George Glore ‘ s Originele exposities omvatten een heksenverbranding, het bad van verrassing en het menselijke hamsterwiel.
St.Joseph, Missouri
Het is moeilijk om mensen gezond te maken.
Showroom dummy staat op het punt een schok van elektroconvulsieve therapie te krijgen.
dat is de les die we leerden in het Glore Psychiatric Museum, waar tentoonstellingen laten zien hoe mensen die mentaal ziek werden bevonden, verbrand, geschokt, geketend, geschopt, gedompeld, doorboord en gedood werden in een poging om hen beter te maken. Een arts in de introductievideo van het museum legt uit dat vroege artsen hun best deden met wat ze wisten, maar duizenden artefacten suggereren dat Amerika ‘ s asylums ooit gevuld waren met gevaarlijke gekken — en het waren niet allemaal gevangenen.
het museum is gehuisvest in een gebouw van de voormalige St. Joseph State Psychiatric, en is vernoemd naar George Glore (1937-2010), die er werkte als ergotherapeut. In 1968 vroeg hij zijn patiënten om replica ‘ s op ware grootte te bouwen van vroege behandelingsapparatuur — zoals het menselijke hamsterwiel (onze naam) en de krankzinnige doos — en het management was zo onder de indruk dat het Glore vroeg een museum te maken. In de loop van de decennia is het uitgegroeid tot vier verdiepingen te vullen: de grootste tentoonstelling van psychiatrische behandeling geschiedenis in de VS.
Diorama van een typische psychiatrische afdeling uit de jaren 1960 is voorzien van een dwangbuis Barbie.”We wilden dat iedereen begreep dat het niet alleen wij waren die gruwelijke dingen deden,” zei Kathy Reno, de woordvoerster van het museum. “Iedereen deed vreselijke dingen.”
de tentoonstellingen van het museum gaan over de geschiedenis van geestelijke ziekte therapie, van heksenverbrandingen en duivelstompen tot de enige iets minder gruwelijke behandelingen die volgden. Het “bad van verrassing”, bijvoorbeeld, verdronk soms patiënten. De Verdovingsstoel hield zijn slachtoffers onbeweeglijk voor het aanbrengen van bloedzuigers. Het menselijke hamsterwiel ziet er leuk uit-Kathy zei dat bezoekers vaak vragen om het te proberen-maar patiënten werden meestal opgesloten en gedwongen om tot twee dagen achter elkaar te rennen.
Mesh bin bevat 108.000 sigarettenpakjes opgeslagen door een patiënt met waanvoorstellingen.
voorwerpen uit de 20e eeuw omvatten voorwerpen die tijdens Glore ‘ s eigen leven in het Sint-Jozefziekenhuis werden gebruikt.: straatgordels, “vroege kalmeringsmiddelen” (clubs), elektroshock superchargers, klysma buizen, en arts-ontworpen ijspriemen voor lobotomie.
Kathy zei dat bezoekers haar zullen vertellen, ” Ik ben blij dat ik toen niet als gek werd beschouwd,” en ze zal moeten uitleggen dat de definitie van “gek” aanzienlijk breder was in die dagen. “Ze zullen zeggen,’ Je bedoelt, je kunt echt worden opgenomen voor alles? En dan zeg ik: ja. Je kunt worden ingecheckt door een familielid voor wat dan ook. We hebben de gegevens.”
” het slechte nieuws over geestesziekte, “zei Kathy, citerend George Glore,” is dat iedereen een beetje iets heeft.”
sommigen hadden meer dan anderen, en Glore had een oog voor het behoud van de meest memorabele manifestaties van vreemd gedrag van het ziekenhuis. Een plafond hoge kooi is gevuld met 108.000 sigarettenpakjes, gered door een patiënt die dacht dat ze zouden worden ingewisseld voor een rolstoel. De “schizofrenie door borduurwerk” tentoonstelling toont het handwerk van een vrouw die zou niet spreken voor meer dan 30 jaar, maar gecommuniceerd door woorden die ze gestikt in stof.
artistieke arrangement van 1.446 spijkers, pennen, schroeven en knoppen opgegeten door iemand.het “Television Diary”, ontdekt in 1971, was een ziekenhuisafdeling TV gevuld met meer dan 500 geheime notities, geschreven door een patiënt die misschien geloofde dat “de informatie zou worden verzonden via de televisie,” Volgens het bijbehorende bord.de oudste tentoonstelling in het museum dateert uit 1910: een fantasierijke Starburst-opstelling van 1.446 knoppen, schroeven, bouten en spijkers die werden opgegeten door een patiënt die onverwacht overleed. Ze werden pas ontdekt tijdens haar autopsie. Toen we het museum voor het eerst bezochten in 1991, leek George er bijzonder trots op.
bezoekers willen meer weten over de niet nader genoemde patiënten achter deze exposities, maar zijn teleurgesteld om te horen dat medische privacyregels hen voor altijd anoniem zullen houden. “Ze willen de namen van deze mensen weten, waar ze vandaan kwamen, waarom deden ze deze dingen?”Zei Kathy. “Als we het antwoord op die laatste vraag hadden, zouden ze hier niet zijn geweest.”
Management blijft artefacten verzamelen en exposities toevoegen aan het museum. In een galerie met geduldige kunst, bijvoorbeeld, is er een zelfportret keramisch hoofd van een man met een fenged “die geloofde dat hij slecht was”, een mozaïek gemaakt van tienduizenden kleine fragmenten van eischaaltjes, en een angstaanjagende replica van de dolk-getande mes-zwaaiende duivel doll uit de jaren 1970 tv-film trilogie van terreur.er is zelfs een bijdrage van George Glore zelf: een miniatuur diorama van een van de ziekenhuisafdelingen, met Barbie in een dwangbuis.