een arm van een klinisch onderzoek is een groep patiënten die een specifieke behandeling (of geen behandeling) krijgen. De proeven die verscheidene armen, of gerandomiseerde proeven omvatten, behandelen willekeurig geselecteerde groepen patiënten met verschillende therapieën om hun medische resultaten te vergelijken. Experimentele armen, die een experimenteel geneesmiddel krijgen, worden vergeleken met controlearmen, die een actieve comparator (een andere therapie die wordt gebruikt om dezelfde aandoening te behandelen als de experimentele therapie), een placebo-comparator (een inactieve therapie), een schijnvergelijker (een inactieve therapie die er identiek uitziet als de actieve therapie) of geen interventie kunnen krijgen. Sommige klinische proefontwerpen, zoals het ontwerp van het het masterprotocol van de longkanker, staan voor verscheidene experimentele drugs toe om gelijktijdig worden getest.
onderzoeken met één arm of niet-gerandomiseerd, waarbij iedereen die deelnam aan een onderzoek de experimentele therapie krijgt, komen vaak voor in Fase 1-en Fase 2-testen. Hoewel Fase 3-studies vaak gerandomiseerd worden om nauwkeurigere gegevens over de veiligheids-en effectiviteitsresultaten te verkrijgen, kan een Fase 3-studie een enkele arm gebruiken als een kleine doelpopulatie het uitvoeren van een gerandomiseerde studie onpraktisch maakt. In deze gevallen, moeten de onderzoekers eindpunten zoals responspercentage gebruiken dat klinische invloed in de afwezigheid van directe vergelijkingsgegevens kan aantonen.