Dit artikel onderzoekt het Kessler-syndroom (de potentieel catastrofale accumulatie van puin in de lage baan van de aarde) door middel van system dynamics methodologie. Het modelleert satellieten en drie klassen van puin, hun fragmentatie, interacties, en geleidelijk verval over 50 jaar. Het presenteert 5 scenario’ s: (a) een “business as usual” aanpak, die leidt tot exponentiële accumulatie en groeiende snelheid van satellietverliezen, maar geen katastrofisch kettingreactie; (b) een conflict met een grootschalige inzet van antisatelliet wapens, wat leidt tot een versnelde accumulatie en verliezen, maar nog steeds geen kettingreactie; (C) elektromagnetische pulsscenario modellering verlies van controle over satellieten en masse; (d) stopzetting van alle lage aarde baan (LEO) satellietlanceringen, illustreren hoge inertie van het systeem, die blijft produceren meer puin; en (e) scenario dat een poging om de situatie te verzachten via directe verwijdering van een deel van inactieve satellieten uit de LEO. Alle scenario ‘ s vinden plaats in 2040. Het artikel toont de ernst van de situatie aan en de noodzaak voor een duurzame oplossing op lange termijn, aangezien orbitaal puin een bedreiging vormt voor onze toekomstige ruimteoperatie, zelfs zonder een catastrofale kettingreactie te veroorzaken.