Shadows from the Walls of Death, gedrukt in 1874 en ongeveer 22 bij 30 inch groot, is een opmerkelijk boek om twee redenen: zijn zeldzaamheid en het feit dat, als je het aanraakt, het je kan doden. Het bevat iets minder dan honderd behang monsters, die elk is verzadigd met potentieel gevaarlijke niveaus van arseen.het boek is het werk van Dr.Robert M. Kedzie, een vakbondschirurg tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog en later hoogleraar scheikunde aan het Michigan State Agricultural college (nu MSU). Toen hij in de jaren 1870 in dienst kwam van de Gezondheidsraad van de staat, ging hij erop uit om het bewustzijn over de gevaren van arseen-gepigmenteerd behang te verhogen. Hoewel het een dodelijk gif is, kan arseen worden gemengd met koper en worden verwerkt tot prachtige verven en pigmenten, meestal Scheele ‘ s Green of Paris Green. Dit was geen randverschijnsel: tegen het einde van de 19e eeuw schatte de American Medical Association dat maar liefst 65 procent van al het behang in de Verenigde Staten arseen bevatte.de Victorianen wisten natuurlijk dat arseen giftig was wanneer het gegeten werd—het had een reputatie opgebouwd als een “erfpoeder” dat bijvoorbeeld gebruikt kon worden om oudere tantes met grote fortuinen af te stoten—maar de meeste zagen weinig risico in het bepleisteren van hun huizen met het spul. Kedzie betoogd (correct, we weten nu) dat arsenische wallpapers werpen microscopische stofdeeltjes die kunnen worden ingeademd of ingenomen. In het voorwoord aan Shadows waarschuwt hij dat arseen niet alleen kan doden door “plotselinge en gewelddadige vernietiging van het leven”, maar ook door langzame, chronische vergiftiging, een mysterieuze en aanhoudende ziekte die zowel lijder als arts kan verbijsteren. Hij schreef over vrouwen die ziek werden en zich terugtrokken in hun behangen slaapkamers om te herstellen, niet wetende dat ze al die tijd “een lucht beladen met de adem van de dood inademen.”
als onderdeel van zijn campagne om het bewustzijn over poison papers te vergroten, produceerde Kedzie 100 kopieën van schaduwen en stuurde ze naar openbare bibliotheken in heel Michigan. Elk boek is een slank volume, met weinig woorden-slechts een titelpagina, een kort voorwoord en een briefje van de Gezondheidsraad waarin het doel van het boek wordt uitgelegd en bibliothecarissen wordt geadviseerd het niet door kinderen te laten behandelen. De macabere titelpagina reproduceert een citaat uit het bijbelse boek Leviticus: “En ziet, indien de plaag aan de wanden des huizes is, met holle, groenige of roodachtige strepen, zo zal de priester…het huis rondom van binnen laten schrapen, en zij zullen het stof, dat zij van buiten de stad afschrapen, uitgieten in een onreine plaats.”De resterende pagina’ s, 86 volledig, bestaan uit behang monsters genomen van gewone handelaren.
van de oorspronkelijke 100 exemplaren zijn er nog maar vier over. De meeste bibliotheken, bezorgd over het vergiftigen van hun klanten, verwoestten hun volumes. Twee van de overgebleven boeken blijven in Michigan—een bij MSU en de andere aan de Universiteit van Michigan. MSU ‘ s exemplaar rust op een bescheiden plank in de afdeling speciale collecties van de bibliotheek, gehuisvest in een passend groene doos. Elke pagina is individueel ingekapseld in plastic, zodat onderzoekers en nieuwsgierigen kunnen omgaan zonder angst.
het boek werd pas in 1998 verzegeld. Daarvoor, zegt Andrew Lundeen, medewerker van het Turfgrass Information Center van MSU die overleg pleegt met de afdeling speciale collecties van de bibliotheek, “moesten degenen die naar het boek wilden kijken speciale handschoenen dragen. Er waren beperkingen op Hoe lang je het kon hebben, en je moest heel voorzichtig zijn-lik je vingers niet en sla de pagina om.”
de andere twee kopieën van Shadows hebben hun weg gevonden naar de Harvard University Medical School en de National Library of Medicine, die het volledige volume heeft gedigitaliseerd en gratis online beschikbaar heeft gemaakt. Dat was geen eenvoudige taak: Dr. Stephen Greenberg, hoofd van de afdeling zeldzame boeken en vroege manuscripten van de afdeling Geschiedenis van de Geneeskunde van het NLM, zegt dat arbeiders beschermende kleding moesten dragen voordat ze het boek konden behandelen.”het werd gescand onder laboratoriumomstandigheden, onder een dampkap”, zegt Dr. Greenberg, verwijzend naar de grote ventilatiekamers die in chemische laboratoria worden gebruikt om gevaarlijke gassen op te zuigen. “Stel je mannen voor die maskers en kappen dragen.”Het NLM werkt momenteel aan het inkapselen van zijn volume, zoals MSU heeft gedaan; voorheen werd het geïsoleerd gehouden in een gesloten container.
de kleuren van de behangmonsters zijn iets vervaagd in de anderhalve eeuw sinds Dr.Kedzie ze aan elkaar bond, maar hun tinten en patronen blijven verleidelijk. Lundeen zegt dat geen digitaal beeld het recht kan doen: “het is de moeite waard om het persoonlijk te zien. Het licht speelt het prachtig af.”
“maar,” voegt hij eraan toe, ” het is als een gifpijlkikker. De mooiste dingen kunnen het gevaarlijkste zijn.”