Nakomelingen. Beide jonge mannen moesten worden voorbereid voor een hoge functie. Opvallend aan de voorbereiding van de fraters was echter het verschil in accentuering. Ernst, als de troonopvolger van het hertogdom Saksen-Coburg, was niet de belangrijkste focus van het academische curriculum. Zijn broer Albert, aan de andere kant, een levensvatbaar vooruitzicht voor de rol van gemalin van de monarch van een machtige natie, was. Om zich voor te bereiden op Albert ‘ s unieke rol, was een innovatief studieprogramma zorgvuldig samengesteld. In essentie was de training die Ernst kreeg een direct gevolg van Albert ‘ s specifieke verwachte pad.Ernst II van Saksen-Coburg en Gotha in jachtkostuum CA. 1856 by Richard Lauchert © Kunstsammlungen der Veste Coburg Ernst August Karl Johann Leopold Alexander Eduard werd geboren in de gotische omgeving van Schloss Ehrenburg op 21 juni 1818. Hij was de eerste zoon van Hertog Ernst III van Saksen-Coburg-Saalfeld en prinses Louise van Saksen-Gotha-Altenburg. Zijn doop op 24 juni in de kerk van St. Moritz werd met grote ceremonie gevierd, waarbij hij zelfs 12.455 florijnen ontving van de inwoners van Coburg-Saalfeld als doopgeschenk. De geboorte van de jonge prins werd op de voet gevolgd door de komst van zijn broer Albrecht op 26 augustus 1819. De twee broers zouden onafscheidelijk blijken te zijn en werden in wezen als tweelingen grootgebracht.in 1824, toen Ernst zes jaar oud was, zou hij het verlies van een geliefde voor het eerst ervaren, niet tot een vroege dood, maar tot een familieschandaal. Zijn moeder, Louise, die nog een jonge vrouw was en genegeerd werd door haar flirtende man, werd ervan verdacht zelf een affaire te hebben gehad. In een onthullende daad van hypocrisie en wreedheid verbande Hertog Ernst publiekelijk zijn vrouw. De jonge Ernst zou haar nooit meer zien. Ontrouw was niet ongewoon voor het Koninklijk Huis. Ernst zelf had twee onwettige kinderen. Maar alleen al het gerucht dat zijn jonge vrouw een illegale affaire had was genoeg reden om de relatie te verbreken. In 1825 was hij formeel van haar gescheiden. Als gevolg van de regionale politieke situatie en de ontbinding van het huwelijk werd Ernst in 1826 Ernst I van het nieuw opgerichte hertogdom Saksen-Coburg en Gotha.in zijn memoires schetst Ernst II Deze duidelijk pijnlijke periode en merkt alleen op dat hij bedroefd was om zijn moeder te verliezen. Met betrekking tot de relatie met zijn vader schetst hij een geïdealiseerd beeld. De vader wordt afgeschilderd als een opvoeder en mentor, een object van zowel afgoderij als angst. De realiteit was starker: simpel gezegd, hij was zelden in de buurt en toen hij er was, was hij een rigide disciplinair die mannelijk gedrag eiste van zijn jonge zonen.het basisonderwijs van Ernst begon toen hij amper vijf jaar oud was. Hij en Albert werden verwijderd uit de kinderkamer en hun oppas. Ze werden geplaatst in de enige charge van Johann Christoph Florschütz. Florschütz, liefdevol ‘de Rath’ genoemd, vanwege zijn officiële hoedanigheid als Coburg raadslid (GR “Hofrath”), was een ervaren leraar met een liberale mentaliteit. Onder Florschütz kregen de prinsen een opleiding die, in Ernst ’s woorden,” toen vrij ongewoon was in Duitsland”. Naast het gebruikelijke tarief van klassiekers, Kunst en muziek, maakte hij kennis met de natuurwetenschappen en geschiedenis. In plaats van Grieks te leren, zoals in die tijd gebruikelijk was, lag de focus van hun studie in moderne talen. Ze kregen ook extra onderricht in religie en kerkgeschiedenis ter voorbereiding op hun bevestigingen.een van Ernst ‘ s eerste herinneringen aan internationale gebeurtenissen was zijn bezoek aan zijn oom Leopold, de onlangs verkozen koning van de Belgen, in juli 