Santana ‘ s Tone: Guitar, Amp, Effects Gear

terwijl de toon van een gitarist grotendeels wordt gevormd door zijn speelstijl, vormt zijn apparatuur ook een integraal onderdeel. In het bijzonder, Carlos Santana versterkers, gitaren, en effecten gecombineerd om de warme, zingende toon waarvoor hij bekend is te creëren.

gitaar, gitaren, gitaren

De eerste schakel in de” signal chain”, een elektrische gitaar is een uniek apparaat. Het leeft in zowel de akoestische als de elektronische wereld en vertaalt de handbewegingen van een speler in een analoog signaal. Als zodanig, een speler kiest een gitaar zowel voor zijn “gevoel,” en voor zijn toon.voor zijn vroegste albums koos Carlos een Gibson Les Paul Special gitaar, eerst met P-90 pickups en later met standaard Humbuckers. De P-90 pick-ups waren dichter bij de single-coil pick-ups gemaakt in de jaren ’40 dan die later gebruikt op Fender Strats en Teles.

dit instrument staat qua tonaliteit vrij dicht bij de Gibson SG gitaar, waarmee hij in die periode het vaakst op het podium wordt afgebeeld.

Opmerking: De SG is een ongewoon instrument. Terwijl het ziet er cool, de fret-board is stijf, de balans is onhandig (haal je handen van de bijl en de kop valt naar de grond), en het geluid is beperkt. Echter, de dubbele cutaway op de SG geeft toegang tot de bovenste frets, hoewel met slechts 22, de hoogste toegankelijke noot (zonder te buigen) een “D” is twee octaven boven het midden “C.” Dit kan de keuze beïnvloed hebben om veel van de vroege nummers in de toetsen van “G” en “D.”

De Les Paul Special was verre van een top gitaar, en had niet de vlezige rijkdom of warme sustain van de duurdere Deluxe en Custom modellen. Het waren echter voor een deel juist die tekortkomingen die Carlos hielpen het ongelijke, rauwe geluid te creëren dat zijn vroege jaren aandeed. Door het gebruik van de volumeregeling als een on-board signaal regelaar, Santana geïnjecteerd een gevoel van dynamiek in zijn spelen die, gecombineerd met zijn gepassioneerde frasering, gaf hem een handtekening rand.voor het derde album, Santana (vaak Santana III genoemd) was Carlos overgestapt op een Gibson Les Paul Standard en een SG met humbucking pickups. Je hoort iets meer vlees in zijn toon, hoewel hij nog niet de warme, zingende sustain had bereikt waar hij bekend om werd.in 1977 was Santana ‘ s belangrijkste gitaar een Yamaha SG2000, ook met een double cutaway body stijl, die hem de nodige access gaf tot de hoogste frets. Deze gitaar, in het bijzonder, zou kunnen worden beschouwd — in combinatie met de Mesa Boogie versterkers (zie hieronder) — het begin van de beroemde “Santana” toon, met zijn gladde rondheid, zelfs ondersteunen, en dikke tonale kwaliteit. (Hoewel hij vaak wordt gezegd te hebben gespeeld de Yamaha SG175, dat was de originele Yamaha model van waaruit de SG2000 werd ontwikkeld door Carlos en Yamaha samen.)

Dit kenmerkende geluid werd voor het eerst bekend op moonflower uit 1977, een combinatie van live-en studio-tracks die Santana ‘ s laatste commerciële succes was tot de release van Supernatural in 1999. Carlos speelde de Yamaha vrij gestaag voor ongeveer vijf of zes jaar, tot 1982.na de ontdekking van Paul Reed Smith in de late jaren ’70, begon Santana een aangepast PRS-model te gebruiken, en begin jaren ’80 was het zijn belangrijkste instrument geworden. Hoewel Carlos verschillende modellen heeft gespeeld in de afgelopen decennia, ze zijn allemaal vergelijkbaar, met inbegrip van double-cutaway lichamen, 24 frets, en humbucking pick-ups.

versterkers die Boogie

in de late jaren ‘ 60, de primaire versterkers in gebruik waren Marshalls en Fenders. Terwijl beide had interessante kwaliteiten, geen van beide leverde de gladde, toon-rijke distortion en ondersteunen dat gitaristen hunkerde. De enige manier om hun prestaties te verbeteren was ze te laten aanpassen. Zo hebben Jerry Garcia (Grateful Dead), Mike Bloomfield en anderen aan hun versterkers gewerkt om een meer aangename toon te krijgen.

eerst de eerste twee albums, Carlos Santana gebruikt een Fender Twin Reverb, draaide helemaal omhoog. Het is waarschijnlijk dat het amp werd gewijzigd (met inbegrip van de switch naar een Altec speaker) om meer winst te creëren, maar nog steeds niet bieden zo veel ondersteunen als hij zou hebben gewild. Om te compenseren, Carlos zou gebruik maken van verschillende technieken, waaronder: 1) het aanzwengelen van de gitaar volume control aan het einde van de noten; 2) draaien van de gitaar naar het amp om feedback te genereren; en 3) het verdubbelen van een aantal van de aangehouden noten (in de studio) om dikte toe te voegen.maar in 1970 haalde een ingenieur genaamd Randall Smith de ingewanden van een Fender Princeton eruit en installeerde circuits ontworpen om de maximale winst te produceren.toen Carlos de opgevoerde versterker hoorde, riep hij: “Man, dat kleine ding is echt Boogies!”Zo werd de merknaam Mesa/Boogie geboren. Al meer dan vijf decennia gebruikt Santana de versterkers. Het is pas sinds kort dat hij Dumble versterkers in zijn uitrusting heeft opgenomen. Hij maakt gebruik van een Jim Dunlop Amp Switcher te bewegen heen en weer tussen deze twee modellen, evenals een Fender Twin Reverb. (En, in echte Santana stijl, varieert zijn keuzes van nacht tot nacht.)

geluidseffecten

liever om zijn geluid te krijgen van humbucking pick-ups en een over aangedreven buizenversterker, Santana maakt spaarzaam gebruik van effecten. Zijn huidige pedal board bevat een Mu-Tron Volume / Wah Wah pedaal dat hij heeft gebruikt voor bijna zijn hele carrière, evenals een Ibanez Tube Screamer (veel meer recent toegevoegd, en zeer zelden gebruikt), en een Ibanez modulatie Delay.

hoewel het moeilijk is om effecten op de meeste albums van Santana te detecteren, heeft hij soms een bepaalde techniek gebruikt waarbij hij een plek vindt binnen het bereik van het wah Wah-pedaal dat hij leuk vindt, en het dan daar laat. Dit is vooral duidelijk op Abraxas ‘instrumentale ballad,” Samba Pa Ti.daarnaast zijn er nog andere voorbeelden van hoe hij de Wah Wah op een meer conventionele manier gebruikt, zoals passages uit “She’ S Not There”, “Soul Sacrifice (Head, Hands and Feet,” en “Dance Sister Dance (Baila Me Hermana),” allemaal van Moonflower.