- Share
- Tweet
- Pin
Solomon’ s Plume (Maianthemum racemosum) is een smakelijke inheemse eetbare bes die algemeen, gemakkelijk te herkennen en overvloedig is in de VS, Canada en Mexico. Het gaat door vele namen, waaronder valse Salomo ‘ s zegel, valse spikenard, en gevederde valse lelie van de vallei.
met al die” valse “algemene namen, zou je de indruk kunnen krijgen dat Solomon’ s pluim niet zo wenselijk is, maar hoewel het vaag lijkt op andere veel voorkomende planten, is Solomon ‘ s pluim de beste van de groep in mijn boek.
a “false” alles klinkt als problemen, toch? Als je valse morieljes hoort, neem je aan dat ze waarschijnlijk giftig zijn, en hetzelfde voor valse cantharellen. (Je zou gelijk hebben.)
in dit geval is De “false” variant van Solomon ‘ s seal eigenlijk de lekkerdere optie. (En “echte” Solomon ‘ s zeehondenbessen zijn eigenlijk giftig. Tricky, ik weet het…)
De meeste mensen kennen (Maianthemum racemosum) waarschijnlijk de gewone naam False Solomon ’s Seal, omdat in veel opzichten de groeiwijze en bladeren lijken op echte Solomon’ s seal (Polygonatum biflorum). In bloem en fruit zijn de planten echter ongelooflijk gemakkelijk uit elkaar te houden.
Het zegel van de valse Salomo, of de pluim van de Salomo, heeft een pluim van bloemen aan het einde van zijn scheut. Ze zijn echt mooi in de zomermaanden, en de kleine witte bloemen gloeien bijna als ze het zonlicht vangen.
na de bedwelmende witte bloemen begin van het seizoen beginnen de bessen te rijpen. Ze gaan door een fase waarin ze gespikkeld zijn op een manier die kenmerkend is voor planten in het geslacht Maianthemum. Een goed voorbeeld is Canada Mayflower (Maianthemum canadense), die in de herfst vergelijkbare bessen heeft, maar een andere groeiwijze.
de gespikkelde bessen zijn bijna opvallender dan de volledig rijpe rode bessen, alleen maar omdat ze zo uniek zijn.
uiteindelijk ontwikkelen ze zich tot een diep robijnrood wanneer ze echt rijp zijn.hier in Vermont rijpen ze in de late zomer of vroege herfst, van begin September tot oktober. In warmere en meer zuidelijke klimaten denk ik dat ze eerder rijpen.
in de vruchten vindt u een enkele grote zeer harde zaad dat lijkt een beetje op een oogbol (en is hard als een steen). De schil is zeer stevig, dan net onder is een laag van gelei-achtige zoete vruchten, en ten slotte dit harde zaad.
de zoete pulp wordt van het zaad gezogen en vervolgens weggegooid.
de vruchten worden vaak geoogst door vogels en andere kleine bosdieren, maar de latere rijpende vruchten kunnen gewoon bedekt worden onder een laagje sneeuw.
soms zullen ze de hele winter aanhouden en ik heb ze nog redelijk vers gevonden bij het smelten in het voorjaar. (Ze zijn een leuke traktatie om uit te vinden Winter foerageren, maar zonder de andere aanwijzingen voor identificatie wees uiterst voorzichtig met buiten het seizoen oogsten.)
Solomon’ s Plume in Spring Snow Melt
persoonlijk geniet ik echt van de bessen en vind ik ze zoet en aangenaam. Sommige foeragemieren genieten er niet van, en ik kan me voorstellen dat er iets moet zijn dat mensen kunnen proeven en anderen niet. (zoals hoe sommige mensen denken dat koriander naar zeep smaakt.)
