Khedivaat van Egypte

Posted on

opkomst van Muhammad AliEdit

Main article: Muhammad Ali ‘ s acquise of power

na de verovering van het Sultanaat van Egypte door het Ottomaanse Rijk in 1517 werd het land geregeerd als een Ottomaanse eyalet (provincie). De Ottomaanse Porte (regering) was tevreden met het toestaan van de lokale Heerschappij te blijven in de handen van de Mamelukken, de Egyptische leger geleid door Circassiaans-Turkse afkomst leiders die de macht in Egypte sinds de 13e eeuw had gehouden. Behalve voor militaire expedities om Mameluk Egyptische opstanden te verpletteren die het onafhankelijke Egyptische Sultanaat wilden herstellen, negeerden de Ottomanen grotendeels Egyptische zaken tot de Franse invasie van Egypte in 1798.tussen 1799 en 1801 ondernam de Porte, soms samen met de belangrijkste vijand van Frankrijk, Groot-Brittannië, verschillende campagnes om de Ottomaanse heerschappij in Egypte te herstellen. In augustus 1801 trokken de overgebleven Franse troepen van generaal Jacques-François Menou zich terug uit Egypte.de periode tussen 1801 en 1805 was in feite een Drieweg burgeroorlog in Egypte tussen de Egyptische Mamelukken, de Ottomaanse Turken en troepen die de Ottomaanse Porte stuurde vanuit Rumelia (de Europese provincie van het Rijk), onder het bevel van Mohammed Ali Pasha, om het gezag van het rijk te herstellen.na de nederlaag van de Fransen Wees de Porte Husrev Pasha aan als de nieuwe Gouverneur van Egypte en gaf hem de opdracht om de overlevende Egyptische Mamluk beys te doden of gevangen te zetten. Velen van hen werden bevrijd door of vluchtten met de Britten, terwijl anderen Minya tussen Opper-en Neder-Egypte hielden.te midden van deze ongeregeldheden probeerde Husrev Pasha zijn Albanese bashi-bazouks (soldaten) zonder loon te ontbinden. Dit leidde tot rellen die Husrev Pasha uit Caïro verdreven. Tijdens de daaropvolgende onrust stuurde de Porte Mohammed Ali Pasha naar Egypte.echter, Mohammed Ali greep de controle over Egypte, verklaarde zichzelf heerser van Egypte en consolideerde snel een onafhankelijke lokale machtsbasis. Na herhaalde mislukte pogingen om hem te verwijderen en te doden, in 1805, erkende de Porte Mohammed Ali officieel als Wāli van Egypte. Mohammed Ali Pasha, die zijn grotere ambities demonstreerde, claimde voor zichzelf de hogere titel van Khedive( onderkoning), die het zelfverklaarde (maar niet erkende) Khedivaat van Egypte regeerde. Hij vermoordde de overgebleven Mameluk beys in 1811, waarmee hij zijn eigen controle over Egypte verstevigde. Hij wordt beschouwd als de grondlegger van het moderne Egypte vanwege de dramatische hervormingen die hij in de militaire, agrarische, economische en culturele sfeer.tijdens Muhammad Ali ‘ s afwezigheid in Arabië had zijn vertegenwoordiger in Caïro de confiscatie voltooid, waarmee in 1808 begonnen werd, van bijna alle gronden die eigendom waren van particulieren, die gedwongen waren in plaats daarvan ontoereikende pensioenen te aanvaarden. Door deze revolutionaire methode van landnationalisatie werd Mohammed Ali eigenaar van bijna alle grond van Egypte, een onrechtvaardige maatregel waartegen de Egyptenaren geen remedie hadden.de pasha probeerden ook zijn troepen op Europese linies te reorganiseren, maar dit leidde tot een formidabele muiterij in Caïro. Muhammad Ali ’s leven werd in gevaar gebracht, en hij zocht zijn toevlucht’ s nachts in de citadel, terwijl de soldaten begaan vele daden van plundering. De opstand werd