Louis Antoine als jonge jongen.de hertog van Enghien was de enige zoon van Lodewijk Henri van Bourbon en Bathilde van Orléans. Als lid van het huis Bourbon was hij prins du sang. Hij werd geboren in het Château de Chantilly, de residentie van de prinsen van Condé – een titel die hij zou erven. Hij kreeg de titel hertog van Enghien vanaf zijn geboorte, zijn vader was al de hertog van Bourbon en de erfgenaam van de Prins van Condé, de hertog van Bourbon was de troonopvolger van Condé.de volledige naam van zijn moeder was Louise Marie Thérèse Bathilde d ‘Orléans; zij was de enige overlevende dochter van Louis Philippe d’ Orléans (kleinzoon van de Regent Philippe d ‘ Orléans) en Louise Henriette de Bourbon. Zijn oom was de toekomstige Filip Égalité en hij was dus een volle neef van de toekomstige koning Lodewijk Filips I van Frankrijk. Hij stamde ook dubbel af van Lodewijk XIV door zijn wettige dochters, Mademoiselle de Blois en Mademoiselle de Nantes.hij was enig kind, zijn ouders scheidden in 1778 nadat zijn vaders romantische relatie met Marguerite Catherine Michelot, een operazangeres, werd ontdekt; het was zijn moeder die de schuld kreeg van de ontrouw van haar man. Michelot was de moeder van de twee buitenechtelijke zussen van Enghien.hij werd privé opgeleid door de Abbé Millot, en in militaire aangelegenheden door Commodore de Vinieux. Hij toonde al vroeg de oorlogszuchtige geest van het Huis van Condé en begon zijn militaire carrière in 1788. Bij het uitbreken van de Franse Revolutie, emigreerde hij met zijn vader en grootvader een paar dagen na de bestorming van de Bastille, en in ballingschap zou hij proberen om krachten te verzamelen voor de invasie van Frankrijk en het herstel van de monarchie naar haar prerevolutionaire status.in 1792, bij het uitbreken van de Franse Revolutionaire Oorlogen, voerde hij het bevel in het corps van emigranten georganiseerd en geleid door zijn grootvader, de Prins van Condé. Dit leger van Condé deelde in de mislukte invasie van Frankrijk door de hertog van Brunswijk.Charlotte Louise De Rohan, de geheime vrouw van Enghien; miniatuur van François-Joseph Desvernois hierna bleef de jonge hertog onder zijn vader en grootvader in het Condé-leger dienen, en onderscheidde zich meerdere malen door zijn moed en ijver in de voorhoede. Na de vrede van Lunéville (februari 1801) huwde hij met Charlotte de Rohan, nicht van Kardinaal De Rohan, en vestigde zich in Ettenheim in Baden, nabij de Rijn.begin 1804 hoorde Napoleon Bonaparte, toen Eerste Consul van Frankrijk, nieuws dat de jonge hertog leek te verbinden met de Cadoudal-affaire, een samenzwering die werd gevolgd door de Franse politie. Het betrof royalisten Jean-Charles Pichegru en Georges Cadoudal die het regime van Bonaparte omver wilden werpen en de monarchie wilden herstellen. Het nieuws ging dat de hertog in gezelschap was van Charles François Dumouriez en geheime reizen naar Frankrijk had gemaakt. Dit was onjuist; er is geen bewijs dat de hertog zaken deed met Cadoudal of Pichegru. De hertog was echter bij verstek veroordeeld omdat hij in de Armée des Émigrés tegen de Franse Republiek had gevochten. Napoleon gaf bevel tot de inbeslagname van de hertog.Franse dragoons staken in het geheim de Rijn over, omsingelden zijn huis en brachten hem naar Straatsburg (15 maart 1804), en vandaar naar het Château de Vincennes, nabij Parijs, waar een militaire commissie van Franse kolonels onder leiding van generaal Hulin haastig bijeengeroepen werd om hem te berechten. De hertog werd voornamelijk beschuldigd van het dragen van wapens tegen Frankrijk in de late oorlog, en van het voornemen om deel te nemen aan de nieuwe coalitie die toen tegen Frankrijk werd voorgesteld.de militaire commissie, onder leiding van Hulin, stelde de daad van veroordeling op, waartoe werd aangezet door de orders van Anne Jean Marie René Savary, die was belast met instructies om de hertog te doden. Savary voorkwam een interview tussen de veroordeelde en de eerste Consul, en op 21 maart werd de hertog in de slotgracht van het kasteel neergeschoten, vlakbij een graf dat al was voorbereid. Een peloton van de Gendarmes d ‘ élite had de leiding over de executie. Zijn laatste woorden waren: “ik moet dan sterven door de handen van Fransen!In 1816 werden zijn overblijfselen opgegraven en in de Heilige Kapel van het Château de Vincennes geplaatst.
Impact van de dood
uitvoering van de Enghien door Jean-Paul Laurens
zijn graf door Louis Pierre Deseine in het kasteel van Vincennes waren de royalty ‘ s in heel Europa geschokt en ontzet door de dood van de hertog. Tsaar Alexander I van Rusland was vooral gealarmeerd en besloot de macht van Napoleon te beteugelen.Enghien was de laatste afstammeling van het Huis van Condé; zijn grootvader en vader overleefden hem, maar stierven zonder verdere erfgenamen. Het is nu bekend dat Joséphine en Madame de Rémusat Bonaparte hadden gesmeekt de hertog te sparen, maar niets zou zijn wil breken. Of Talleyrand, Fouché of Savary verantwoordelijk waren voor de inbeslagname van de hertog is discutabel, zoals Napoleon soms beweerde dat Talleyrand het idee bedacht, terwijl hij op andere momenten zelf de volledige verantwoordelijkheid op zich nam. Op weg naar St. Helena en te Longwood beweerde Napoleon dat hij in dezelfde omstandigheden hetzelfde zou doen; hij nam een soortgelijke verklaring in zijn testament op, waarin hij stelde dat ” het noodzakelijk was voor de veiligheid, het belang en de eer van het Franse volk toen de Graaf van Artois, door zijn eigen bekentenis, zestig moordenaars in Parijs steunde.de executie schokte de aristocratie van Europa, die zich nog steeds de bloedvergieten van de revolutie herinnerde. Of Antoine Boulay, graaf de la Meurthe (afgevaardigde van Meurthe in het Corps législatif) of Napoleon ‘ s hoofd van de politie, Fouché, zei over zijn executie “C’ est pire qu ‘un crime, c ‘est une faute”, een uitspraak die vaak in het Engels wordt weergegeven als “het was erger dan een misdaad; het was een blunder. De uitspraak wordt soms ook toegeschreven aan Talleyrand.omgekeerd leek de executie in Frankrijk het binnenlandse verzet te onderdrukken tegen Napoleon, die zichzelf al snel tot keizer van de Fransen kroonde. Cadoudal, ontzet over het nieuws van de proclamatie van Napoleon, riep naar verluidt uit: “we wilden een koning maken, maar we maakten een keizer”.