Het is uw keuze, maar heb het fatsoen om iemand in de ogen te kijken en hem te erkennen.
dat klinkt eenvoudig, maar het feit is dat veel mensen die bedelen routinematig worden genegeerd, beëdigd, lastig gevallen, beroofd en aangerand. Als iemand hen in de ogen kijkt en hen herkent als een persoon, kan dat zeer bevestigend zijn. Wonen in een grote stedelijke omgeving betekent dat een wandeling in het centrum kan leiden tot verschillende ontmoetingen met mensen die bedelen. U kunt ook liever niet te trekken uw portemonnee uit in het midden van de straat – niet uit angst voor de bedelaar, maar eerder van een opportunistische portemonnee dief – dus het kan afhangen of u wisselgeld in uw zak.
de vraag van ” moet ik geld geven?”is echt een keuze die je voor jezelf moet maken. Echter, als je ervoor kiest om iemand geld te geven, wat dat geld wordt besteed aan is niet langer in uw controle. Als je een server een tip geeft in een restaurant, mag je niet dicteren dat ze alleen voedsel moeten kopen of er huizen mee moeten betalen. Het geld is van hen en de uitgaven keuze is van hen.
Als u zich zorgen maakt dat het geld naar alcohol of drugs gaat, zijn er een paar opties:
- geef het geld aan een organisatie die werkt met mensen die dakloosheid ervaren.
- koop een straatkrant.
- koop een kleine cadeaubon-dat wil zeggen voor een lokale coffeeshop of fastfoodrestaurant.
- gebruik het geld om voedsel te doneren aan een voedselbank.
voedsel kopen in plaats van geld geven is iets waar veel mensen naar vragen en het zal weer gaan om de keuze voor de bedelaar. Ze kunnen een kieskeurige eter of allergieën. Ze kunnen het moeilijk hebben om te vertrouwen dat het voedsel dat iemand hen op straat geeft veilig is, eetbaar en iets wat ze leuk zullen vinden. De meesten van ons willen de mogelijkheid hebben om te kiezen wat we willen eten en wanneer we het willen eten. Het geven van een bedelaar een koffie in plaats van contant geld kan uw voorkeur, maar als het de vijfde koffie die ze hebben gekregen in 20 minuten, ze kunnen goed weigeren.
Hier zijn enkele opmerkingen van studenten die hebben deelgenomen aan een bedeloefening in het kader van de cursus “dakloosheid in de Canadese samenleving” aan de Ryerson University.
” voordat ik denk dat ik naïef was over hoe moeilijk bedelen kan zijn, en nu ga ik nooit voorbij zonder op zijn minst een glimlach. Toen ze ons wegstuurden, was dat het moeilijkste deel, genegeerd worden en bekeken worden alsof we niets waren, dus nu probeer ik anderen niet hetzelfde te laten voelen.”~SK
” Ik denk dat het grootste verschil sinds ik de cursus heb gevolgd, is dat ik mensen anders behandel dan voorheen. Ik lach, zeg hallo, en doe wat ik kan om te helpen, als de kans zich voordoet, en als ik me veilig voel. Ik zie mensen die dakloosheid ervaren als leden van de gemeenschap versus “de ander”. Ik behandel ze als iedereen die ik op straat tegenkom. Ik denk niet dat één persoon iedereen kan helpen, maar ik denk dat iedereen minstens één persoon kan helpen.”~EL
” Ik geef nog steeds geld of voedsel zoals ik altijd heb gehad. Ik geef altijd wat ik kan en waar ik me goed bij voel. Wat veranderd is, was dat ik me meer op mijn gemak voel om met de persoon om te gaan en te communiceren. Iedereen heeft een verhaal. Als ze hun verhaal met mij willen delen, luister ik graag.”~ST
Enige achtergrond op bedelen: een rapport uit 2002″ Income and Spending Patterns Among bedelaars ” in het Canadian Medical Association Journal deelde de resultaten van interviews met 54 bedelaars in Toronto. Ze ontdekten dat terwijl iedereen dakloos was geweest op een bepaald moment in hun leven slechts 65% was momenteel dakloos. 24% had een eigen kamer of appartement, maar moest bedelen om extra inkomsten te krijgen. Het bleek ook dat ” hun grootste gerapporteerde kosten voedsel waren “en dat” Voor de een vierde bedelaars die een kamer of appartement huren, echter, elk verlies van inkomsten gemakkelijk kan leiden tot dakloosheid.”
een onderzoeksrapport van een paar jaar geleden van het Institute of Urban Studies van de Universiteit van Winnipeg getiteld ” Does bedeling Provide a Living?”gericht op bedelaars in Winnipeg. Het bleek dat ” van degenen die hun dagelijkse bedelen winst schatten, 40% meldde het maken van tussen de tien en dertig dollar per dag, terwijl 38% zei dat ze meer dan dertig dollar per dag verdiend. Slechts 22% gaf aan meer dan vijftig dollar per dag te verdienen.”Een zeer veelzeggende opmerking uit dat rapport verklaarde,” toen de vraag werd gesteld ” Wat als bedelen gewoon geen optie was?”27% had geen antwoord. Ze leken totaal verloren te zijn. Nog eens 17,5% zei dat ze niets zouden kunnen doen en/of honger zouden lijden. Dit suggereert dat voor bijna de helft van de geïnterviewden, bedelen is hun laatste optie of laatste redmiddel.”
bedelen is ook een gebied van intense criminalisering van armoede en Dakloosheid. In ” de expressieve Vrijheid van bedelaars: Waarom het voor hen en voor ons van belang is”, aldus een rapport van het Canadian Centre for Policy Alternatives, dat bedelen een teken is dat iemand ten einde raad is: “het is moreel verbijsterend dat het in Canada van de 21e eeuw een strafbaar feit zou kunnen zijn voor de een om vreedzaam en in het openbaar tegen de ander te zeggen: ‘Ik zit in de problemen en heb hulp nodig.”Toch is dat het gevolg van wet Nr. 128/2005 van de stad Winnipeg.1. Andere Canadese en Amerikaanse steden hebben soortgelijke wetgeving uitgevaardigd, en een snel groeiende hoeveelheid jurisprudentie in zowel Canada als Amerika getuigt van het feit dat de criminalisering van bedelen een soort slagveld is geworden. Op dit slagveld vindt een botsing plaats tussen concurrerende waarden: Sociale ‘Hygiëne’ Versus Vrijheid van meningsuiting; middenklasse ongemak Versus un-derclass economische behoefte; commerciële belangen van bedrijfseigenaren in de binnenstad versus het recht van bedelaars om te pleiten voor levensonderhoud.”
voor meer informatie over bedelen kijk op het onderwerp van de Hub : Bedelen, Busking en Squeegeeing.auteur: Gulliver, Tanya (2014) Homeless Hub.