een uitzonderlijke Universele Waarde
Korte synthese
Robben Eiland werd gebruikt op diverse tijdstippen tussen de 17e eeuw en de 20e eeuw als een gevangenis, een ziekenhuis voor maatschappelijk onaanvaardbaar groepen, en een militaire basis. De gebouwen ervan, en met name die van de eind 20e eeuw maximaal beveiligde gevangenis voor politieke gevangenen, getuigen van de manier waarop democratie en vrijheid zegevierden over onderdrukking en racisme.wat overblijft van de episodische geschiedenis zijn 17e-eeuwse steengroeven, het graf van Hadije Kramat die stierf in 1755, 19e-eeuwse ‘dorpsgebouwen’ waaronder een kapel en pastorie, kleine vuurtoren, de lepralijkerk, de enige overblijfselen van een lepralijkerskolonie, vervallen militaire structuren rond de haven uit de Tweede Wereldoorlog en de grimmige en functionele gevangenis van de Apartheidsperiode die begon in de jaren 1960.de symbolische waarde van Robbeneiland ligt in zijn sombere geschiedenis, als een gevangenis en een ziekenhuis voor ongelukkigen die als sociaal ongewenst werden afgezonderd. Daar kwam een einde aan in de jaren negentig, toen het onmenselijke Apartheidsregime door het Zuid-Afrikaanse volk werd afgewezen en de politieke gevangenen die op het eiland waren opgesloten, na vele jaren hun vrijheid kregen.
criterium (iii): de gebouwen van Robbeneiland getuigen welsprekend van zijn sombere geschiedenis.
criterium (vi):Robbeneiland en zijn gevangenisgebouwen symboliseren de triomf van de menselijke geest, van vrijheid en democratie over onderdrukking.
integriteit
de overblijfselen op het eiland als landschap weerspiegelen de geschiedenis van het eiland sinds de 17e eeuw en alle attributen die de waarde ervan overbrengen.
sinds het Ministerie van correctionele diensten het eiland heeft verlaten, is er weinig onderhoud aan de route verricht en veel gebouwen vereisen reparatie en onderhoud. Door het ontbreken van duidelijke controle, faciliteiten en richting bestaan er ook allerlei bedreigingen op zee en op het land, zowel door de mens als door de natuur. Met meer dan 700 gebouwen en sites vermeld op de island database, die niet worden bezet of gebruikt zijn kwetsbaar voor verval.
een toename van het aantal bezoekers zet ook druk op de natuurlijke en gebouwde hulpbronnen van het eiland. De werkzaamheden waren gericht op kapitaalwerken en infrastructuurprojecten waarvoor de financiering gemakkelijker te verkrijgen was dan de budgetten voor preventieve onderhoudswerkzaamheden. Deze onevenwichtigheid in activiteiten bedreigt de integriteit van wat overblijft.
authenticiteit
juist omdat het een historisch traject heeft gevolgd dat verschillende gebruiksveranderingen met zich meebracht zonder bewuste conserveringsinspanningen gericht op behoud, is de authenticiteit van het eiland volledig.
het bewijs van gelaagdheid weerspiegelt de geschiedenis sinds het begin van de 17e eeuw en de gebeurtenissen waarmee het is geassocieerd.
bescherming en beheer eisen
in termen van de National Monuments Act van Zuid-Afrika, werd het gebied uitgeroepen tot een nationaal Monument in 1996. Robben Eiland, en de bufferzone van één zeemijl, is wettelijk beschermd als een Nationaal Erfgoed door het National Heritage Resources Act(Nr 25 van 1999); de World Heritage Convention (Wet No 49 van 1999); de Culturele Instellingen (Wet No 119 van 1998); de Nationale Wet milieubeheer (Wet No 107 van 1998); National Environmental Management: Biodiversiteit (Wet No 10 van 2004) en de National Environmental Management: Beschermde Gebieden (Wet 57 van 2003). De bescherming van deze laatste houdt in dat mijnbouw of prospectie volledig verboden is op het terrein of de bufferzone ervan. Bovendien zal elke ongeschikte ontwikkeling met een mogelijke impact op het pand niet worden toegestaan door de Minister van Milieuzaken en Toerisme.
de beheersautoriteit voor het onroerend goed berust bij de Robbeneiland Museum Council, die bevoegd is voor de dagelijkse beheers-en instandhoudings-aangelegenheden die bij de Chief Executive Officer wonen.er is vooruitgang geboekt bij de uitvoering van het geïntegreerde Instandhoudingsplan, met name op het gebied van de fysieke instandhouding en de preventieve instandhouding, de voortdurende verbetering van de interpretatie en het beheer van de bezoekers, en een betere samenwerking met het Ministerie van Openbare Werken. De institutionele/bestuurlijke aspecten van het onroerend goed moeten worden verbeterd om de kwetsbaarheden van het gebouwde erfgoed aan te pakken. Er is met name behoefte aan uitvoering van de aanbevelingen van het Statusquorverslag van juni 2003, dat door het Ministerie van Openbare Werken is opgesteld om te helpen bij het sturen van toekomstige onderhoudsplanning, budgettering en het opzetten van een systeem om de voortgang te volgen. Het omvatte een inventaris van de meeste infrastructuur en faciliteiten, beoordeelde hun toestand en aanbevolen reparaties.