dus, al die tijd, hebben we gedacht dat de Kerstman is een grote man-grote baard, grote buik, grote lach, ho, ho, ho, enz. We vertellen onze kinderen dat hij door schoorstenen glijdt, zonder enige verklaring voor hoe dit mogelijk is. Toegegeven, er zijn veel dingen over het verhaal van de Kerstman die nergens op slaan, en we liegen graag over allemaal. Maar als je de avond voor Kerstmis leest, het gedicht uit 1822 dat de moderne vorm van de Kerstman vaststelde, zul je zien dat hij helemaal geen grote jongen is.
hij is een elf.
hij is niet eens een klein beetje groot. En hier wordt niet eens op gezinspeeld; het wordt heel duidelijk gesteld.
toen wat voor mijn wonderlijke ogen verscheen,
maar een miniatuur slee en acht kleine rendieren,
Met een kleine oude bestuurder zo levendig en snel …
een miniatuur slee, klein rendier, een kleine bestuurder. Klein.Clement Clarke Moore, die het gedicht voor zijn zes kinderen schreef, gaat verder over alle kleine dingen. De hoofdpersoon hoort op het dak, “het steigeren en pootjes van elke kleine hoef,” dan beschrijft de Kerstman: “zijn grappige kleine mond was opgesteld als een boog,” en “hij had een breed gezicht en een kleine ronde buik.”
And, the coup de grâce: “He was chubby and mollig, a right jolly old elf.”
waarom wisten we dit niet? Waarom denken we niet zo aan de Kerstman? In een editie van The Night Before Christmas die ik als kind had, is de Kerstman zelfs afgebeeld op zijn tenen die omhoog reiken om speelgoed in de kousen op de schoorsteenmantel te laten vallen. Hoe hebben we dit sleutelstuk van zijn identiteit overgeslagen? Vooral als het bijdraagt aan zijn magie? En vooral als dit gedicht was wat populariseerde de logistiek die we zo goed kennen: de acht rendieren, de slee, de zak met speelgoed, de schoorsteen reizen, de vrolijkheid, en het fundamentele feit dat de Kerstman werkt op kerstavond en niet op Sinterklaas feestdag, 6 December?
De Kerstman was niet eens echt de Kerstman voor dit gedicht. Hij ging door een hoop identiteiten heen die varieerden van wat verondersteld wordt zijn Werkelijke identiteit te zijn — een 3e-eeuwse bisschop in Turkije die in de gevangenis zat voor het verdedigen van het christendom — tot een heilige waarvan men dacht dat hij vloog, tot een soort gangster disciplinair genaamd Rough Nicholas die kinderen vertelde dat ze ontvoerd zouden worden als ze zich niet zouden gedragen.
Ik wist dat de Kerstman een lange geschiedenis had en een hoop namen — Sinterklaas, Kerstman, Sinterklaas, Père Noel, enz. etc. maar ik nam aan dat hij er al eeuwen was … als een heilige man die van kinderen hield. Er wordt zelfs gedacht dat Sinterklaas de reputatie kreeg een kind te zijn … omdat hij een familie hielp hun dochters niet te verkopen in de prostitutie … en toen iets anders deed … waarbij een stel kinderen die vermoord waren, weer tot leven werden gewekt… en toen in de kelder van een herbergier werden gepekeld? Idfk.Moore ‘ s gedicht en vervolgens, in de late jaren 1800, een illustratie van de Kerstman door Thomas Nast (een politieke cartoonist die ook de Democratische ezel creëerde) waren de belangrijkste culturele krachten die de Kerstman die we nu kennen, en in beide, hij is een beetje… weinig.op de een of andere manier — misschien omdat we Amerikaans zijn en we houden van alles wat groot is, of omdat we Kerstmannen wilden aankleden zodat onze kinderen doodsbang op hun schoot konden zitten en hen om shit konden vragen die ze niet nodig hebben-gingen we tegen Moore ‘ s geïnspireerde visie in en maakten de Kerstman tot een grote vent. En nu, als we de avond voor Kerstmis aan onze kinderen voorlezen, realiseren we ons niet eens dat we de lieve, kleine vrolijke oude elf, zijn miniatuur slee en kleine rendieren achter ons hebben gelaten, nog een vergeten fase in het worden van een magische Heilige.