Micheal Halmagyi en Ian Curthoys beschreven deze eenvoudige en betrouwbare bedtest die kan worden gebruikt voor het opsporen van personen met unilaterale perifere vestibulaire tekorten in 1988. Het is ook bekend als de Head Thrust Test.
doel
Deze test werkt door het testen van de Vestibulo oculaire Reflex (VOR). Deze reflex is nuttig om de corrigerende oogpositie te behouden tijdens elke verandering in hoofdpositie en om de oogbeweging snel te corrigeren, zodat het zicht op het doel blijft.
voordelen van de test – relatief snel-kan zelfs worden gebruikt bij patiënten met acute duizeligheid – kan binnen korte tijd worden herhaald
techniek
positie van de Tester: zittend
positie van de proefpersoon: zittend vóór de tester met de ogen gefixeerd op de neus van de examinator of een ver doel
alternatief testpositie: de tester kan achter het onderwerp staan of zitten, maar er moet een manier zijn om de oogbeweging vast te leggen.voorzorgsmaatregelen: de tester moet ervoor zorgen dat de proefpersoon geen nekproblemen heeft zoals gewervelde basilaire insufficiëntie en dat het bewegingsbereik van de nek voldoende is verwachting van de proefpersoon: de proefpersoon moet zijn ogen tijdens de testprocedure op het doel gericht houden en vroegtijdige oogafsluiting vermijden: De examinator beweegt het hoofd snel en onvoorspelbaar naar 10 tot 15 graden nekrotatie, zorg moet worden gewaarborgd om manipulatie van de cervicale wervelkolom te voorkomen tijdens het testen.
normale respons: ogen blijven op het doelwit na de beweging van de onderzoekers
abnormale respons:
ogen worden van het doelwit gesleept door het draaien van het hoofd, gevolgd door een corrigerende saccade terug naar het doelwit na het draaien van het hoofd.
bewijs
de corrigerende saccade duidt op een deficiënte VOR aan dezelfde kant van de hoofddraai, wat wijst op een perifere vestibulaire laesie aan dezelfde kant. Het gebruik van Videonystagmografie kan helpen bij de interpretatie en nauwkeurigheid van deze test.
Deze test heeft een hogere specificiteit (82 tot 100 %) dan gevoeligheid (34 tot 39 %) . In één rapport verhoogde het 30º naar voren buigen van het hoofd tijdens de test de gevoeligheid tot 71 tot 84 %.
de HIT werkt goed voor de persoon met volledig vestibulair verlies, waar het minder gevoelig is voor een persoon met een licht tot matig functieverlies. Ongeveer 50% van de canal parese is nodig om de test positief te laten zijn.
- HALMAGYI GM, Curthoys IS. Een klinisch teken van canal parese. Arch Neurol (1988) 45:737-9
- Kuo CH, Pang L, Chang R. Vertigo – part 1 – assessment in general practice. Aust Fam Arts. 2008;37(5):341-7
- I. S. Curthoys & L. Manzari (2017) klinische toepassing van de hoofdimpulstest van halfronde kanaalfunctie, gehoor, evenwicht en communicatie.15: 3, 113-26 DOI: 10.1080 / 21695717.2017.1353774
- Halmagyi GM, Cremer PD. Beoordeling en behandeling van duizeligheid. J Neurol Neurosurg Psychiatry 2000; 68: 129.
- MacDougall HG, Weber KP, McGarvie LA, et al. De video head impulse test: diagnostische nauwkeurigheid in perifere vestibulopathie. Neurology 2009; 73: 1134
- Harvey SA, Wood DJ, Feroah TR. Relatie tussen de impulstest van het hoofd en de nystagmus van het hoofdschudden ten opzichte van de calorische test. Am J Otol 1997; 18: 207.
- Harvey SA, Wood DJ. De oculocephalische respons bij de evaluatie van de duizelig patiënt. Laryngoscoop 1996; 106: 6.
- Beynon GJ, Jani P, Baguley DM. Een klinische evaluatie van hoofdimpuls testen. Clin Otolaryngol Allied Sci 1998; 23: 117.
- Schubert MC, Tusa RJ, Grine LE, Herdman SJ. Het optimaliseren van de gevoeligheid van de hoofdstuwingstest voor het identificeren van vestibulaire hypofunctie. Phys Ther 2004; 84: 151.
- Beynon, G. J., P. Jani, et al. “A clinical evaluation of head impulse testing.”Clin Otolaryngol Allied Sci 1998; 23 (2): 117-22.
- Hamid, M. ” Er is meer dan 50% canal parese nodig om de impulstest van het hoofd positief te laten zijn.”Otol Neurotol 2005; 26 (2): 318-9.