Gotthold Ephraim Lessing

Gotthold Ephraim Lessing.Gotthold Ephraim Lessing (Berlijn, 22 januari 1729-aldaar, 15 februari 1781) was een Duits schrijver, filosoof, publicist en kunstcriticus. Zijn theoretische en kritische geschriften zijn opmerkelijk voor hun vaak geestige en ironische stijl, en hij werkte zijn ideeën vaak in zijn toneelstukken en theoretische geschriften die de ontwikkeling van de Duitse literatuur aanzienlijk beïnvloed. Zijn ideeën daagden zijn tijdgenoten uit, en zijn opvattingen over religie omvatten zijn opvattingen over interreligieuze harmonie, en als kind van de verlichting vertrouwde hij op een” Christendom van de rede ” dat zich oriënteert door de geest van de religie. Hij geloofde dat de menselijke rede (geïnitieerd door kritiek en afwijkende meningen) zich zou ontwikkelen, zelfs zonder hulp van goddelijke openbaring.

Life

Lessing werd geboren in Kamenz, een stadje in Saksen, op 22 januari 1729. Zijn vader was een geestelijke en de auteur van theologische geschriften. Na het volgen van de Latijnse School in Kamenz (vanaf 1737) en de Fürstenschule St.Afra in Meissen (vanaf 1741) studeerde hij theologie en geneeskunde in Leipzig (1746-1748).vanaf 1748 woonde hij in Berlijn en werd sterk beïnvloed door zijn persoonlijke ontmoetingen met Voltaire. Gedurende deze tijd schreef hij “Miss Sara Samson”, dat algemeen wordt beschouwd als een van de eerste middenklasse tragedies. Hij werkte ook als recensent en redacteur voor onder andere de Vossische Zeitung. In 1752 behaalde hij zijn Master in Wittenberg. Van 1760 tot 1765 werkte hij in Breslau (nu Wroclaw) als secretaris van generaal Tauentzien, waar hij zijn bekende werken “Laocoon” en “Minna von Barnhelm” begon te schrijven. In 1765 keerde hij terug naar Berlijn, om in 1767 weer te vertrekken om drie jaar te werken als dramaturg en adviseur bij het Duitse Nationale Theater in Hamburg. Daar ontmoette hij Eva König, zijn toekomstige vrouw.in 1770 werd Lessing bibliothecaris aan de Herzog-August-Bibliothek in Wolfenbüttel. Zijn ambtstermijn daar werd onderbroken door vele reizen. Zo reisde hij in 1775 samen met Prins Leopold naar Italië. Gedurende deze tijd was hij ook betrokken bij felle theologische debatten en controverses, en toen hij de opdracht kreeg om zijn argumenten niet meer te publiceren, nam hij zijn religieuze opvattingen op in zijn alom bekende toneelstuk “Nathan de wijze.In 1776 trouwde hij met Eva König, die nu weduwe was, in Jork (nabij Hamburg). Twee jaar later ontmoette Lessing met tragedie toen ze stierf in 1778 na het baren van een kortlevende zoon.op 15 februari 1781 overleed Lessing, 52 jaar oud, tijdens een bezoek aan de wijnhandelaar Angott in Braunschweig.

