met een muisklik verwijderd presenteert ECW ‘ s Legendarische play-by-play omroeper Joey Styles je vijf ECW pay-per-views die beschikbaar zijn op WWE Network en die meer dan de prijs van toelating waard zijn.toen de maandagavond oorlog tussen WWE en WCW in 1997 op gang kwam, maakte Paul Heyman ‘ s revolutionaire ECW zijn pay-per-view debuut — een enorme mijlpaal die de promotie legitimeerde. Nauwelijks Legaal bijna niet gebeurd omdat Pay-per-view distributeurs dachten “extreme” betekende dat we waren als de UFC, die niet was gereguleerd en vrij brutaal in 1997. Na het verzenden van tapes van onze Tv-show naar de Distributeurs, een van de twee overeengekomen om het evenement te dragen, maar het had een 9 p. m. starttijd in tegenstelling tot WWE ’s en WCW’ s 8 p. m. starttijd. Niettemin, de wereld werd geïntroduceerd aan de cult-achtige ECW Arena menigte in Zuid-Philadelphia en de unieke stijl van ECW.
Er waren zoveel memorabele momenten dat het geen verrassing was dat ECW een bedrijf werd dat niemand kon negeren na dit evenement. Na een jaar durende rivaliteit zonder fysicaliteit, Tazz en Sabu eindelijk geconfronteerd in een wrok match die precies gemarkeerd wat ECW bracht aan de (binnenkort-te-broken) tafel. Het ECW World Heavyweight Championship werd ook verhoogd in termen van legitimiteit, als toekomstige WWE Hall of Famer en voormalig NWA World Heavyweight Champion Terry Funk veroverde de titel door het verslaan van Raven. Hij verdiende de titel kans door het winnen van een brutale en bloedige en prikkeldraad gewrocht drie-weg dans tegen de Sandman en Stevie Richards diezelfde avond.de avond zag ook een jonge deelnemer genaamd Rob Van Dam de plaats innemen van een gewonde Chris Candido in een wedstrijd tegen Lance Storm. Niemand wist veel over RVD voor de wedstrijd, maar in de onmiddellijke nasleep, ” Dhr. Monday Night ” werd een van de aanbevolen gezichten van de promotie.
voor mij persoonlijk was dit de eerste keer dat ik play-by-play deed op live televisie en de eerste keer in de pay-per-view geschiedenis dat een omroeper solo werkte, zonder een kleurcommentator. De historische betekenis van Barely Legal 1997 en de mogelijkheid om de emotie van die nacht herbeleven is de moeite waard een abonnement op WWE Network alleen.
Living Dangerously 1998
een van de meest met sterren bezaaide en krankzinnige ECW evenementen beschikbaar op WWE Network, Living Dangerously 1998 in het uitverkochte Asbury Park Convention Center is een who ‘ s who van ECW stalwarts. Veel van de ECW-gelovigen pakten de arena in om hun lokale held, Bam Bam Bigelow, te zien strijden tegen Tazz voor het felbegeerde ECW World Television Championship. Die wedstrijd voldeed aan de hype, als bijna 15 minuten in, Tazz toegepast de Tazzmission, Bam Bam wierp zich terug naar het ruim te breken en-OH mijn GOD! – ze zijn allebei door de ring gecrasht. Als dat nog niet genoeg reden is om Living Dangerously 1998 op WWE Network te kijken, was er ook een brutale ontmoeting tussen Sandman en Sabu in een Dueling Canes Match. Die wedstrijd featured RVD (die versloeg 2 Cold Scorpio te behouden van de ECW TV-Titel eerder in de avond) verkleed als Sabu, gek iedereen — met inbegrip van ondergetekende!
