Rashīd Riāā, voluit Muḥammad Rashīd Riāā, (al-Qalamūn, 23 September 1865 —Egypte, 22 augustus 1935), Islamitisch geleerde die een intellectuele reactie formuleerde op de druk van de moderne westerse wereld op de traditionele Islam.
Rashīd Riāā werd onderwezen volgens traditionele vormen van Moslimleer—de Wetenschappen van de islamitische religie en de Arabische taal. Hij werd diep beïnvloed in zijn vroege jaren door de geschriften van Muḥammadababduh en Jamāl al-Dīn al-Afghānī, Moslim reformistische en nationalistische denkers, en hij werd ʿAbduh ‘ s biograaf en de leidende exponent en verdediger van zijn ideeën. Rashīd Riāā stichtte in 1898 de krant Al-Manār (“de vuurtoren”) en publiceerde deze gedurende zijn hele leven. In beperkte mate nam hij ook deel aan de politieke aangelegenheden van Syrië en Egypte.hij was bezorgd over wat hij beschouwde als de achterlijkheid van de moslimlanden, een omstandigheid waarvan hij geloofde dat het het gevolg was van een verwaarlozing van de ware principes van de Islam. Hij geloofde dat deze principes gevonden konden worden in de leringen van de Profeet Mohammed en in de praktijken van de eerste generatie Moslims, voordat corruptie zich begon te verspreiden onder de religieuze praktijken van de gelovigen (ca. 655). Hij was ervan overtuigd dat de Islam, als een geheel van leringen correct begrepen, alle principes bevatte die nodig zijn voor geluk in deze wereld en het hiernamaals, en dat positieve inspanningen om de materiële basis van de gemeenschap te verbeteren van de essentie van de Islam was.Rashīd Riāā drong er bij de Arabieren op aan de wetenschappelijke en technologische vooruitgang van het Westen na te bootsen. In de politieke aangelegenheden van de moslimgemeenschap wilde hij dat heersers het gezag van de mannen van religie zouden respecteren en met hen overleg zouden plegen bij het formuleren van regeringsbeleid. Hier toonde hij zijn neiging om praktijken van de traditionele Islam op te nemen in de vormen van de hedendaagse samenlevingen. Consultatie was nooit geïnstitutionaliseerd in de traditionele Islam, maar hij stelde het gelijk met moderne parlementaire regering. Hij sanctioneerde het buigen van de Islam om te voldoen aan de eisen van de moderne tijd in andere belangrijke opzichten; bijvoorbeeld, de profeet had het nemen van interesse verboden, maar Rashīd Riāā geloofde dat, om effectief de penetratie van het westerse kapitalisme te bestrijden, Moslims het beleid van het nemen van interesse moesten accepteren.