Het lijkt soms alsof AA-batterijen voortplanten wanneer ze alleen in donkere Laden rond het huis worden achtergelaten. Als kinderen ze uit het speelgoed rukken als ze geen sap meer hebben, raken de doden zonder aanklacht in aanraking met de nieuwe. En een of andere manier een werkende batterij tester of multi-meter is nooit bij de hand om ze te testen (en kan zelfs zijn batterijen gestolen voor gebruik in iets anders).
een gerucht en eenvoudige test om een lege batterij te bepalen van een goede is de lege batterij bounce – laat ze op de vloer vallen, en de platte ones bounce. Er is een zekere mate van scepsis opgestaan, waarbij velen beweren dat de techniek helemaal geen wetenschappelijke basis heeft. De kwestie is nu echter opgelost met de resultaten van een peer-reviewed onderzoek van onderzoekers aan Princeton University gepubliceerd in het Journal of Materials Chemistry.
uit het onderzoek blijkt dat hoe meer de batterij ontlaadt, hoe groter de Stuiter is – zoals gemeten door batterijen in plexiglas buizen te laten vallen en de hoogte van de stuiter op te nemen. Deze correlatie neemt af wanneer de helft van de macht is gebruikt. Naast het zetten van twijfels over het nut van de techniek om te rusten, hebben de auteurs ook bedacht waarom de eigenschappen van de batterijen en de neiging om veranderingen te stuiteren als de macht is uitgeput.
Ontleedbatterijen
De meeste wegwerpbatterijen bestaan uit twee kamers. Een daarvan is de positief geladen kathode, die mangaandioxide bevat. De andere is de negatief geladen anode, die zink in de vorm van een gel en wat kaliumhydroxide bevat-de alkali die standaard, niet-oplaadbare alkalische batterijen hun naam geeft.
wanneer de twee uiteinden van een batterij zijn aangesloten, reageert het zink met het hydroxide in de anode, waardoor elektronen naar het mangaandioxide aan de kathode stromen, waardoor elektriciteit wordt opgewekt. Tijdens dit proces reageren de verschillende chemicaliën om zinkoxide en een andere vorm van mangaanoxide te vormen. Wanneer al het zink heeft gereageerd, is er geen stroom van elektronen meer te creëren, en dus de batterij gaat plat.
Het team van de Universiteit van Princeton ontleedde vervolgens batterijen met verschillende ontladingsgraden en onderzocht de inhoud ervan onder een scanning-elektronenmicroscoop. Ze ontdekten dat in het proces van ontladen, er ook een fysieke en chemische verandering in de aard van de batterij.
het zinkoxide vormt zich rond de in de gel ingebedde zinkdeeltjes, waarbij de gel langzaam wordt omgezet in een Keramiek. Terwijl het materiaal begint als dicht opeengepakte deeltjes, vormt het oxidatieproces kleine bruggen tussen hen, waardoor een materiaal een beetje als een netwerk van gekoppelde veren ontstaat, waardoor het weerkaatst. Iedereen die ooit een gelei op de vloer heeft laten vallen, weet dat gels niet stuiteren – maar de keramische mal is gevormd in macht.
echter, “maximale bounce” wordt bereikt wanneer de batterij is gedaald tot ongeveer de helft van de lading, op welk punt de hoeveelheid bounce niveaus off ondanks het feit dat er meer zinkoxide nog steeds vormt. Dus de bounce techniek kan onthullen dat een batterij is niet vers, maar het is niet een indicator dat het volledig plat. Toch is het een gemakkelijke en onmiddellijke manier om de overvloed aan batterijen te controleren die onze laden vullen – geen multimeter vereist.