The Harvard Gazette

naarmate de presidentsverkiezingen van 2020 dichterbij komen, blijft een belangrijk stemblok voor President Donald Trump witte evangelicals. In een recente Pew Research Center survey, 82 procent van de witte evangelicals zei dat ze zouden stemmen voor Trump dit jaar. Bijna hetzelfde percentage steunde hem in 2016.

In haar nieuwe boek, ” Geschiedenis opslaan: Hoe witte Evangelicals Tour de hoofdstad van de natie en verlossen van een christelijk Amerika, ” Lauren Kerby, onderwijs specialist met de religieuze geletterdheid Project bij HDS en docent op religieuze studies, neemt een kijkje op hoe witte evangelicals tour de hoofdstad van de natie op zoek naar bewijs dat Amerika werd opgericht als een christelijke natie.

Kerby beantwoordde onlangs vragen over haar onderzoek en legde uit hoe witte evangelicals gedaanteverschuiving tussen rollen van trouwe patriotten en vervolgde buitenstaanders, waarom de groep voortdurend opnieuw het Amerikaanse verhaal en hun eigen plaats in het, en wat het allemaal betekent voor de 2020 verkiezing.

Q&A

Lauren Kerby

HDS: kunt u bespreken wat u in dit onderwerp interesseert?

Kerby: wat mij het meest interesseerde aan deze tours was de kans om met gewone mensen te praten. We horen veel in de media van witte Evangelische leiders en elites, maar we horen niet vaak van de achterban. Ik wilde weten wat” Christelijk Amerika ” betekende voor een werkende moeder in Iowa, voor een gepensioneerde verpleegster aan de westkust, voor een onderwijzeres uit Florida. Ik was beperkt, natuurlijk, tot mensen die ervoor kozen om op deze tours te komen in de eerste plaats, maar het was nog steeds onthullend. En wat ze zeiden hielp me om soortgelijke patronen van gedachte en spraak te herkennen in de bredere witte Evangelische subcultuur in de soorten media en producten die gewone witte evangelicals consumeren. Als we willen weten waarom Christelijk nationalisme zo overtuigend is voor zoveel Amerikanen, is dat het niveau waar we naar moeten kijken.deze tours beloofden de deelnemers een reis naar D. C. om bewijs te zien van alles wat christelijke nationalisten beweren over het christelijke erfgoed van de Verenigde Staten. De online reclame alleen al was fascinerend: het ging allemaal over hoe Amerika ‘ s christelijke geschiedenis werd gewist, en christelijke Amerikanen nodig hadden om op te treden en te behouden. De rondleiding door D. C. was natuurlijk hoe ze dat konden doen.

HDS: Voor mensen die niet bekend zijn met christelijke erfgoed tours, kunt u beschrijven wat ze zijn en beschrijven een aantal van de mensen die je ontmoette — gidsen en toeristen — terwijl het onderzoek naar hen?

Kerby: als je ooit in D. C. bent geweest, heb je waarschijnlijk de meeste sites gezien die Christian heritage tours zou zien. In veel opzichten zijn ze net als elke andere tour: ze zien Capitol Hill, de oorlogsmonumenten op de National Mall, Arlington National Cemetery, enzovoort. Toen ik voor het eerst met dit onderzoek begon, deed een gids haar uiterste best om er zeker van te zijn dat ik van tevoren wist dat ze geen kerken bezochten! Het is een christelijke tour, maar het christendom komt naar buiten in de verhalen die ze vertellen over de sites en in de manier waarop ze elke verwijzing naar het christendom in de schijnwerpers zetten, zelfs echt kleine. Voor hen was het heel wat om zoiets kleins als een tien geboden icoon te zien in de tegelvloer van de vestibule van het Nationaal Archief. Dat was nog een bewijsstuk voor Amerika ‘ s christelijke erfgoed, zoals zij het zagen.ik nam deel aan negen van deze tours, en de overgrote meerderheid van de toeristen die ik ontmoette waren blank, Evangelisch en politiek conservatief. Ze kwamen uit de hele VS. en de meesten van hen reisden in familiegroepen. Ze waren echt vriendelijk en gastvrij voor mij, denk ik vooral omdat ik een jonge vrouw alleen reizen was. Een groep vrouwen van in de 70 probeerde echt hard om me te koppelen aan een van hun neefjes, want hij hield ook van geschiedenis!