Heatwave 1998
Er waren veel critici die ten onrechte geloofden dat ECW niets meer was dan een barbaarse promotie die de eetlust van bloeddorstige fans verzadigde. Heatwave 1998 bracht ze allemaal tot zwijgen met een van de meest competitieve pure worstelevenementen in de geschiedenis van ECW. Een bijzonder hoogtepunt van de avond was Rob Van Dam & Sabu die met succes de ECW World Tag Team Championships verdedigde tegen de Japanse main-eventers Hayabusha & Jinsei Shinzaki (die ook bekend stond als Hakushi in de WWE). Een andere reden om dit evenement te vangen op WWE Network is een andere strijd tussen Bam Bam Bigelow en Tazz. Deze keer crashten de twee beesten door de oprit! Nog steeds niet overtuigd? Wat dacht je van een klassieke technische wedstrijd tussen Chris Candido en Lance Storm? Of misschien Justin Credible en Jerry Lynn nemen naar de hemel en de handel houdt in een poging om de overwinning te bereiken is in uw straatje.
Het is toch ECW, dus je wilt iets extremer? Well, Heatwave 1998 featured a brutal Street Fight putting the Sandman, Tommy Dreamer & Spike Dudley against the Dudley Boyz (Bubba Ray, D-Von en Big Dick, vergezeld door Joel Gertner, Sign Guy Dudley en Jeff Jones). Er is ook het kleine voorkomen dat Bubba Ray bijna een rel begint voor de wedstrijd. Ik wed dat je niet kunt wachten om dit te zien op WWE Network.
Living Dangerously 1999
ECW ‘ s Living Dangerously keerde in 1999 terug naar een uitverkocht Asbury Park Convention Center en bevatte een aantal wedstrijden die moeten worden gezien als het erom gaat te begrijpen waar ECW over ging. De aftrap van het evenement waren twee internationale ECW steunpilaren — Super Crazy en Tajiri — bewijzen waarom ze werden beschouwd als twee van de hardst werkende concurrenten in het bedrijf. De avond stolde ook kleine Guido als een serieuze worstelaar — hij werd voorheen alleen beschouwd als niets meer dan een komedie act-toen hij versloeg luchador Antifaz del Norte met een Siciliaanse Krab.het echte hoogtepunt van het evenement — wat ook het niveau van competitiviteit in ECW aangeeft-was Jerry Lynn die Rob Van Dam versloeg door de scheidsrechter nadat hun tijdslimiet van 20 minuten was verstreken. Omdat Lynn ontevreden was zonder een pinfall overwinning op zijn grootste rivaal, stond hij erop dat de wedstrijd opnieuw werd gestart voor vijf minuten. Die beslissing zou uiteindelijk averechts, en RVD in geslaagd om de wedstrijd te winnen, het behoud van de ECW World TV-Titel.het belangrijkste evenement van Living Dangerously 1999 was ECW World Heavyweight Champion Tazz tegen FTW Champion Sabu. Het FTW kampioenschap was Tazz ‘ s eigen niet-erkende creatie, en door Sabu te verslaan, Verenigde hij de titels en verstevigde zijn plaats in de geschiedenis als de grootste ECW World Heavyweight Champion.
ECW One Night Stand 2005
hoewel het een pay-per-view evenement was dat door de WWE werd geproduceerd, was ECW One Night Stand 2005 niet alleen een perfect ECW-evenement in een waanzinnig energieke Hammerstein Ballroom in New York City, maar het was een passend einde aan het origineel ECW. WWE nam een stap terug in de productie van dit evenement en laat Paul Heyman, Tommy Dreamer en de ECW originals naadloos opnieuw de sfeer van de promotie die activiteiten gestaakt in 2001, tot aan de kleinere ring en stalen kabels als touwen.
het was het eerste evenement dat ik had gebeld in bijna vier-en-een-half jaar verwijderd van worstelen, maar ik voelde me meteen thuis als de ECW originals-velen van hen waren toen WWE Superstars geworden-concurreerden. Gemakkelijk de meest sterren bezaaid ECW event ooit, oude rivaliteiten werden nieuw leven ingeblazen, en een contingent van anti-ECW WWE Superstars onder leiding van Eric Bischoff bit off meer dan ze konden kauwen toen “Stone Cold” Steve Austin aanstichtte een gevecht tussen de twee groepen.
de Betekenis van One Night Stand is moeilijk onder woorden te brengen. Chris Jericho, Rey Mysterio, Lance Storm, The Dudley Boyz, Tazz en anderen, eerden het bedrijf waar hun carrière begon en gaven hun harten en zielen voor de duizenden fans zingen ” E-C-W! E-C-W!”