1832. Deze reis gaf hem een persoonlijke collectie met een kosmopolitisch en liberaal Hof. Het liberalisme werd gemodelleerd door het nieuwe dynastieke huis en de revolutionaire oorsprong van de Belgische Kroon. Dit leidde ertoe dat de familie Coburg een dubieus imago verwierf onder de meer conservatieve Duitse staten. Ernst vertelde dat deze perceptie resulteerde in een ostracisme dat hem diep beïnvloedde. Rond deze periode begonnen Leopold en zijn privésecretaris/adviseur Baron Christian Friedrich von Stockmar na te denken over de toekomstige wegen van Albert en Ernst.in mei 1836 vergezelden Ernst en zijn vader Albert naar Engeland voor zijn eerste ontmoeting met Prinses Victoria.in mei 1836 vergezelden Ernst en zijn vader Albert naar Engeland voor zijn eerste ontmoeting met Prinses Victoria. Albert ‘ s gezondheid werd getest door de veeleisende verscheidenheid van entertainment aangeboden. Ernst, de meer sociale en robuuste van de twee, richtte zijn aandacht op wat Londen te bieden had. Het bezoek, dat vier weken duurde, was niet het succes waar men op had gehoopt. Albrecht, hoewel ontegenzeggelijk slim, had een gebrek aan sociale genaden en was vaak ziek tijdens het bezoek. Ondanks deze jeugdige tekorten wist hij een goede indruk achter te laten op de jonge prinses. Wat Ernst betreft, geeft hij de voorkeur aan het bezoek aan Parijs op de terugreis naar Brussel. Naast de extravagantie van het Hof van Orléans, introduceerde zijn vader Ernst, tot grote afschuw van zijn broer, tot de meer Smerige geneugten van de stad.Leopold en Stockmar besloten dat het beide prinsen enorm ten goede zou komen om de tien maanden door te brengen voordat ze aan de universiteit zouden beginnen Brussel te ervaren, in plaats van terug te keren naar Coburg. Tijdens het verblijf van de fraters spaarde Leopold geen kosten om de opvoeding van zijn neven te bevorderen. Instructie voor Frans en Engels werd verstrekt door Dr. Pierre Bergeron, hoogleraar retoriek aan de Universiteit van Brussel en dichter dr. Henry Drury. Sir Henry Lytton Bulwer, secretaris van de Engelse legatie, werd aangesteld voor geschiedenis en buitenlandse zaken. Leopold liet zijn Kabinetssecretaris de enthousiaste prinsen inlichten over de regeringsadministratie. Adolph Quetelet, de meest prominente van hun leraren, werd aangesteld om hen te onderwijzen in wiskunde en statistiek. Quetelet stelde de jonge prinsen ook voor aan prominente Brusselse mannen. Er werd een huis ingericht voor de prinsen en ze waren vrij om de uitgestrekte zee van wetenschappers, intellectuelen en politici te vermaken die de liberale omgeving van de Belgische hoofdstad overstroomde. De jonge prinsen werden blootgesteld aan de innerlijke werking van een constitutionele regering en werden niet afgeschermd van openbare aangelegenheden. Een van Ernst ‘ s fond herinneringen aan deze periode betrof hun vrijheid om te bezoeken en te praten met verbannen Italiaanse nationalisten.naast academische activiteiten kreeg Ernst ook de militaire opleiding die bij zijn post paste. Zelfs in dit gebied was Leopold zorgvuldig om te zorgen voor een hoge kwaliteit van het onderwijs, het kiezen van militair schrijver kolonel Charles Guillaume Bormann als de tutor in de leiding. Het werkte ook in het educatieve voordeel van de twee prinsen dat – als gevolg van de weigering van de Nederlandse Koning om België als onafhankelijke staat te accepteren – de Belgen en Nederlanders nog steeds in een koude oorlog verwikkeld waren. Deze stand van zaken stelde de prinsen in staat om militaire vaardigheden te leren in een volledig operationele trainingsomgeving. Ernst, die optrad als generale stafofficier, kreeg kolonel Prodzinsky als persoonlijke instructeur.==onderscheiding = = ** * div>