De gidsen waren ook een interessante groep. Ook al werkten ze voor verschillende bedrijven, hun boodschappen over christelijk erfgoed waren echt vergelijkbaar, in navolging van claims van David Barton en andere leiders van Christelijk rechts. De vrouwelijke gidsen waren wat meer gereserveerd, terwijl de mannen meer een vurige, profetische toon aannamen. Soms voelde het als een revival in de bus terwijl ze de emoties van het publiek werkten. Mensen zouden klappen of schreeuwen ” amen!”tijdens de verhalen. Maar ongeacht hoe elke gids ervoor koos om zijn groep te leiden, waren ze allemaal hartstochtelijk toegewijd aan dit werk als een middel om God en land te dienen.

HDS: u verwijst naar deze groep als “witte evangelicals, “niet” evangelicals.”Kun je meer zeggen over waarom het onderscheid belangrijk is?

Kerby: inmiddels is het oud nieuws dat 81 procent van de blanke evangelicals op Donald Trump stemde. Niet-witte evangelicals, echter, tegen hem gestemd in een vergelijkbaar tempo. Lumping alle evangelicals samen, zoals veel verkooppunten nog steeds doen, wist niet-witte evangelicals. Zelfs als theologie gedeeld wordt door deze groepen, zijn de politieke gedragingen waarin ik geïnteresseerd ben verschillend. Dus het is belangrijk om specifiek te zijn over welke subset van evangelicals ik het over heb, en zelfs dan, het is vermeldenswaard dat witte evangelicals zijn zelf een intern diverse groep. Er is genoeg gemeenschappelijkheid dat we generalisaties kunnen maken, maar er zullen altijd uitzonderingen zijn.

de andere reden waarom ik de witheid van deze groep benadruk is omdat ik het heb over hun historische relatie met de Verenigde Staten, en ras is daar onlosmakelijk mee verbonden. Witte suprematie in de Verenigde Staten betekent dat witte evangelicals privileges en veiligheid hebben genoten niet verleend aan niet-witte gemeenschappen, Evangelische of anderszins. En een van de meest kenmerkende kenmerken van Christian heritage tours is de manier waarop ze witte christenen in de Amerikaanse geschiedenis benadrukken en iedereen uitsluiten. Ik wil daar met mijn woordkeuze de aandacht op vestigen, omdat het de verstrengeling van Christelijk nationalisme met blanke suprematie laat zien. Als toeristen “Christelijk Amerika” zeggen, bedoelen ze wit Evangelisch Amerika. Het is veel smaller dan het klinkt.

HDS: u beschrijft de verhalen die witte evangelicals vertellen over zichzelf in relatie tot de natie vallen in twee narratieve bogen-de insider en outsider verhalen. Kun je uitleggen wat je daarmee bedoelt?Kerby: terwijl ik in D. C. was, merkte ik deze twee verschillende — en tegenstrijdige — verhalen op die gidsen en toeristen vertelden over het christendom in de VS In wat ik het insider-verhaal noem, zij beweren dat Amerika een christelijke natie is en dat zij, als Christenen, de rechtmatige leiders van de natie zijn. Zij beweren dat de Amerikaanse wet, bijvoorbeeld, is gebaseerd op de bijbelse wet, en dat de oprichters bedoeld dat het christendom zou een bevoorrechte positie in de regering te nemen. maar ze vertellen ook verhalen over hoe de natie zijn verbond met de christelijke God heeft opgegeven, waardoor de Verenigde Staten een achteruitgang in moraal en militaire macht ervaren. Dit is wat ik het outsider-verhaal noem: een verhaal waarin christenen worden vervolgd en het slachtoffer worden van een seculiere instelling die het christelijke erfgoed van de natie wil uitwissen en conservatieve christenen en hun waarden buiten de regering wil houden.buiten de context van D. C., zijn deze twee verhalen patronen voor hoe witte evangelicals praten over hun relatie met de Verenigde Staten. Samen vormen ze een jeremiade, de profetische oproep tot berouw en terugkeer naar een vroegere rechtvaardige staat. En het is vermeldenswaard dat een van de beroemdste slogans van de 21e eeuw precies dit patroon volgt: Make America Great Again.

HDS: in het boek schrijf je over hoe witte evangelicals vier rollen voor zichzelf hebben gecreëerd met betrekking tot de geschiedenis van de natie: stichter, ballingschap, slachtoffer en redder. U zegt dat ze gemakkelijk bewegen tussen deze vier rollen en deze flexibiliteit is een bron van politieke macht voor de groep. Hoe dat zo?

