Wat zijn Exchange Controls?
deviezencontroles zijn door de overheid opgelegde beperkingen op de aan-en/of verkoop van valuta ‘ s. Deze controles stellen landen in staat hun economieën beter te stabiliseren door de in-en uitstroom van valuta ‘ s te beperken, wat tot wisselkoersvolatiliteit kan leiden. Niet elk land mag de maatregelen toepassen, althans op wettige wijze; het veertiende artikel van de statuten van het Internationaal Monetair Fonds staat alleen landen met zogenaamde overgangseconomieën toe om deviezencontroles toe te passen.veel West-Europese landen hebben in de jaren onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog deviezencontroles ingevoerd. de maatregelen werden echter geleidelijk afgebouwd toen de naoorlogse economieën op het continent gestaag versterkten; het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld heeft in oktober 1979 de laatste van zijn beperkingen opgeheven. Landen met zwakke en/of zich ontwikkelende economieën gebruiken over het algemeen deviezencontroles om speculatie tegen hun valuta te beperken. Zij voeren vaak tegelijkertijd kapitaalcontroles in, die het bedrag van de buitenlandse investeringen in het land beperken.
landen met een zwakke of zich ontwikkelende economie kunnen controleren hoeveel lokale valuta kan worden uitgewisseld of geëxporteerd—of een vreemde valuta helemaal verbieden—om speculatie te voorkomen.
Exchange controles kunnen worden afgedwongen op een paar gemeenschappelijke manieren. Een regering kan het gebruik van een bepaalde vreemde valuta verbieden en de lokale bevolking verbieden deze in bezit te hebben. Als alternatief kunnen ze vaste wisselkoersen opleggen om speculatie te ontmoedigen, enige of alle deviezen beperken tot een door de overheid goedgekeurde wisselaar, of de hoeveelheid valuta beperken die kan worden geïmporteerd of geëxporteerd uit het land.
maatregelen om controles te dwarsbomen
een tactiek die bedrijven gebruiken om valutacontroles te omzeilen en valutaposities af te dekken, is het gebruik van zogenaamde termijncontracten. Met deze regelingen regelt de hedger het kopen of verkopen van een bepaald bedrag van een niet-verhandelbare valuta op een bepaalde termijndatum, tegen een overeengekomen koers ten opzichte van een belangrijke valuta. Op de vervaldag wordt de winst of het verlies afgewikkeld in de belangrijkste valuta, omdat afwikkeling in de andere valuta door controles verboden is.
De deviezencontroles in veel ontwikkelingslanden staan termijncontracten niet toe, of staan toe dat deze door ingezetenen slechts voor beperkte doeleinden worden gebruikt, zoals het kopen van essentiële invoer. Bijgevolg worden in landen met deviezencontroles niet-leverbare termijncontracten meestal offshore uitgevoerd omdat lokale valutavoorschriften niet buiten het land kunnen worden gehandhaafd. Landen waar actieve offshore NDF-markten actief zijn, zijn China, de Filippijnen, Zuid-Korea en Argentinië.
deviezencontroles in IJsland
IJsland biedt een recent opmerkelijk voorbeeld van het gebruik van deviezencontroles tijdens een financiële crisis. Ijsland, een klein land met ongeveer 334.000 inwoners, zag zijn economie instorten in 2008. De op visserij gebaseerde economie was geleidelijk veranderd in een gigantische hedgefonds door de drie grootste banken (Landsbanki, Kaupthing, en Glitnir), waarvan de activa gemeten 14 keer die van de gehele economische productie van het land.
het land profiteerde, althans in eerste instantie, van een enorme toestroom van kapitaal die profiteerde van de hoge rentetarieven die de banken betaalden. Echter, toen de crisis toesloeg, trokken beleggers die geld nodig hadden hun geld uit IJsland, waardoor de lokale valuta, de kroon, kelderde. De banken stortten ook in en de economie kreeg een reddingspakket van het IMF.
het opheffen van de deviezencontroles en het opleggen van nieuwe
in het kader van de deviezencontroles konden beleggers die offshore krona-rekeningen met een hoog rendement hadden, het geld niet terug naar het land brengen. In maart 2017 heeft de Centrale Bank de meeste deviezencontroles op de kroon opgeheven, waardoor het grensoverschrijdende verkeer van Ijslandse en buitenlandse valuta opnieuw mogelijk werd. De Centrale Bank heeft echter ook nieuwe reserveverplichtingen opgelegd en haar deviezenregels bijgewerkt om de stroom van heet geld in de economie van de natie te controleren.
in een poging geschillen te beslechten met buitenlandse investeerders die niet in staat waren geweest hun IJslandse deelnemingen te liquideren terwijl de deviezencontroles van kracht waren, bood de Centrale Bank aan hun deelnemingen te kopen tegen een wisselkoers die ongeveer 20% van de normale wisselkoers van dat moment verdisconteerd was. De IJslandse wetgevers verplichtten ook buitenlandse houders van staatsobligaties die in de kroon luiden, deze aan Ijsland terug te verkopen tegen een gedisconteerde rente, of hun winsten voor onbepaalde tijd in beslag te laten nemen op rekeningen met lage rente op de looptijd van de obligaties.