verminderd door geschenken aan de leiders van de opstandelingen, en Muhammad Ali beval dat de lijders door de ongeregeldheden compensatie van de schatkist zouden ontvangen. Het project van het Nizam Gedid (nieuwe systeem) werd, als gevolg van deze muiterij, voor een tijd opgegeven.terwijl Ibrahim betrokken was bij de Tweede Arabische campagne richtte de pasha zijn aandacht op het versterken van de Egyptische economie. Hij creëerde staatsmonopolies over de belangrijkste producten van het land. Hij richtte een aantal fabrieken op en begon in 1819 een nieuw kanaal naar Alexandrië te graven, genaamd de Mahmudiya (naar de huidige sultan van Turkije). Het oude kanaal was lang in verval geraakt, en de noodzaak van een veilig kanaal tussen Alexandrië en de Nijl werd veel gevoeld. De sluiting in 1838 van een handelsverdrag met Turkije, onderhandeld door Sir Henry Bulwer (Lord Darling), sloeg de doodsteek op het systeem van monopolies, hoewel de toepassing van het Verdrag op Egypte enkele jaren werd uitgesteld.een ander opmerkelijk feit in de economische vooruitgang van het land was de ontwikkeling van de katoenteelt in de Delta in 1822 en later. De katoen geteelde was gebracht uit Soedan door Maho Bey, en de organisatie van de nieuwe industrie waaruit in een paar jaar Muhammad Ali was in staat om aanzienlijke inkomsten te halen.er werden inspanningen geleverd om het onderwijs en de studie van de geneeskunde te bevorderen. Aan de Europese kooplieden, van wie hij afhankelijk was voor de verkoop van zijn export, toonde Mohammed Ali veel gunst, en onder zijn invloed, nam de haven van Alexandrië opnieuw in belang toe. Het was ook onder de aanmoediging van Mohammed Ali dat de Overland transit van goederen van Europa naar India via Egypte werd hervat.invasie van Libië en SudanEdit (hoofdartikel: Egyptische invasie van Soedan 1820-24) Mohammed Ali gaf in 1820 het bevel om Oost-Libië te veroveren. Hij stuurde eerst een expeditie naar het westen (Feb. 1820) die de Siwa Oase veroverde en annexeerde. Ali ‘ s intenties voor Soedan waren om zijn heerschappij uit te breiden naar het zuiden, om de waardevolle karavaan handel op weg naar de Rode Zee, en om de rijke goudmijnen die hij geloofde te bestaan in Sennar veilig te stellen. Hij zag ook in de campagne een middel om zich te ontdoen van zijn ontevreden troepen, en om een voldoende aantal gevangenen te verkrijgen om de kern van het nieuwe leger te vormen.de troepen die bestemd waren voor deze dienst werden geleid door Ismail, de jongste zoon van Muhammad Ali. Ze bestonden uit 4000 tot 5000 mannen, zijnde Albanezen, Turken en Egyptenaren. Ze verlieten Caïro in juli 1820. Nubië onderwierp zich meteen, de Shaigiya stam onmiddellijk buiten de provincie Dongola werden verslagen, het overblijfsel van de Mamelukken verspreid, en Sennar werd gereduceerd zonder een strijd.Mahommed Bey, de defterdar, met een andere kracht van ongeveer dezelfde kracht, werd vervolgens door Muhammad Ali tegen Kordofan gestuurd met hetzelfde resultaat, maar niet zonder een zwaarbevochten strijd. In oktober 1822 werd Ismail met zijn gevolg verbrand door Nimr, de mek (koning) van Shendi; en de defterdar, een man berucht om zijn wreedheid, nam het bevel over die provincies op zich en eiste verschrikkelijke vergelding van de inwoners. Khartoem werd gesticht in deze tijd, en in de volgende jaren werd de heerschappij van de Egyptenaren sterk uitgebreid en de controle over de Rode Zee havens van Suakin en Massawa verkregen.