Sam Thayer beschrijft ze in een van zijn foerageergidsen, en hij kan duidelijk een bitterheid proeven die ik niet bespeur:
“De Smaak Van false Solomon’ s seal is quite unexpected: melasse-zoet in het begin, vervagen tot een overbearing dosis van bittere / acrid smaak die elk deel van de plant in wisselende concentraties doordringt. Deze zure smaak is te sterk voor mij om meer dan een paar bessen te genieten, maar de zoetheid brengt me ertoe om later nog een hapje te pakken.”
hij merkt op dat ze de neiging hebben om beter te smaken in het westen, maar ik ben hier in het verre noordoosten en ik hou van hen. Ik krijg een zeer lichte acrid nasmaak, maar het is subtiel en nauwelijks merkbaar.
de vruchten kunnen in grote hoeveelheden worden geoogst wanneer ze rijp zijn, omdat ze in kolonies groeien. Ik heb overwogen deze door mijn chinoise zeef te doen en er een fruitboter van te maken. Er is eigenlijk een aantal recepten voor dergelijke in het boek wilde jam en gelei.
Wat houdt me tegen? Sommige bronnen merken op dat de vruchten in grote hoeveelheden laxerend zijn. Met dat in gedachten, ik vasthouden aan het eten van hen uit de hand vers op het spoor (en ik heb nog nooit problemen gehad).
Solomon ’s pluim lookalikes
hoewel ik Solomon’ s pluim vrij gemakkelijk te identificeren vind (tenminste in het vruchtstadium), heeft het een aantal lookalikes, allemaal giftig.
buiten het vruchtstadium heeft het veel meer lookalikes en ik raad niet aan om te proberen andere delen van de plant te eten tenzij je echt je onderzoek hebt gedaan.
wees voorzichtig bij het foerageren van deze plant, en zoals bij het foerageren van elke wilde plant, is het belangrijk om 100% zeker te zijn van uw identificatie.
(raadpleeg altijd minstens twee ID-gidsen, geloof me niet op mijn woord!)
Solomon ’s Seal (Polygonatum odoratum)
Ik beschouw Solomon’ s seal niet echt als een dubbelganger, omdat de bessen totaal verschillend zijn en het gemakkelijk is om ze uit elkaar te houden wanneer je de vrucht oogst. (Als je toevallig te oogsten van de scheuten of wortels van de plant als het niet in bloei of fruit, dan zijn ze vrij vergelijkbaar en je moet hier een beetje werk te doen op identificatie.)
Solomons zeehond draagt slechts enkele bloemen onder zijn stam aan elke bladknoop, in tegenstelling tot de pluim van Solomon die…een pluim heeft.
ze ontwikkelen zich tot bungelende blauwe vruchten die eigenlijk toxisch zijn, hoewel de wortels eetbaar zijn voor ambitieuze foeragemieren. (Voor details over het oogsten van echte Solomons zegel, stel ik voor het lezen van Nature ‘ s Garden door Sam Thayer.
(Het bevat ook gedetailleerde informatie over het oogsten van de pluim van Salomo, inclusief hoe je deze in een vroeg stadium kunt identificeren en oogsten als je de scheuten en wortelstokken wilt proberen. Zijn boeken zijn veruit mijn favoriete foerageergidsen.)
Boer in de preekstoel (Arisaema triphyllum)
Dit is een lange, maar ik heb eigenlijk gezien dat mensen jack in de preekstoel verkeerd identificeerden als allerlei soorten edibles, in principe alles met een rode bes. Het komt veel voor in het bos, en ik vind het vaak in de buurt van Solomons Pluim.
de eerste is boer in de preekstoel, die wordt geboren op een korte piek die uit het niets uit de grond lijkt te verschijnen. De plant is al dood, en laat deze felrode bessen achter die je zou kunnen verwarren met de eieren van een insect.
giftige Boer in de preekstoel bessen naast De Pluim van Salomo
rode Baneberry (Actaea rubra)
de tweede is rode Baneberry (Actaea rubra), die ongelooflijk toxisch is en in feite een vaag gelijkenis met de pluim van Salomo (tenminste in de vrucht). In feite, als je een afbeelding zoekt naar rode baneberry … zul je een aantal foto ‘ s vinden van de pluim van Solomon die daar per ongeluk gemengd is. Het is duidelijk dat mensen ze vaak genoeg door elkaar halen …
De groeigewoonte van de plant en de bladeren lijken in mijn ogen niet op elkaar, en de vrucht zelf heeft een zwarte stip op hen. (Vergelijkbaar met witte baneberry, ook bekend als dolls eyes.) Nog steeds, absoluut zeker zijn over uw identificatie voor het proberen Solomon ‘ s plume, als een fout hier fataal kan zijn.
toxische rode baneberry