pruritische papels op de borst en rug

discussie

Het antwoord is D: ziekte van Grover. De ziekte van Grover, of voorbijgaande acantholytische dermatose, werd voor het eerst beschreven in 1970.1 het wordt gekenmerkt door jeukende papels en blaasjes, meestal op de borst, rug en dijen. De letsels neigen om van voorbijgaande aard te zijn, die van dagen tot weken duren, maar in sommige gevallen kunnen verscheidene jaren aanhouden. De diagnose is gebaseerd op de histopathologische bevindingen van focale acantholyse bij huidbiopsie.1 een oppervlakkig dermaal infiltraat van eosinophils, lymfocyten, en histiocytes kan ook aanwezig zijn.de ziekte van Grover komt vaker voor bij oudere blanke mannen. De etiologie en pathogenese blijven onduidelijk, maar een aantal lokale en systemische oorzaken of trekkers zijn verbonden met deze voorwaarde. Vaak zijn de laesies geïnitieerd of verergerd door zonlicht.2 de timing en verdeling van de laesies suggereren dat ultraviolette straling een trigger kan zijn, maar zonlicht is waarschijnlijk niet het enige mechanisme omdat de aandoening ongewoon is in vergelijking met andere manifestaties van zonneschade. Overmatige hitte of zweten kunnen ook een factor zijn bij het begin van de ziekte van Grover.3

associaties met verschillende maligniteiten zijn gesuggereerd; dit is echter waarschijnlijker toeval vanwege de typische leeftijdsverdeling van de ziekte van Grover.2 Deze ziekte kan een reactie zijn op cutane infecties. Infectieuze etiologieën die zijn betrokken zijn Malassezia furfur, Demodex folliculorum, en Sarcoptes scabiei.4 Momenteel is de rol van deze organismen in de ontwikkeling van de ziekte van Grover zeer speculatief.

statistisch significante associaties zijn waargenomen tussen voorbijgaande acantholytische dermatose en asteatotisch eczeem, allergische contactdermatitis, atopische dermatitis en niet-specifieke irritatie.5 het Koebner-fenomeen (manifestatie van huidziekte op de plaats van huidbeschadiging) lijkt verantwoordelijk te zijn voor de meeste van deze associaties. Deze bevindingen van niet-specifieke irritatie die leidt tot het verschijnen van nieuwe laesies suggereren dat de huid van de patiënt op een genetisch bepaalde manier reageert; een genetische basis voor de ziekte van Grover is echter niet bewezen.2

de behandeling van de ziekte van Grover is meestal symptomatisch omdat de ziekte vaak spontaan verdwijnt. Patiënten moet worden geadviseerd zware inspanning en overmatige blootstelling aan ultraviolette straling te vermijden. Kalmerende baden met verzachtende badoliën of colloïdale havermout worden gebruikt om de pruritus te verminderen en kunnen de vorming van nieuwe laesies vertragen. Behandelingen van actuele glucocorticoïden onder plastic occlusie worden voorgeschreven om de pruritus te verlichten.2 als de eruptie ernstig jeukend en uitgebreid is, ondanks een minder agressieve therapie, kan systemische therapie met orale glucocorticoïden geïndiceerd zijn.2 fototherapie met ultraviolet B straling of psoralen plus ultraviolet A kan ook nuttig zijn, hoewel het mechanisme onbekend is.2

de ziekte van Grover kan variëren in klinisch uiterlijk, waardoor de differentiële diagnose mogelijk uitgebreid is. Omdat uitbarstingen kunnen lijken op acne, impetigo, irriterende dermatitis, herpes zoster, schurft, seborrheic dermatitis, of vele andere aandoeningen, een redelijk vermoeden voor de ziekte van Grover vaak nodig is om de diagnose te bereiken.2 de laesies van candidiasis kunnen presenteren als erythemateuze papels en puisten; echter, de distributie is meestal in intertrigineuze gebieden of onder gebieden van occlusie. Bij patiënten die bedlegerig zijn geweest, moet candidiasis worden overwogen. De laesies van een morbilliforme eruptie van geneesmiddelen zijn kenmerkend maculopapulair en niet beperkt tot de romp. Bovendien zou een associatie met een nieuw medicijn typisch zijn.

de laesies van folliculitis kunnen vergelijkbaar zijn met die van de ziekte van Grover omdat de verdeling vaak kortstondig is. Een biopsie zou helpen om de twee ziekten te onderscheiden. De ziekte van Darier (keratosis follicularis) is een genetische huidaandoening die gewoonlijk in de tienerjaren of jongvolwassenen wordt voorgesteld als aanhoudende uitbarstingen van korste papels. Vaak zijn deze samenvloeiend en in een seborrheic verdeling. Palmoplantaire putjes en nagelafwijkingen zijn ook typisch.6