vertrouwen is een iets dat moeilijk te verdienen is, maar toch makkelijk te breken. Het is breekbaar. Het is een sprong in het diepe. Het is beangstigend om jezelf kwetsbaar te laten zijn en je open te stellen voor iemand anders. Wat als ze het niet leuk vinden wat ze zien als je al die muren neerhaalt en ze je rauwe persoonlijkheid laat zien? Dat, zou ik zeggen, is een van de meest angstaanjagende dingen als het gaat om liefde.
het ontmoeten van nieuwe mensen heeft een kick om het. Je raakt gevuld met een stortvloed van emoties als je alles begint te leren over deze persoon, hun onzekerheden, hun angsten, hun passies, hun fascinaties… het is opwindend. Je begint gehecht te raken aan deze persoon. Je houdt van het zien van de naam van deze personen’ licht op uw telefoon, direct het brengen van een glimlach op je gezicht.
je streeft ernaar om een echte glimlach op zijn of haar gezicht te brengen en je bereid bent om alles te doen wat nodig is om het daar te houden. Je bent bereid om af te zien van rationaliteit, en duik in de diepten van het geloof, in de hoop, op de lange termijn, deze persoon zal doorkomen en de persoon zijn waarvan je denkt dat ze zullen zijn. Je emoties overtroeven de waarheid schreeuwend in je gezicht omdat je te gemakkelijk toegeeft aan het verlangen om je armen weer om zijn of haar nek te wikkelen.
openstellen voor mensen is een van de meest kwetsbare dingen die een individu kan doen. Het gaat niet alleen over het tonen van deze andere persoon al uw talenten en vreugde, het gaat over het toestaan van hen om u te begeleiden om te vechten van uw angsten en onzekerheden. In de hoop dat ze door alles aan je zijde zullen staan, en de hele weg naast je zullen blijven vechten. Waarom zouden ze dat niet doen? Waarom zouden ze niet bereid zijn om alle kleine dingen te begrijpen die door je hoofd gaan…om je te helpen ze uit te zoeken, je voor te bereiden om ze stap voor stap te overwinnen. Zoals ik al zei, angstaanjagend.
als student heb ik aan de buitenkant naar binnen gekeken, en aan de binnenkant naar buiten gekeken als het gaat om relaties en vertrouwensproblemen. Ik heb gezien hoe vrienden in langdurige relaties worden bedrogen, maar nog steeds vinden het in hun hart om te vechten, door het hartzeer en verraad, om een betere, sterkere relatie op te bouwen dan ze voorheen hadden. Ze nemen hun onzekerheden en werken eraan, samen, als een team. Voor sommigen is één verraad van vertrouwen nodig om te geloven dat alle mannen, of alle vrouwen, op dezelfde manier zijn.
ze zullen merken dat ze twijfelen aan alles wat hun toekomstige partners zeggen of doen. Ze zullen het moeilijk vinden om zich weer volledig open te stellen omdat ze bang zijn dat hun hart alleen maar weer gebroken zal worden. Ik heb mensen zien worstelen, alles doen wat ze kunnen, om een lange afstand relatie te laten werken. Het is als hun voortdurend grijpen naar de draden van hoop die voor hen bungelen, maar nog steeds een of andere manier vinden hun vingers glijden in het niets. Ik heb ook al deze relatieproblemen gezien, van invloed zijn op nieuwe relaties waar ze aan gaan deelnemen.
echter, uiteindelijk is er maar één ding dat je moet overwinnen: Pistantrofobie. En dat is je angst voor vertrouwen. Het maakt niet uit wie we zijn, wat we hebben meegemaakt, of wie we hebben vertrouwd … dit is een angst die ons is bijgebracht. Het is misschien niet gemakkelijk om anderen binnen te laten, of dicht bij degenen te komen die ons binnenlaten, maar ren met je emotie en weet dat het verder gaan met die angst in je kracht vergt. 