Occlusief verband van wonden met verminderde bloedsomloop bevordert de groei van anaërobe bacteriën en necrose: case report | Tanger

case presentation

een voorheen gezonde en actieve 53-jarige Zweed die fulltime in de metaalindustrie werkte, had artrose van de rechterknie en had episodes van pijn in zijn rechteroor ervaren sinds 2011. De patiënt raakte gewond toen een metalen apparaat van 400 kg op zijn rechterbeen viel tijdens zijn werk (13 maart). De patiënt droeg veiligheidsschoenen en kleding op het moment van het ongeluk. Hij presenteerde met een oppervlakkige schuring (15 cm × 3 cm) op de voorkant van het rechteronderbeen, zonder zware bloeden, en zwelling van de rechter enkel. Röntgenfoto ‘ s en bloedonderzoek sloten een breuk en orgaanfalen uit (Fig. 1). Hij werd beoordeeld door de behandelend chirurg van het Universitair Ziekenhuis in Linköping. Chirurgische interventie of herzieningen waren niet geïndiceerd en de patiënt werd ontslagen met een aanbeveling voor lokale antiseptica en verhoging van het been tijdens het zitten of liggen.

een verpleegkundige assistent van het Arbeidsgeneeskundig centrum verzorgde de slijtage van de patiënt; het werd regelmatig gedurende 4 weken om de andere dag bedekt met een occlusief verband (Mepilex foam dressing, Mölnlycke Health Care, Zweden), een wondverband dat wordt routinematig gebruikt in gezondheidscentra. De patiënt had geen koorts tijdens deze periode en veranderde het verband niet zelf. Er is geen document over hem contact opnemen met het Ministerie van infectieziekten of het gezondheidscentrum tijdens deze periode. Hij had gemerkt dat de zweer geurige afscheiding veroorzaakte, maar de behandelende Verpleegkundige ondervond geen situatie die naar een specialist moest worden doorverwezen. De patiënt werd doorverwezen naar het ziekenhuis (13 April) vanwege zichtbare spiernecrose vergezeld van gele, geurende secretie aan de onderkant van een zweer aan de voorzijde van het rechterbeen (Fig. 2). De patiënt had geen koorts, en zijn vitale parameters waren stabiel, hoewel hij diffuse roodheid en pitting oedeem op het rechterbeen had. De laboratoriumanalyse toonde normale witte bloedcellen, creatinine, elektrolyten en C-reactief eiwit 30 (<5 mg/l).

de lokale status motiveerde een ulcus revisie en debridement van spierweefselnecrose. Er was echter geen teken van acute ontsteking in het ulcus gebied en met betrekking tot de ernstige necrose en significante groei van anaërobe bacteriën samen met grampositieve bacteriën in een biofilm , was er een risico op het ontwikkelen van een groter ulcus gebied met verminderde genezing. De klinische status van de patiënt was stabiel. Intraveneuze meropenem (3 × 1 g) werd gestart onmiddellijk nadat culturen van bloed en ulcus secretie waren bevestigd. Een cultuur van de ulcus secretie onthulde de groei van goudhoudende Staphylococcus, Streptococcus beta hemolytic Groep G, Clostridium innocuum, en Bacterioides thetaiotaomicron. De zweer werd conservatief behandeld met de lokale toediening van een antibiotische gel die 250 mg vancomycine en hepatocytengroeifactor (HGF in 100 IE antitrombine III Baxter) plus natriumchloride bevat gedurende 2 dagen, gevolgd door antitrombine III plus natriumchloride gedurende 5 dagen. Het wondverband bestond uit steriele katoenen kompressen die dagelijks werden vervangen tijdens de eerste week.

het eerste teken van verse bloeding werd binnen 1 week waargenomen (Fig. 3), en de patiënt werd ontslagen met oraal amoxicilline + clavulanacid en metronidazol 3 × 500 mg. De patiënt leerde zichzelf om de maagzweer thuis te kleden met steriele katoenen kompressen en woonde regelmatig follow-ups in de kliniek een keer per week. De behandeling met antibiotica werd na 20 dagen behandeling stopgezet en de patiënt keerde binnen 4 weken weer fulltime aan het werk. De follow-up controles toonden volledige genezing van ulcus (Fig. 4).