De Dory rijdt de grote deining op en de visser neemt dat moment om ervoor te zorgen dat hij het schip kan zien dat hij moet bereiken we kijken naar Winslow homeruns de mist waarschuwing uit 1885 en die roeiboot is helemaal naar voren getipt die de golf dat de boot op zijn taart rijdt en hij staat op het punt terug te gaan hij kijkt terug naar het schip waar hij naar toe moet en als hij naar binnen kijkt in die richting ziet hij de mist rollen in elk moment dat schip kan verloren gaan in die mist en hij zal uit op de open oceaan, alleen dit is een schilderij waar we de hoofdpersoon deze visser de beoordeling van zijn situatie en beoordelen we het samen met hem, behalve dat we niet zien zijn gezicht heel graag in de levenslijn Homerus niet tonen ons het gezicht van de figuur kunnen we niet precies lezen hun emotie, maar heerlijk dat laat het open voor ons om na te denken over wat hij denkt over weten, hij had een lange en succesvolle dag zijn er minstens twee grote heilbot in de boot met hem en hij wil om ze terug te brengen hij is voor de kust van Newfoundland in de open oceaan aan de Buitenkant van de Banken is dat nog steeds een belangrijke vissen grond, maar het is zeer ver van de zee en als hij niet terug naar dat schip is hij kwijt in zijn modus is zijn levensonderhoud hij nodig heeft om veilig terug naar de boot en hij heeft te maken met de vangst van de dag die hij nodig heeft om terug te gaan en zijn leven het is echt over de meedogenloosheid van de natuur en wij van mening dat niet alleen in de kracht van de zee, maar natuurlijk in het donker cast van de hemel wat is het meest krachtige is niet alleen de stijging van de de branding, maar ook de isolatie van deze figuur het is een grote koude oceaan het is echt leeg, en hij heeft niemand om te vertrouwen, maar zelf dat schip kan hem niet zien zijn boot is te klein het schip dat we zien aan de horizon is ver weg en we hebben een gevoel van de buitengewone fysieke kracht die het gaat nemen op de Visser ‘ s deel om daar terug te komen hij moet deze kansen te nemen op de top van elk van die zwellingen om zijn weg terug naar dat schip te navigeren maar hier is hij het beoordelen van niet alleen richting, maar hij is ook het beoordelen van de tijd die het zal nemen en de duisternis die gaat vallen zo als homers schilderen van de levenslijn we hebben dit moment van gevaar dit moment waar we niet weten wat er gaat gebeuren dit moment wanneer mensen proberen om de gevaren te overwinnen waarin de natuur ze heeft geplaatst en zoals in de levenslijn gebruikt Homer een verscheidenheid aan penseelstreken om ons een gevoel van het water en de spray van de zee te geven we hebben brede witachtige blauwe verfstreken op de voorgrond die we kunnen doorzien naar het donkere water eronder we hebben echt een gevoel van de diepten van de zee dat is het schuim je kunt zien het is zo ‘ n effectieve weergave van het schuim dat overblijft in het kielzog van de dory Weet je wat me echt opvalt is dat er een prachtige bleke zonsondergang is en als dit een schilderij was gemaakt op het land als gewoon een uitdrukking van een prachtige esthetische ervaring maar hier is het een voorbode van duisternis en het is echt bedreigend geworden het is zo interessant de manier waarop de Homerus de manier heeft veranderd waarop we normaal gesproken naar een zonsondergang of een beeld van de zee zouden kijken een Amerikaans schilderij als we denken aan de manier waarop water wordt weergegeven in lichtgevende schilderkunst bijvoorbeeld waar het een mooie glazige glans is die een gevoel van reflectie en contemplatieve nasir geeft de zee is een ruimte voor drama en het wordt geactiveerd op elke mogelijke manier dit is een schilderij waar de structuur van de ruimte absoluut vloeibaar is zo vloeibaar als het water is en als je denkt terug aan de geschiedenis van de Amerikaanse landschapsschilderkunst waar mensen niet zozeer acteurs zijn in die ruimte die de uitdagingen van de natuur confronteren de natuur is grandioos en subliem bijvoorbeeld in de schilderijen van Albert Bierstadt of Frederick Church maar hier is het niet het landschap zelf dat subliem is dat kracht en macht bevat het is de confrontatie het is de relatie tussen mens en natuur