Kerby: Een essentieel onderdeel van de politieke strategie is hoe je jezelf positioneert in het verhaal dat je vertelt. Ben jij de scrappy underdog? Ben jij de avatar voor traditie? Ben je een sympathiek slachtoffer? Afhankelijk van de omstandigheden, zult u waarschijnlijk meer profiteren van de ene positie dan de andere.deze vier rollen die ik identificeer — stichter, ballingschap, slachtoffer en redder — zijn de verschillende posities die witte evangelicals innemen in hun politieke activiteiten. Ze bieden veel bereik, en als men niet werkt, is het gemakkelijk om over te schakelen naar een andere rol. Bijvoorbeeld, als oprichters kunnen ze een beroep doen op de autoriteit van George Washington en andere christelijke leiders in het vroege Amerika om dingen te rechtvaardigen zoals het plaatsen van “in God We Trust” in scholen. Maar als, Laten we zeggen, iets onflatteuze komt aan het licht over een witte Evangelische leider, het slachtoffer rol laat hem af te doen als een aanval van anti-christelijke krachten. Het is een kant-en-klare verdediging.

HDS: u observeerde deze tours in 2014 en 2015, voor de verkiezing van Donald Trump als president. Trump won 81 procent van de witte Evangelische stem in 2016, en zijn gunstige rating onder de groep blijft zeer hoog. Hoe denk je dat zijn verkiezing invloed had op deze tours, de verhalen die ze geven, en de redenen waarom mensen kunnen deelnemen aan hen?

Kerby: in 2014 en 2015, witte evangelicals voelden zich echt onder belegering, en dat kwam veel naar voren in de tours. Ze voelden zich diep bedreigd door Barack Obama, de Affordable Care Act, en de hangende beslissing Obergefell V.Hodges (2015) die homohuwelijk In het hele land gelegaliseerd. Ik denk dat veel van ons, niet alleen witte evangelicals, voelde alsof progressieve waarden werden winnen op het moment.je zou kunnen denken dat witte evangelicals, op zijn minst, zou zich optimistischer voelen, nu Donald Trump in functie is, de Senaat is Republikeins, en er zijn meer dan 200 nieuw benoemde conservatieve rechters, waaronder twee nieuwe rechters van het Hooggerechtshof. Maar dat gevoel van belegering is politiek gezien te opportuun om snel te verdwijnen. Trump gebruikt nog steeds dezelfde jeremiade en praat over de bedreigingen voor het christendom en “onze manier van leven.”Dus ik zou verwachten dat Christian heritage tours vertellen dezelfde verhalen-maar nu hebben ze het Witte Huis back-up van hun claims.

HDS: wat kunnen we verwachten van uw onderzoek voor de verkiezingscyclus van 2020?

Kerby: na de weg die dit jaar al is gegaan, wie weet! Nog een onvoorziene gebeurtenis zou het politieke landschap drastisch kunnen veranderen. Behoudens dat, hoewel, ik denk dat we kunnen verwachten dat witte evangelicals stevig aan de kant van Trump blijven. Deze matrix van verhalen is gewoon te effectief: Elke keer als hij faalt, of wordt gezegd dat hij faalt, kan hij in de rol van het slachtoffer stappen en het gewoon afvegen. Maar hij speelt ook op deze andere verhalen en rollen ongelooflijk goed: hij vertelt witte evangelicals dat ze ballingen en slachtoffers, en dat hij hen zal redden. Dat is trouwens geen nieuwe strategie. Christelijk rechts begon het te ontwikkelen in de jaren 1970. het is echt verankerd in hoe witte evangelicals denken over de natie en hoe Republikeinen campagne voeren, en ik verwacht dat het gaat om dat te blijven voor een tijdje.een ander ding dat we kunnen verwachten is dat als Democraten goedkope schoten nemen of afwijzende opmerkingen maken over witte evangelicals, het brandstof zal toevoegen aan het vuur van de campagne van Trump. Democraten hebben genoeg te bekritiseren in termen van beleid dat een beroep doen op Trump ‘ s witte Evangelische basis, maar ze moeten voorzichtig te werk gaan. De verhalen van Christelijk rechts staan klaar en wachten om elke kritiek in hun voordeel te brengen door het gesprek te verschuiven naar christelijke vervolging, niet de werkelijke kwesties die op het spel staan. Ik hoop echt dat we dit najaar geen “mand van deplorabelen” moment hebben. Maar als we dat doen, zal het een meevaller zijn voor Trump. En we kunnen beter dan dat.