het gebeurt niet vaak dat een meme op Facebook me in tranen doet storten. Mijn vader (de gepensioneerde leraar en wijsheid-distributeur extraordinaire) heeft altijd gezegd dat wanneer je nodig hebt om een les te leren, het leven presenteert een leraar. Vorige week was de onwaarschijnlijke leraar van een les die ik hard nodig had om te leren mijn Facebook nieuwsfeed.
Ik waadde door de zee van politieke parodieën en kattenvideo ‘ s en heerlijk uitziende recepten, en stopte kort toen ik een eenvoudig beeld zag met een leeg kopje koffie. Ik weet niet meer wie het gepost heeft. En ik heb de originele afbeelding niet opgeslagen (ik heb net mijn eigen versie gemaakt!), maar het bleef me zeker bij.
Wow. Heilige, waarheidsbom, Batman. Mijn beker voelt gevaarlijk dicht bij leeg. Voor iedereen die ooit het gevoel heeft gehad dat jij de enige was die het niet allemaal had uitgedokterd, en dat ieders Instagram-perfecte levens oneindig beter, mooier en meer gepolijst zijn dan die van jou, laat me wat eerlijkheid op je neerzetten: ik heb geen idee wat ik aan het doen ben. Ik ben niet eens een beetje perfect. Ik probeer nog steeds alles uit te zoeken. En mijn beker is bijna droog.
Ik zou een blogpost van 10.000 woorden kunnen schrijven over alle dingen die niet perfect zijn in mijn leven (um, mijn plinten zijn crazy dusty, yo), maar voor nu, blijf ik bij één groot, onvolmaakt aspect van mijn leven dat echt op me drukt—mijn gezondheid. Ik weet nog niet hoe ik m ’n gezin, m’ n carrière en mezelf moet voeden. Ik vermoed dat ik niet de enige ouder ben die hiermee worstelt. Steek die handen omhoog, vrienden, en koester je in de solidariteit van gezamenlijke imperfectie.
vroeger wist ik heel goed hoe ik gezond moest zijn. Het bewijs hiervan is goed gedocumenteerd in de archieven hier. Excuses maken helpt me nergens, maar Ik zal zeggen dat, toen ik twee uur per dag had om naar de sportschool te gaan, en de hele dag zondag om gezond eten voor te bereiden, en gratis weekends om epische wandelingen te maken met mijn man, een gezonde levensstijl makkelijker voelde. Het voelde natuurlijk.
nu heb ik die vrijheid niet in mijn tijd, en gezond zijn voelt op zijn best als een onoverkomelijk karwei, en op zijn slechtst, als een frivole, schuld-inducerende verspilling van mijn beperkte tijd en energie.
maar ik weet dat het logisch gezien geen van beide is. Ik moet voor mezelf zorgen om voor mijn familie en mijn zaken te zorgen. Ik moet mijn beker vullen om er uit te kunnen gieten. Het is geen karwei. Er valt niet over te onderhandelen. Dus, ik doe wat ik altijd doe als er iets verkeerd voelt in mijn leven—Ik maak een plan!
Dit klinkt misschien voor de hand liggend, maar een van de beste lessen die ik denk dat ik heb geleerd in mijn leven is om te stoppen met het kwalijk nemen en beginnen met handelen als iets voelt af. Het kan makkelijker gezegd worden dat gedaan. Maar zodra ik een plan in zwart-wit heb, voel ik me al beter. Elke beweging vooruit is beter dan helemaal geen beweging. En het is echt tijd voor mij om verder te gaan om mijn beker weer te vullen.
als je dit bericht leest en denkt: “Hmmm, dit klinkt allemaal bekend,” dan heb je gelijk. Ik heb geschreven over het proberen om gezondheid en fitness terug te werken in mijn leven als moeder eerder, en ik heb eerlijk gezegd nooit geslaagd. Ik denk dat ik misschien een idee heb waarom—ik probeerde altijd mijn pre-ouderschap definitie van gezond te passen in mijn post-ouderschap verantwoordelijkheden.
en, duh, natuurlijk gaat dat niet werken. Natuurlijk neem ik geen twee uur, vier keer per week om naar de sportschool te gaan. Ik ben niet in staat om zes uur op zondag salades klaar te maken voor de werkweek. Net als het dragen van teenslippers in Januari, dat soort dingen zijn niet geschikt voor dit seizoen van mijn leven. Dus mijn nieuwe filosofie: doe wat ik kan, wanneer ik kan (#wycwyc). Dit is wat ik bedoel. Ik ga:
meer lopen.
Ik heb besloten om terug te gaan naar de basis. Ik ga gewoon lopen. Ik maak me geen zorgen om mijn hartslag. Ik ga me geen zorgen maken over het doden van zware gewichten. Ik ga me geen zorgen maken over een dwaas gedragen op de achterste rij van de Zumba klas. Ik heb mijn lidmaatschap van de sportschool geannuleerd, en in plaats daarvan, ga ik lopen. Ik kan lopen. Dat kan ik doen.
