geallieerde krijgsgevangenen ondergingen onmenselijke behandeling en ondergingen martelingen door Japanse troepen. Niet alleen waren de lange dagen van de krijgsgevangenen gevuld met harde arbeid en onderbroken door fysiek misbruik, maar ook werden de gevangenen voorzien van schromelijk onvoldoende voedsel. De dagelijkse voedseltoewijzing omvatte meestal kleine porties gekookte rijst en bedorven vlees of vis; rantsoenen waren routinematig besmet met rattenuitwerpselen en besmet met maden. Daarnaast was er een gebrek aan drinkwater. Als gevolg daarvan waren de gevangenen ondervoed, uitgedroogd en vatbaar voor ziekte. Deze factoren, nog verergerd door de onhygiënische omstandigheden in de werkkampen en de tropische omgeving, zorgden ervoor dat de ziekte welig tierde. Dysenterie en diarree waren verantwoordelijk voor meer dan een derde van alle doden op de spoorweg. Andere ziekten waren cholera, malaria en tropische zweren.
met beperkte en onbevredigende geneesmiddelen en apparatuur was de behandeling van zieken moeilijk. In deze omgeving werd de Australische legerchirurg Ernest “Weary” Dunlop bekend om zijn onvermoeibare inzet in het behandelen en redden van vele gewonde en zieke gevangenen. Dunlop werd gevangengenomen in maart 1942 toen de Japanners Java overnamen, en in januari 1943 werd hij gestuurd om te werken als medisch officier aan de Burma Railway. Dunlop riskeerde zijn leven door het opnemen tegen de Japanners ten behoeve van de mannen in zijn zorg; de compassie en moed die hij toonde in het gezicht van gevaar waren de belichaming van de ANZAC geest van “mateship.de verschrikkelijke ervaringen van de duizenden krijgsgevangenen hebben van de Burma Railway een bedevaartsoord en herdenking gemaakt. Dit geldt met name op Anzac Day (25 April), wanneer Australiërs hulde brengen aan degenen die dienden en hun leven verloren tijdens de oorlog. Memorial sites langs de route van de spoorweg zijn onder andere de Kanchanaburi War Cemetery, waar bijna 7.000 geallieerde doden worden begraven, en de Hellfire Pass Memorial Museum, een museum en wandelpad dat jaarlijks naar schatting 100.000 bezoekers trekt. Artistieke onderzoeken van de Burma Railway zijn onder andere Pierre Boulle ‘ s roman Le Pont de la rivière Kwaï (1952; de brug over de rivier Kwai) en de gelijknamige film van David Lean (1957). De Britse POW Eric Lomax ‘ s memoires The Railway Man (1995; film 2013) vertelt zowel zijn ervaring op de spoorweg als de emotionele littekens die het achterliet.