Tadataka Unno
☞ in het Japans
Tadataka Unno werd geboren in 1980 in Tokio, Japan als zoon van muziekfans en groeide op met het luisteren naar vele soorten muziek. Op 4-jarige leeftijd begon hij piano te spelen. Op 9-jarige leeftijd begon hij jazz te spelen. Hij studeerde aan de Tokyo University for Music and Fine Art, waar hij muziekcompositie studeerde. Na zijn afstuderen sloot Unno zich aan bij een van Japan ’s toonaangevende bassist Yoshio Suzuki’ s trio. Dit was toen zijn carrière begon. Hij bracht de eerste 10 jaar in Japan door in zijn carrière. Hij besluit in 2008 naar de geboorteplaats van de jazz in de Verenigde Staten te verhuizen en vanaf nul te beginnen. Unno werd geselecteerd om Betty Carter ‘ s Jazz Ahead 2010 bij te wonen in het Kennedy Center in D. C. op aanbeveling van Nathan Davis en Curtis Fuller, hij woonde de Jazz Rising Stars programma van Ravinia Festival in Chicago in hetzelfde jaar. In 2013 trad hij een week op in de Village Vanguard als pianist voor het Jimmy Cobb Trio met Paolo Benedettini. In 2014 trad Unno toe tot tribute concert voor de late great Dick Morgan in D. C met Steve Abshire, David Jernigan, David Einhorn, Nasar Abadey. In de herfst bracht hij zijn vijfde album “Journeyer” uit en toerde door Japan met bandlid Hassan J. J. Shakur en Jerome Jennings. Hij is lid van Jimmy Cobb Trio, Roy Hargrove Quintet (hij is helaas de laatste pianist Van Wijlen Roy Hargrove voor 2016-2018), Winard Harper en Jeli Posse, Clifton Anderson Quartet, John Pizzarelli Trio, Jazzmeia Horn, en Jane Irving.sinds zijn aankomst in de Verenigde Staten heeft Unno opgetreden in verschillende bekende jazzclubs zoals Village Vanguard, Kennedy Center, Dizzy ’s Club, Blue Note, Blues Alley, Jazz Showcase, Smalls, Mezzrow, Fat Cat, The Cell, Minton’ s, Lenox Lounge, Jazz Standard, Side door, Scullers, Dakota, Catalina, New Morning in Parijs en kerken en lokale restaurants zoals Arturo ‘ s in West Village. Hij heeft opgetreden / opgenomen / toerde met Roy Hargrove, Jimmy Cobb, John Pizzarelli, Frank Wess, Joe Wilder, Jimmy Heath, Houston Person, Slide Hampton, Al Foster, George Mraz, Winard Harper, Clifton Anderson, Hassan J. J. Shakur, Essiet Essiet, Jim Cammack, Ray Drummond, David Williams, Curtis Lundy, Gerald Cannon, Willie Jones III, Eddie Henderson, Wallace Roney, Eddie Allen, Annie Ross, Maria Stallings, Roberta Gambarini, Jazzmeia Hoorn, Joel Druk, Bob Mover, Scott Hamilton, Harry Allen, Billy Kaye, Jackie Williams, Steve Klein, Steve Williams, Victor Zie Yuen, Steve Nelson, Dave Pike, Chuck Redd, Nicki Parrott, Ralph Moore, Javon Jackson, Vincent Herring, Eric Alexander, Peter Bernstein, John Webber, Chuck Riggs, Peter Washington, Kenny Washington, Neal Smith, Joe Farnsworth, Jonathan Blake, Patrick O ‘ Leary, Jacob Melchior, David Wong, Dezron Douglas, Yasushi Nakamura, Jerome Jennings, Jovan Alexander, Jonathan Barber, ben Solomon en nog veel meer. De stimulerende omgeving van New York verbetert zijn toch al verfijnde muzikaliteit.
hij wordt beschouwd als een van de meest begaafde Japanse jazzmuzikanten en zijn techniek, creativiteit, gebalanceerde zin en mooie toon blijven het publiek betoveren. Tegen het einde van hun leven begeleidden zowel de legendarische Hank Jones als de Japanse jazzpianist Yuzuru Sera Unno, met het grootste vertrouwen in zijn talenten. Unno keek niet alleen naar hen op als mentoren in de muziek, maar ook als mentoren van het leven. Toen Hank Jones, op 91-jarige leeftijd, in Mei 2010 overleed aan het verdriet van talloze vrienden en fans, lag Unno op zijn sterfbed. Door een grote droefheid houdt Unno nu het stokje jazz piano van Jones in handen.