dit jaar is nieuws over de klimaatcrisis en de impact van de menselijke ontwikkeling op het milieu voorpagina nieuws over de hele wereld geworden—van de Green New Deal, Greta Thunberg, en Uitstervingsopstand in Europa en de rest van de wereld. Na jaren als een secundaire kwestie te hebben doorgebracht, wordt de overweldigende urgentie van de dreigende klimaatafbraak eindelijk gezien als een crisis door burgers over de hele wereld, die de agenda in termen van belang omhoog schieten.
een van de meest verontrustende kwesties is het probleem van plastics en hun impact op de planeet, in het bijzonder onze oceanen. Experts schatten dat elk jaar 12,7 miljoen ton kunststoffen in onze oceanen terechtkomt – het equivalent van een volle vuilniswagen per minuut. Tegen 2050 zal er meer plastic dan vis in de oceanen zijn, en dat is zonder de mogelijkheid dat reuzen als China en India hun plastic gebruik verhogen. Zelfs de zogenaamde biologisch afbreekbare plastic kan jaren duren om te ontbinden-maar het moderne leven is in grote mate afhankelijk van het materiaal. Het wegwerken van het geheel eenvoudig is niet haalbaar, omdat het een aantal onbeheersbare trade-offs zou impliceren-zelfs het verminderen van plastic verpakkingen in het voordeel van papier komt met een onaanvaardbaar hoge ontbossing kosten.
Dit zijn uitdagende kwesties voor ingenieurs, fabrikanten en mensen die in de industrie werken, met veel organisaties in de sector die een circulaire economie—aanpak overwegen-het ontwerpen van afval en vervuiling, het houden van producten en materialen in gebruik, en het regenereren van natuurlijke systemen.
naarmate deze trend zich voortzet, zullen meer investeringen in groene R&D en in materiaalinnovatie nodig zijn om het gebruik van kunststoffen tot een minimum te beperken—en om kunststoffen volledig te hergebruiken of te recyclen in het ecosysteem.een nieuwe kunststofeconomie een circulaire economie voor kunststoffen is een cruciaal onderdeel van wat de Ellen MacArthur Foundation “de nieuwe kunststofeconomie” (NPE) heeft genoemd. De NPE voorziet in een wereld waarin onder andere alle problematische of onnodige kunststofgebruik wordt geëlimineerd, producten waar mogelijk worden ontworpen voor hergebruik en alle niet-hergebruikte kunststoffen worden gerecycled of gecomposteerd. De bereidheid om het probleem aan te pakken is er onder bedrijven: Industriegiganten als Unilever, Nestlé en PepsiCo hebben zich allemaal gecommitteerd aan een meer circulaire economie met betrekking tot hun plastic verpakkingen, terwijl een groot aantal grote retailers plannen hebben aangekondigd om de hoeveelheid gebruikte kunststoffen drastisch te verminderen, waaronder Walmart en Aldi. Hoewel we door de ambitie van deze bedrijven moeten worden aangemoedigd, zijn er nog veel technische problemen die nog moeten worden opgelost.
een belangrijke hindernis is dat, in hun huidige vorm, vele soorten kunststof niet kunnen worden hergebruikt of gerecycleerd dankzij de structuur van hun polymeren. Voor sommige kunststoffen zijn er uitstekende recyclingprogramma ‘ s—bijvoorbeeld polyethyleentereftalaat, dat wordt gebruikt bij de vervaardiging van veel plastic flessen, kan worden gerecycled en hergebruikt als tapijt of bagage. Maar de meeste zijn in wezen alleen haalbaar als producten voor eenmalig gebruik, zoals polypropyleen, of moeilijk te recyclen zoals PVC. De industrie moet ofwel manieren vinden om bestaande soorten plastic te hergebruiken of te recyclen, ofwel nieuwe materialen bedenken die beter zijn afgestemd op een circulaire economie dan onze huidige opties – innovatie in onderzoek en ontwikkeling zal van cruciaal belang zijn.er wordt al vooruitgang geboekt via bedrijven als Agilyx , dat polystyreen, een bijzonder problematische kunststof, vloeibaar heeft kunnen maken en volledig heeft kunnen recyclen. Innovaties rond dergelijke “extreme” recycling zullen echter alleen nuttig zijn om de uitdaging aan te gaan als ze op industriële schaal kunnen worden uitgebreid en geïmplementeerd. Om in alle sectoren reële vooruitgang te blijven boeken, is een stapsgewijze verandering nodig in het bedrag dat wordt geïnvesteerd in green R&D. We kunnen nu al de impact zien van dergelijke investeringen in nieuwe, ‘wonder’ materialen zoals borofeen—die belooft de ontwikkeling van sensoren, batterijen en katalytische chemie te transformeren. Het doel is om onderzoekers te wapenen met voldoende data, zodat we vergelijkbare transformatieve resultaten zien op het gebied van kunststoffen.
een circulaire oplossing
het goede nieuws voor de industrie is dat dergelijk onderzoek ook zeer winstgevend kan zijn, waarbij de MacArthur Foundation schat dat oplossingen rond het recyclen van de 86% plastic die momenteel niet gerecycled wordt, tot $120 miljard waard kunnen zijn. Inderdaad, als zelfs een industrie gigant-zeg Amazon of Alibaba-veranderde zijn aanpak van de verpakking naar een duurzamer model, het enorme volume betrokken zou geboorte hele industrieën bijna ‘ s nachts. Voor toekomstgerichte organisaties kan milieubescherming zeer lucratief zijn. Het omarmen van het milieu en investeren in R&D betekent echter dat we onvermijdelijk een Concordante boom zullen zien in het volume van de geproduceerde gegevens. Om een stortvloed aan gegevens te voorkomen en ervoor te zorgen dat R&D inzichten tastbare resultaten hebben, zal de industrie verder moeten investeren in methoden voor het nauwkeurig vastleggen, reproduceren en harmoniseren van gegevens.
de uitdaging is duidelijk-ons huidige economische model werkt niet. Voor onszelf, en voor de planeet waarop we leven, hebben we de morele, ecologische en economische plicht om zo snel mogelijk over te schakelen op een meer circulaire plastic economie. Tegelijkertijd, gezien hoe integraal plastic is geworden om het moderne leven, is het onrealistisch om voor te stellen dat we het helemaal zullen weggooien. Het gaat niet alleen om het afwijzen van niet-duurzame polymeren, maar ook om betere, groenere vervangingen beschikbaar. Door zwaar te investeren in groene R&D, kunnen we plastic tot een duurzaam onderdeel van onze economie maken dat wordt gebruikt en hergebruikt, zonder ecosystemen over de hele planeet te beschadigen. Onze onderzoekers hebben de hersenen en het talent; het is gewoon aan ons om hen te ondersteunen met de middelen.
Phoebe McMellon is directeur in het Oliesegment & Gassegment bij Elsevier, een wereldwijde informatieanalyse-onderneming gespecialiseerd in wetenschap en gezondheid.