werk en denken

Lessing was een dichter, filosoof en criticus, en was een uitstekende vertegenwoordiger van de Duitse verlichting. Zijn theoretische en kritische geschriften zijn opmerkelijk voor hun vaak geestige en ironische stijl en hun feilloze polemieken. Het stilistische instrument van de dialoog kwam hiermee tegemoet aan zijn intentie om vanuit verschillende invalshoeken naar een gedachte te kijken en zelfs in de argumenten van zijn tegenstanders naar elementen van waarheid te zoeken. Voor hem was deze waarheid nooit solide of iets dat eigendom kon zijn van iemand, maar altijd eiste een proces van naderen.al vroeg in zijn leven toonde Lessing interesse in het theater. In Zijn Theoretische en kritische geschriften over dit onderwerp—evenals in zijn eigen toneelstukken—probeerde hij bij te dragen aan de ontwikkeling van een nieuw burgerlijk theater in Duitsland. Hiermee keerde hij zich vooral tegen de toen overheersende literatuurtheorie van Gottsched en zijn volgelingen. Hij bekritiseerde vooral de eenvoudige imitatie van het Franse voorbeeld en pleitte voor een herinnering aan de klassieke stellingen van Aristoteles en voor een serieuze ontvangst van Shakespeare ‘ s werken. Hij werkte met veel theatergroepen (zoals die van de Neuberin).in Hamburg probeerde hij samen met anderen het Duitse Nationale Theater op te zetten. Vandaag de dag verschijnen zijn eigen werken als prototypes van het later ontwikkelde Duitse drama. Miß Sara Sampson en Emilia Galotti worden gezien als de eerste middenklasse tragedies, Minna van Barnhelm (Minna von Barnhelm) als het model voor vele klassieke Duitse komedies, Nathan de wijze (Nathan der Weise) als het eerste ideologische idee drama (“Ideendrama”). Zijn theoretische geschriften Laocoon en Hamburgische Dramaturgie (Hamburgische Dramaturgie) zetten de standaard voor de bespreking van esthetische en literaire theoretische principes.in zijn religieuze en filosofische geschriften verdedigde hij het recht van de gelovige christen op vrijheid van denken. Hij argumenteerde tegen het geloof in Openbaring en het vasthouden aan een letterlijke interpretatie van de Bijbel door de overheersende orthodoxe leer. Als kind van de verlichting vertrouwde hij op een” Christendom van de rede”, dat zich oriënteerde door de geest van de religie. Hij geloofde dat de menselijke rede (geïnitieerd door kritiek en afwijkende meningen) zich zou ontwikkelen, zelfs zonder hulp van een goddelijke openbaring.daarnaast sprak hij zich uit voor tolerantie van de andere wereldreligies in vele argumenten met vertegenwoordigers van de overheersende denkrichtingen (bijvoorbeeld binnen de “Anti-Goeze”). Hij werkte deze positie ook in zijn dramatische werk (in Nathan der Weise) toen het hem verboden werd verdere theoretische geschriften te publiceren. In zijn schrijven the Education of Human (Die Erziehung des Menschengeschlechts) legt hij uitgebreid en coherent zijn positie uit.het idee van vrijheid (voor het theater tegen de dominantie van het Franse model; voor Religie Uit het dogma van de kerk) is zijn centrale thema gedurende zijn leven. Daarom stond hij ook op voor de bevrijding van de opkomende bourgeoisie uit de adel die voor hen een besluit nam.in zijn eigen literaire bestaan streefde hij ook voortdurend naar onafhankelijkheid. Maar zijn ideaal van een mogelijk leven als een vrije auteur was moeilijk te houden tegen de economische beperkingen hij geconfronteerd. Zijn project van auteurs die hun werken zelf publiceren, dat hij in Hamburg probeerde te bereiken met C. J. Bode, mislukte.lesgeven is belangrijk als literair criticus voor zijn werk Laocoon: An Essay on the Limits of Painting and Poetry. In dit werk pleit hij tegen de neiging om Horace ‘ s ut pictura poesis (als schilderij, dus poëzie) als norm voor literatuur te beschouwen. Met andere woorden, hij maakte bezwaar tegen het proberen om literatuur te laten doen wat schilderkunst doet. In plaats daarvan heeft poëzie en schilderkunst elk zijn karakter (het eerste wordt uitgebreid in de tijd; het laatste wordt uitgebreid in de ruimte). Dit is gerelateerd aan Lessing ‘ s overgang van het Franse classicisme naar Aristotliaanse mimesis, hierboven besproken.Nathan The Wise (originele Duitse titel Nathan der Weise) is een toneelstuk uit 1779 dat oproept tot religieuze tolerantie. Het speelt zich af in Jeruzalem tijdens een zeldzame en kortstondige wapenstilstand en beschrijft hoe de wijze Joodse koopman Nathan, de verlichte sultan Saladin en de Tempeliers hun kloof overbruggen tussen het christendom, het jodendom en de Islam.

het middelpunt van het werk is de ringparabel, verteld door Nathan toen Saladin vroeg welke religie de ware is. Hij vertelt een verhaal gaat over een erfstuk ring met de magische mogelijkheid om de eigenaar geliefd te maken door God en zijn medemens. Deze ring moest worden doorgegeven van de vader aan zijn favoriete zoon; echter, toen het ging om een vader van drie zonen die waren even gehoorzaam aan hem, hij beloofde het aan elk van hen. Hij liet twee replica ‘ s maken, die niet te onderscheiden waren van het origineel, en gaf aan elk van hen op zijn sterfbed een ring. Vervolgens ruzieden de broers over wie de echte ring bezat. Een wijze rechter vermaande de broers, en daagde de broers uit om te beslissen wie van hen het meest geliefd was door de andere twee broers als de effecten van de ring de eigenaar zouden doen liefhebben door God en de mens; het gedrag van de fraters wees op de hypocrisie tussen de Betekenis van de ring en de manier waarop elke Frater elkaar behandelde. De wijze rechter stelt voor dat elke broeder leeft alsof elke ring de ware is en dat hij zich moet inspannen om de deugden van de ring te beoefenen.

noten

geselecteerde bibliografie

referentie

• Albrecht, W. Gotthold Ephraim Lessing: Wolfgang Albrecht. J. B. Metzler, 1997. ISBN 3476102971
• Batley, E. M. Catalyst of Enlightenment, Gotthold Ephraim Lessing: Productive Criticism of XVIII-Century Germany. Herbert Lang Et Co Ag, 1990. ISBN 3261041935
• Fischer, D., and T. C. Fox, ed. Een metgezel van de werken van Gotthold Efraim Lessing. Camden House, 2005. ISBN 1571132430
• Lessing, G. E. Minna Von Barnhelm door Gotthold Ephraim Lessing-Project Gutenberg Geraadpleegd op 10 December 2007.
• Lessing, G. E. 1766. Laocoon: An Essay on the Limits of Painting and Poetry, trans. E. A. McCormick, Indianapolis, IN: Bobbs-Merrill, library of Liberal Arts, 1962.Wellbery, D. E. Lessing ‘ s Laocoon: Semiotics and Aesthetics in the Age of Reason. Cambridge: Cambridge University Press, 1984.

alle links opgehaald op 27 juni 2017.

• Lessing ‘ S works online (in het Duits)

algemene filosofie bronnen

• Stanford Encyclopedia of Philosophy
• Paideia Project Online
• the Internet Encyclopedia of Philosophy
• Project Gutenberg