Griekse campagne

hoofdartikel: De Griekse Onafhankelijkheidsoorlog Mohammed Ali was zich er volledig van bewust dat het rijk dat hij zo moeizaam had opgebouwd op elk moment met geweld verdedigd kon worden tegen zijn meester Sultan Mahmud II, wiens hele beleid was gericht op het beteugelen van de macht van zijn te ambitieuze vazallen, en die onder invloed stond van de persoonlijke vijanden van de Pasja van Egypte, met name van Husrev Pasha, de grootvizier, die zijn vernedering in Egypte in 1803 nooit had vergeven.Mahmud was ook al hervormingen aan het plannen die geleend waren van het Westen, en Muhammad Ali, die genoeg gelegenheid had gehad om de superioriteit van de Europese oorlogsmethoden te observeren, was vastbesloten om de sultan te anticiperen op de oprichting van een vloot en een leger op Europese linies, deels als voorzorgsmaatregel, deels als instrument voor het realiseren van nog bredere plannen van ambitie. Voor het uitbreken van de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog in 1821, had hij al veel tijd en energie besteed aan het organiseren van een vloot en in opleiding, onder toezicht van Franse instructeurs, inheemse officieren en kunstmeesters; hoewel het pas in 1829 was dat de opening van een werf en Arsenaal in Alexandrië hem in staat stelde om zijn eigen schepen te bouwen en uit te rusten. In 1823 was hij er bovendien in geslaagd om de reorganisatie van zijn leger op Europese linies uit te voeren, waarbij de turbulente Turkse en Albanese elementen werden vervangen door Soedanezen en fellahin. De effectiviteit van de nieuwe troepenmacht werd aangetoond door de onderdrukking van een opstand van de Albanezen in Caïro in 1823 door zes gedisciplineerde Soedanese regimenten, waarna Mehemet Ali geen last meer had van militaire muiterij.zijn vooruitziende blik werd beloond door de uitnodiging van de sultan om hem te helpen in de taak om de Griekse opstandelingen te onderwerpen, met als beloning de pashaliks van de Morea en van Syrië. Mohammed Ali was al in 1821 door hem benoemd tot gouverneur van Kreta, die hij had bezet met een klein Egyptisch leger. In de herfst van 1824 concentreerde een vloot van 60 Egyptische oorlogsschepen met een grote troepenmacht van 17.000 gedisciplineerde troepen zich in de Baai van Suda en in Maart daarop landde Ibrahin als opperbevelhebber in de Morea.zijn marine superioriteit worstelde van de Grieken het bevel over een groot deel van de zee, waarvan het lot van de opstand uiteindelijk afhing, terwijl op het land de Griekse onregelmatige groepen, die grotendeels de troepen van de Porte verslagen hadden, eindelijk een waardige vijand hadden ontmoet in Ibrahim ‘ s gedisciplineerde troepen. De geschiedenis van de gebeurtenissen die leidden tot de slag bij Navarino en de bevrijding van Griekenland wordt elders verteld; de terugtrekking van de Egyptenaren uit de Morea was uiteindelijk te wijten aan de actie van admiraal Sir Edward Codrington, die begin augustus 1828 verscheen voor Alexandrië en de pasha, in geen geval spijt om een redelijk excuus, door een dreiging van bombardement, om een conventie te ondertekenen verbintenis om Ibrahim en zijn leger terug te roepen. Maar voor de actie van de Europese mogendheden, wordt door velen vermoed dat het Ottomaanse Rijk de Grieken zou hebben verslagen.Main articles: Egyptisch–Ottomaanse Oorlog (1831-33) en Egyptisch–Ottomaanse Oorlog (1839-41) hoewel Mohammed Ali alleen de titel van wali had gekregen, riep hij zichzelf al vroeg tijdens zijn bewind uit tot khedive, of erfelijke onderkoning. De Ottomaanse regering deed, hoewel geïrriteerd, niets totdat Mohammed Ali Syrië binnenviel in 1831. Het gouverneurschap van Syrië was hem beloofd door de sultan, Mahmud II, voor zijn hulp tijdens de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog, maar de titel werd niet aan hem toegekend na de oorlog. Dit veroorzaakte de Ottomanen, geallieerd met de Britten, om tegenaanval in 1839.in 1840 bombardeerden de Britten Beiroet en landde een Anglo-Ottomaanse troepenmacht en veroverde Acre. Het Egyptische leger werd gedwongen terug te trekken naar huis, en Syrië werd opnieuw een Ottomaanse provincie. Als gevolg van de conventie van Londen (1840) gaf Muhammad Ali alle veroverde landen op met uitzondering van Soedan en werd op zijn beurt het erfelijke gouverneurschap van Soedan toegekend.

