in het afgelopen decennium is het concept van een IGFBP-familie algemeen aanvaard, gebaseerd op structurele overeenkomsten en op functionele mogelijkheden om IGF ‘ s met hoge affiniteiten te binden. Het bestaan van andere potentiële IGFBPs werd opengelaten. De ontdekking van proteã nen met n-einddomeinen die opvallende structurele gelijkenissen aan het eind van n van IGFBPs dragen, en met verminderde, maar aantoonbare, affiniteit voor IGFs, stelde de vraag op of deze proteã nen “nieuwe” IGFBPs (22, 23, 217) waren. Het n-terminale domein was uniek geassocieerd met IGFBPs en is lang beschouwd als kritisch voor IGF-binding. Tot op heden is geen enkele andere functie voor dit domein bevestigd. Aldus, moet de aanwezigheid van dit belangrijke igfbp-domein in het eind van n van andere proteã nen significant worden beschouwd. Hoewel deze andere proteã nen geschikt lijken om IGF te binden, stellen hun vrij lage affiniteit en het feit dat hun belangrijke biologische acties waarschijnlijk niet direct de IGF-peptiden impliceren voor dat zij waarschijnlijk niet binnen de IGFBP-familie zouden moeten worden geclassificeerd zoals voorlopig voorgesteld (22, 23). Het behoud van dit enige domein, zo kritiek aan hoog-affiniteit band van IGF door de zes IGFBPs, in alle IGFBP-rPs, ook, spreekt tot zijn biologisch belang. Historisch, en misschien functioneel, heeft dit geleid tot de aanwijzing van een “IGFBP superfamilie”. De classificatie en nomenclatuur van de IGFBP-superfamilie zijn natuurlijk willekeurig; wat uiteindelijk relevant is, is de onderliggende biologie, waarvan een groot deel nog moet worden ontcijferd. De nomenclatuur voor de igfbp verwante proteã nen werd afgeleid uit een consensus van onderzoekers die op het gebied IGFBP werken (52). Uiteraard moet er nog een meer algemene consensus over de nomenclatuur worden bereikt, waarbij alle groepen betrokken zijn die aan elke IGFBP-rP werken. Het verdere begrip van de biologische functies van elke proteã ne zou moeten helpen het nomenclatuurdilemma oplossen. Voor het heden, het herontwerpen van deze proteã nen igfbp-rPs vereenvoudigt de veelvoudige namen reeds verbonden aan elke igfbp verwante proteã ne, en versterkt het concept van een verhouding met IGFBPs. Buiten het n-terminaldomein, is er een gebrek aan structurele gelijkenis tussen IGFBP-rPs en IGFBPs. De C-einddomeinen delen overeenkomsten met andere interne domeinen die in talrijke andere proteã nen worden gevonden. Bijvoorbeeld, toont de gelijkenis van het eindpunt van IGFBP C aan het thyroglobulin type-I domein aan dat IGFBPs ook structureel verwant aan talrijke andere proteã nen zijn die hetzelfde domein dragen (87). Interessant, omvatten de functies van de verschillende C-einddomeinen in leden van de superfamilie IGFBP interactie met de celoppervlakte of ECM, die voorstellen dat, zelfs als zij weinig opeenvolgings gelijkenissen delen, de C-einddomeinen functioneel verwant kunnen zijn. De evolutionaire conservering van het n-terminal domein en functionele studies ondersteunen de notie dat IGFBPs en IGFBP-rPs samen een IGFBP superfamilie vormen. Een superfamilie onderscheidt zich tussen nauw verwante (geclassificeerd als een familie) en ver verwante proteã nen. De IGFBP superfamilie is daarom samengesteld uit ver verwante families. Het modulaire karakter van de bestanddelen van de IGFBP superfamilie, in het bijzonder hun behoud van een zeer geconserveerd n-terminaal domein, lijkt het best te worden verklaard door het proces van exon schuifelen van een voorouderlijk gen dat dit domein codeert. In de loop van evolutie, evolueerden sommige leden in bindmiddelen met hoge affiniteit IGF en anderen in bindmiddelen met lage affiniteit IGF, waardoor aan de superfamilie IGFBP de capaciteit wordt verleend om de celgroei door zowel IGF-afhankelijke als IGF-onafhankelijke middelen (Fig. 10). Een laatste woord, van Stephen Jay Gould (218): “maar classificaties zijn geen passieve orderapparaten in een wereld die objectief is verdeeld in voor de hand liggende categorieën. Taxonomieën zijn menselijke beslissingen die aan de natuur worden opgelegd — theorieën over de oorzaken van de Orde van de natuur. The chronicle of historical changes in classification provides our finest insight into conceptual revolutions