medaille ter herdenking van de bevestiging van de prinsen Ernst en Albert van Saksen Coburg, 12 April 1835 * * p>

Op 3 mei 1837 begon Ernst zijn studie aan de Universiteit van Bonn. De keuze van Bonn werd gemaakt na veel zorgvuldig overleg tussen Leopold en Stockmar. München werd gezien als te ‘formeel en priggish’; Berlijn was te conservatief; Jena en Göttingen werden ook uitgesloten. Bonn, een gematigde en nieuwere universiteit, met een reeds uitstekende reputatie voor de wetenschap, werd gekozen als een goed compromis. Tijdens zijn drie semesters volgde de jonge prins naast andere vakken ook studies in jurisprudentie en geschiedenis. Hoewel ze waren ingeschreven als edelen, deden de fraters een grote inspanning om zich te verbroederen met hun medestudenten. Ze organiseerden diners in hun halfvrijstaande huis en woonden openbare lezingen bij. Aantekeningen van deze, waren in Ernst ’s woorden,” genomen in onze geliefde notitieboeken en over gegaan met de grootste gewetensvolheid”. Naast de academische wereld streefde hij naar atletiek, met name schermen. Tijdens gezamenlijke vakanties verbreedden Ernst en Albert hun opleiding met reizen naar Noord-Italië en de Zwitserse kantons.toen de tijd van de broers in Bonn ten einde kwam, werd Albert op een andere ronde door Italië gestuurd. Ernst ging in de Saksische militaire dienst in Dresden als kapitein in het regiment bereden wachters van de koning, nadat hij een vergelijkbare positie in de Oostenrijkse dienst werd ontzegd. Tijdens zijn verblijf aan het Saksische hof kon Ernst zijn opleiding voortzetten en bleef hij met veel plezier “te midden van een stroom van kunst en literatuur”leven. Hij maakte ook goed kennis met het staatsbestuur en veel van de elementen ervan. Deze werden later geïntegreerd in zijn eigen regering. Hoewel hij tot 1842 in Dresden zou blijven wonen, maakte Ernst vele uitgebreide excursies in deze periode, waaronder het huwelijk van zijn broer en een rondreis door Spanje en Portugal.op 10 februari 1840 woonde hij Albert ’s bruiloft bij en was hij in staat om uit de eerste hand getuige te zijn van het begin van Albert en Victoria’ s relatie. Ernst bleef nog drie maanden in Engeland en hield zich bezig met het leren van de eigenaardigheden van de Engelse samenleving. Vervolgens maakte hij gebruik van de gelegenheid om familieleden in Portugal en Spanje te bezoeken. Tijdens zijn reizen hield hij zijn broer op de hoogte van de politieke omstandigheden in beide landen. In Spanje was hij zelf getuige van de opstand in Barcelona van generaal Espartero tegen het regentschap van Koningin Maria Christina in juni 1840. Na een korte reis naar Coburg keerde hij terug naar Dresden. Deze reizen boden Ernst, en tot op zekere hoogte andere prinsen, een kans om uit de eerste hand kennis te maken met de internationale politiek en een scala aan verschillende culturen. In Ernst ‘ s geval bleken deze vooral leerzaam, want Hij kreeg werkvoorbeelden van bestuur die hij later tijdens zijn regering zou toepassen.

in januari 1842 ging Ernst naar Karlsruhe om de hand te zoeken van Prinses Alexandrine van Baden, de kandidaat van Albert. In een van de meest botte voorstellen elke geuit, Ernst verklaarde,

‘ofwel vertel me dat je toestemming, en dan zal ik blijven en we zullen leren om elkaar beter te leren kennen, of gewoon zeggen een woord dat je ouders misschien gehouden terug uit angst en aandacht voor mij. In dat geval zal ik het parlement verlaten met de vaste overtuiging dat niemand anders ooit iets zal weten van wat er vandaag de dag is gebeurd.’

De prinses werd duidelijk van haar voeten geveegd want ze stemde in met het huwelijk. Het vond plaats op 3 mei 1842, met Ernst I en de Prins van Leiningen als enige aanwezige familieleden. Na een kort verblijf in hun nieuwe residentie Schloss Callenberg, een familie landgoed aan de rand van Coburg, het koninklijk paar op huwelijksreis in Brussel en Londen.na de terugkeer van Ernst uit Londen begon zijn vader een serieuze cursus om zijn opvolger een stevige basis te geven in regeringszaken. Hij kreeg een functie in het ministerie, met een actieve rol in vergaderingen en een aanzienlijke werklast. Hoewel er meningsverschillen waren tussen vader en zoon over administratieve kwesties, waren er volgens Ernst geen significante ruzies. In April 1843 trad hij op als vertegenwoordiger van zijn vader op het huwelijk van zijn neef Augustus en Prinses Clementine in Parijs. Naast zijn taken als erfgenaam zette hij zijn dienst bij het Saksische leger voort en behaalde kort voor zijn huwelijk de rang van generaal-majoor. Onverwacht stierf Ernst I op 29 januari 1844, waardoor Ernst de nieuwe hertog van Saksen-Coburg en Gotha werd.in de loop der jaren waren de fraters die in hun jeugd onafscheidelijk waren geweest het met elkaar oneens over veel politieke en familiale kwesties. Ernst werd conservatiever in zijn volwassenheid en steunde plannen van acties die direct tegen Alberts geloof in waren. Dit heeft echter niet de hechte sentimentele relatie die ze deelden vernietigd. Ernst zou drie decennia langer leven dan zijn jongere broer. Op de ochtend dat hij het nieuws van de dood van Albert kreeg, zei hij: “net zoals ik in de vroege jaren mijn vader en mijn moeder had verloren, zo was ik nu, een kinderloze man, voorbestemd om mijn enige broer te zien sterven in de bloei van zijn leven”. In de nasleep van Albert ’s dood, ernst’ s relaties met de Britse koninklijke familie aanzienlijk afgenomen. Ondanks deze breuk en zijn steeds conservatievere anti-Engelse opvattingen, accepteerde hij de tweede zoon van zijn broer Alfred als zijn erfgenaam. Op 22 augustus 1893 overleed Ernst.

verder lezen