Muhammad Ali ‘ s opvolgers edit

Main article: In 1848 was Mohammed Ali Oud en seniel genoeg voor zijn zoon Ibrahim, die door tuberculose werd geteisterd, om zijn toetreding tot het gouverneurschap te eisen. De Ottomaanse sultan stemde in met de eisen en Mohammed Ali werd uit de macht gezet. Echter, Ibrahim stierf aan zijn ziekte maanden later, overleefd door zijn vader, die stierf in 1849.Ibrahim werd opgevolgd door zijn neef Abbas I, die veel van Muhammad Ali ‘ s prestaties ongedaan maakte. Abbas werd vermoord door twee van zijn slaven in 1854, en Mohammed Ali ’s vierde zoon, Sa’ id, volgde hem op. Sa ‘ id bracht veel van zijn vaders beleid terug, maar had verder een onopvallende Heerschappij.Sa ‘id regeerde slechts negen jaar en zijn neef Isma’ il, een andere kleinzoon van Muhammad Ali, werd wali. In 1866 bezette de overheid het Emiraat Harar. In 1867 erkende de Ottomaanse sultan Isma ‘ il ‘ s gebruik van de titel khedive. In 1874 beval Ismail Pasha de deputatie van oorlogsschepen om Tadjoura te patrouilleren, waarna voor tien jaar het Khedivaat werd opgericht van Zaylac naar Berbera, tot hun terugtrekking op April 1884 en mislukte pogingen om zich buiten Berbera en de oostelijke kust van Somalië te vestigen.Main article: British occupation of Egypt in 1882 leidde de oppositie tegen de Europese controle tot toenemende spanningen onder inheemse notabelen, de gevaarlijkste oppositie kwam van het leger. Een grote militaire demonstratie in September 1881 dwong de Khedive Tewfiq zijn premier te ontslaan. In april 1882 stuurde Frankrijk en Groot-Brittannië oorlogsschepen naar Alexandrië om de Khedive te versterken te midden van een turbulent klimaat, het verspreiden van angst voor invasie in de hele country.By juni Egypte was in handen van Nationalisten tegen Europese overheersing van het land. Een Britse marine bombardement op Alexandrië had weinig effect op de oppositie die leidde tot de landing van een Britse expeditieleger aan beide uiteinden van het Suezkanaal in augustus 1882. De Britten slaagden erin om het Egyptische leger te verslaan bij Tel El Kebir in September en namen de controle over het land over waardoor Tewfiq weer de controle overnam. Het doel van de invasie was om de politieke stabiliteit in Egypte te herstellen onder een regering van de Khedive en internationale controles die op hun plaats waren om Egyptische financiering te stroomlijnen sinds 1876.de Britse bezetting eindigde nominaal met de afzetting van de laatste Khedive Abbas II op 5 November 1914 en de oprichting van een Brits protectoraat, met de installatie van sultan Hussein Kamel op 19 December 1914.