Ik ga rondwandelen en genieten van dit prachtige stukje eigendom dat ik bezit. Ik ga wandelen met mijn dochter en haar eikels en mooie bladeren laten zien. Ik parkeer een beetje verder weg van de deur van de supermarkt en hoef het. Ik ga proberen om mijn gewoonte van beweging te herstellen op de eenvoudigste manier die ik ken—lopen. Misschien zal ik uiteindelijk in staat zijn om lange gym sessies terug te passen in mijn leven, maar het is gewoon niet in de kaarten voor mij nu. Lopen wel.
mijn doel op dit moment is om 7000 stappen per dag te halen—de aard van mijn werk is dat ik een groot deel ervan aan een bureau doorbreng, dus 7000 lijkt een goede plek om te beginnen. Ik raak van nature zo ‘ n 5000 stappen per dag, dus de extra 2.000 is een aardig duwtje om op te staan, eruit te stappen en in beweging te komen.
ga eerder naar bed.
mijn bedtijd is later en later teruggedrongen, en ik kan het voelen in mijn energieniveaus gedurende de dag. Ik ben een vroege riser van nature, en dat is niet veranderd (en als het had, de vroeg-opstaan peuter zou me niet laten uitslapen), dus er is geen reden dat mijn bedtijd moet een later. Mijn doel is om om negen uur de lichten uit te hebben.:00: 00 uur, wat voor sommigen van jullie nachtbrakers waarschijnlijk vroeg gek klinkt, maar mijn natuurlijke klok maakt me vrij consequent wakker tussen 5-6 uur. Ik ben ook van plan op het dragen van een fitness tracker om me te helpen mijn slaap te volgen, ook.
een deel van vroeger naar bed gaan is ook mezelf de vrijheid geven om af te wikkelen en elke avond mijn eigen bedtijd routine te hebben. Zodra Juniper in bed ligt, voel ik me alsof ik tegen de klok ren om zoveel mogelijk gedaan te krijgen zonder peuter onder de voeten. Maar ik moet mezelf ook wat van die tijd geven. Het is de perfecte tijd om wat bekers te vullen. Voor ik naar bed ga, wil ik 20 minuten thee drinken en een boek lezen.
snijd het eten eruit waardoor ik me vies voel.
je zou denken dat dit een no-brainer zou zijn. Je eet iets. Het geeft je een vies gevoel. Zodat je het niet meer eet. Nope. Zo werken mijn hersenen niet. Mijn doel in de komende weken is om mezelf zachtjes te verlichten uit mijn afhankelijkheid van het voedsel dat niet maken me een goed gevoel. De eerste grote is koffie. Ik hou van koffie. Maar koffie houdt niet van me.ik was eigenlijk jaren van de java af, en mijn lichaam voelde geweldig, maar de uitputting van het ouderschap lokte me terug in de liefdevolle armen van de duivel sap. Mijn doel is om mezelf te verlichten van mijn koffie gewoonte en terug in mijn groene thee gewoonte. Ik krijg nog steeds de cafeïne boost en de antioxidant boost, zonder de bijwerkingen die laat me het gevoel minder dan geweldig.
creëren dagelijks kopvullende momenten.
Ik ben niet op een plek in mijn leven waar ik mijn kopje kan vullen door een weekendje weg in een spa door te brengen. Of duizenden dollars laten vallen op een nieuwe garderobe. Maar ik kan mijn beker vullen met een manicure hier. Ik kan 10 minuten nemen en een begeleide meditatie doen. Ik kan een bubbelbad nemen. Deze kleine dingen zijn wat zal leiden tot een gezondere en gelukkiger ik.
begin journaling.
Ik heb al tientallen jaren over mijn leven geschreven, en hoe graag ik ook deel met de wereld hier, het publiek is een beetje te groot geworden voor mij om me comfortabel te voelen met het delen van mijn diepste en donkerste. Ik heb besloten om pen en papier te brengen voor de eerste keer sinds de middelbare school, en start een dagelijks dagboek opnieuw. Ik ben niet van plan op het schrijven van de lieve dagboek stijl jongen-gek inzendingen die ik schreef op de middelbare school, maar ik zou graag een manier om na te denken over mijn dag. Een paar zinnen zal wonderen doen.
Ik weet dat dit allemaal heel eenvoudig klinkt en als totaal gezond verstand, maar ik denk dat het belangrijk is voor mij om terug te gaan naar een basis van gezondheid—Ik heb dat nog steeds niet uitgedokterd. Ik moet terug naar de basis. Terug naar mijn roots, als je wilt. Ik ben zo opgewonden om een aanvalsplan te hebben. Een uitvoerbaar aanvalsplan. Ik ben ongelooflijk dankbaar dat mijn vrienden bij JCPenney me uitgerust met een aantal geweldige nieuwe fitnessapparatuur om me te helpen met mijn nieuwe lading om gezonder te krijgen. Ze hebben een echt geweldige selectie van fitness horloges, slimme horloges, en fitness trackers, evenals workout kleding en schoenen in een breed scala van maten en stijlen.
eerlijk gezegd ben ik behoorlijk verslagen door te proberen trendy trainingsuitrusting in mijn maat te vinden, dus ik was blij toen ik erachter kwam dat de JCPenney een volledige lijn plus-size trainingskleding draagt. Het klinkt misschien gek, maar leuke workout kleren helpen me altijd meer gemotiveerd om eruit te komen en te gaan.
hier is de geweldige uitrusting die ik opnam van mijn lokale JCPenney:
- Garmin vivoactive Smartwatch in Black
- Xersion Fitted Plus Leggings in Black
- Xersion Rouched hooded jacket in paars Heide
- Nike Revolution 2 loopschoenen voor dames in Grape