aardbeien hebben, volgens een NPR-interview met tuinarchitect Marvin Pritts, een enorme transformatie ondergaan in de afgelopen eeuw in de VS. Samen met vele andere vruchten en groenten, is de aardbei selectief gefokt voor bepaalde eigenschappen met inbegrip van houdbaarheid, uniforme vorm, heldere rode kleur, en het vermogen om tegen de kneuzingen van vervoer te houden.
u zult merken dat geen van deze eigenschappen betrekking hebben op de smaak van de BES. Massa-market aardbeien kan een van de honderden hybride soorten van de tuin aardbei, en bijna geen van hen smaken als veel op alle.
de aardbei komt van nature voor op het noordelijk halfrond. Het is, vreemd genoeg-samen met de appel en steenvruchten zoals de perzik – een lid van de rozenfamilie. (Hier is nog een leuk feit voor u voordat ik in de fraises des bois: die dingen aan de buitenkant van de aardbei die eruit zien als zaden? Geen zaden. Ze worden eigenlijk achenen genoemd.: kleine vruchten in zichzelf, die een zaad in hen bevatten.)
Er zijn verschillende soorten wilde aardbeien over de hele wereld die meestal zeer kleine, donkerrode bessen zijn die tot een bepaald punt komen, en niet gemakkelijk in helften kunnen worden gesplitst zoals supermarktaardbeien. De beste van deze is Fragaria vesca, die verschillende namen heeft, waaronder bosaardbei, alpine aardbei, wilde aardbei, en degene die ik leerde toen ik opgroeide, fraises des bois-letterlijk, aardbeien van het bos.
peupleloup, Flickr
de fraises des bois is een vreemd taaie plant, gezien de kwetsbaarheid ervan: ze kan zeer koud weer, zeer warm weer, zeer uiteenlopende hoeveelheden neerslag en vochtigheid verdragen, en wordt vaak gevonden tot op het punt van de mens.bewoning. Het houdt vooral van plekken direct langs paden en wegen. (Opgroeien, mijn vader gebruikte ze als een grensplant rond zijn kas.)
het is een ongelooflijk smakende vrucht. Een fraise de bois smaakt alsof je nog nooit een aardbei hebt gegeten. Alles is vergroot: het is zowel veel zuurder en veel zoeter dan een supermarkt aardbei. Het is rijk en krachtig, herinnert je eraan waarom de Grieken de aardbei zagen als een symbool van Venus, de godin van de liefde.
de fraises des bois wordt in de VS op geen enkele schaal commercieel geteeld; het produceert geen uitstekende hoeveelheden fruit en, belangrijker nog, het schip niet goed. Als je geluk hebt, kun je het soms vinden op boerenmarkten in het voorjaar en de zomer. Je kunt het ook zelf kweken, hoewel het ontkiemingsproces lastig is en vatbaar is voor verschillende soorten ziekten. (Deze site heeft een aantal handige tips.)
een alternatief: de laatste tijd hebben enkele kwekers geëxperimenteerd met nieuwe cultivars van aardbei die de uitzonderlijke smaak van fraises des bois proberen te mengen met een beetje van de hardheid van de aardbei in de supermarkt. De beste van deze die ik heb gevonden is de Tristar aardbei, die kan worden gevonden in boerenmarkten in New York City en elders. De tristar-zo genoemd om zijn vermogen om te produceren in drie seizoenen (Lente, Zomer en herfst) – is groter dan de fraises des bois (maar veel kleiner dan een supermarkt aardbei), en heeft een zeer vergelijkbare smaak.
hoe dan ook, de boodschap hier is eenvoudig: aardbeien hoeven niet te smaken naar vaag aardbeiengeurende lucht. Ze kunnen transcendent zijn. Je moet alleen de juiste kiezen.