gesanctioneerde khedival rule (1867-1914)Edit

Europese invloededit

door de regering van Isma ‘ il was de Egyptische regering, onder leiding van de minister Nubar Pasha, afhankelijk geworden van Groot-Brittannië en Frankrijk voor een gezonde economie. Isma ‘ il probeerde een einde te maken aan deze Europese dominantie, terwijl tegelijkertijd een agressief binnenlands beleid werd gevoerd. Onder Isma ‘ il werden 112 kanalen en 400 bruggen gebouwd in Egypte.vanwege zijn inspanningen om economische onafhankelijkheid van de Europese mogendheden te verkrijgen, werd Isma ‘ il impopulair bij veel Britse en Franse diplomaten, waaronder Evelyn Baring en Alfred Milner, die beweerden dat hij “Egypte ruïneerde.in 1869 gaf de voltooiing van het Suezkanaal Groot-Brittannië een snellere route naar India. Dit maakte Egypte steeds meer afhankelijk van Groot-Brittannië voor zowel militaire als Economische hulp. Isma ‘ il deed geen moeite om zich te verzoenen met de Europese mogendheden, die de Ottomaanse sultan onder druk zetten om hem uit de macht te verwijderen.Tewfik en het verlies van SudanEdit Isma ‘ il werd opgevolgd door zijn oudste zoon Tewfik, die, in tegenstelling tot zijn jongere broers, niet in Europa was opgeleid. Hij voerde een beleid van nauwere betrekkingen met Groot-Brittannië en Frankrijk, maar zijn gezag werd ondermijnd in een opstand geleid door zijn minister van oorlog, Urabi Pasha, in 1882. Urabi maakte gebruik van gewelddadige rellen in Alexandrië om de controle over de regering te grijpen en Tijdelijk Tewfik af te zetten.de Britse marine bombardeerde en veroverde Alexandrië en een expeditieleger onder leiding van generaal Sir Garnet Wolseley werd gevormd in Engeland. Het Britse leger landde kort daarna in Egypte en versloeg Urabi ‘ s leger in de Slag bij Tel el-Kebir. Urabi werd berecht voor verraad en ter dood veroordeeld, maar de straf werd omgezet in ballingschap. Na de opstand werd het Egyptische leger gereorganiseerd naar Brits model en onder bevel van Britse officieren.ondertussen was er een religieuze opstand uitgebroken in Soedan, geleid door Mohammed Ahmed, die zichzelf de Mahdi uitriep. De Mahdistische rebellen hadden de regionale hoofdstad Kordofan ingenomen en twee Britse expedities vernietigd die gestuurd waren om het te onderdrukken. De Britse soldaat-avonturier Charles George Gordon, een ex-gouverneur van Soedan, werd naar de Soedanese hoofdstad Khartoem gestuurd met het bevel om zijn minderheid van Europese en Egyptische inwoners te evacueren. In plaats van de stad te evacueren, bereidde Gordon zich voor op een belegering die duurde van 1884 tot 1885. Echter, Khartoem viel uiteindelijk, en hij werd gedood.de Britse Gordon Relief Expedition werd vertraagd door verschillende veldslagen en kon daardoor Khartoem niet bereiken en Gordon niet redden. De val van Khartoem resulteerde in de proclamatie van een Islamitische Staat, eerst geregeerd door de Mahdi en vervolgens door zijn opvolger Khalifa Abdullahi.= = geschiedenis = = in 1896, tijdens het bewind van Tewfik ‘ s zoon Abbas II, begon een groot Anglo-Egyptisch leger, onder leiding van generaal Herbert Kitchener, de herovering van Soedan. De Mahdisten werden verslagen in de veldslagen van Abu Hamid en Atbara. De campagne werd afgesloten met de Anglo-Egyptische overwinning van Omdurman, de Mahdistische hoofdstad.de Khalifa werd opgejaagd en gedood in 1899, in de Slag bij Umm Diwaykarat, en de Anglo-Egyptische heerschappij werd hersteld in Soedan.het einde van de KhedivateEdit Abbas II werd zeer vijandig tegenover de Britten toen zijn regering aantrok, en in 1911 werd hij door Lord Kitchener beschouwd als een “slecht klein Khedive” die een afzetting waard was.in 1914, toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak, sloot het Ottomaanse Rijk zich aan bij de centrale machten tegen Groot-Brittannië en Frankrijk. Groot-Brittannië verwijderde nu de nominale rol van Constantinopel, riep een Sultanaat van Egypte uit en schafte het Khedivaat af op 5 November 1914. Abbas II, die de centrale machten steunde en in Wenen was voor een staatsbezoek, werd in zijn afwezigheid door de Britse militaire autoriteiten in Caïro afgezet van de troon van Khedivaat en werd verbannen uit Egypte. Hij werd opgevolgd door zijn oom Hussein Kamel, die op 19 December 1914 de titel Sultan aannam.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.