Summary
Title
de titel van het gedicht, “To a Mouse, On Turning Up in Her Nest with The Plough, November 1785,” geeft de nodige context voor de eerste strofe. Het gedicht is gericht aan een veldmuis wiens huis plotseling en onbedoeld wordt vernietigd door de ploeg gedreven door de spreker, een boer.
Stanza 1
De Boer merkt op dat de muis een klein, schuchter uiterlijk heeft. Hij begrijpt dat het zich in paniek moet voelen, maar verzekert de muis dat het niet hoeft weg te lopen in angst. Hij is niet van plan om het te doden met zijn peddel.
Stanza 2
De Boer betreurt dat de heerschappij van de mens de sociale Unie van de natuur heeft verbroken.”Hij begrijpt dat de muis hem als gevolg daarvan moet vrezen en wantrouwen, ook al is hij de op aarde geboren metgezel van de muis, een mede-sterveling.”
Stanza 3
De Boer erkent dat muizen stelen om te overleven en dat zo ‘ n kleine hoeveelheid—slechts één maïskolf—niet te veel gevraagd is. Aangezien hij de rest heeft, zal de Boer die niet missen.
Stanza 4
Het Huis van de muis is geruïneerd-uit elkaar gescheurd en verstrooid door de wind. De naderende winter heeft het mos gedood, waardoor de muis geen materialen meer heeft om zijn schuilplaats te herbouwen tegen de bijtende koude wind van December.
Stanza 5
De Boer stelt zich voor dat de muis de verandering van de seizoenen de velden kaal had zien verlaten. Toch had het een warm, knus huis om in te wonen totdat het “wrede” mes van de ploeg er doorheen crashte.
Stanza 6
hoewel de resten van het muisnest klein zijn, stelt de Boer zich voor dat de muis hard gewerkt moet hebben om de “bladeren en stoppels” (stoppels) te verzamelen. Hij betreurt dat de muis nu dakloos is, geconfronteerd met de winter ‘ s “sleety” motregen en koude hoarfrost zonder onderdak.De Boer verzekert dat “Mousie” niet de enige is wiens plannen voor de toekomst zijn verstoord: “the best laid schemes o’ Mice an’ Men / Gang aft agley.”Beiden lijden” verdriet en “pijn” wanneer ze ” vreugde hadden verwacht.”
Stanza 8
De Boer gelooft dat de muis het voordeel heeft om zich alleen te concentreren op de huidige zorgen. In tegenstelling, zijn eigen herinneringen zijn somber, en terwijl hij “kan niet zien” de toekomst, hij vreest het.
analyse
progressie van het gedicht
het gedicht volgt een progressie van het denken, waarbij het zich verplaatst van het specifieke naar het meer algemene. Burns begint met de beschrijving van een bepaalde gebeurtenis met een nederige muis. Hij neemt vakkundig deze gemeenschappelijke gebeurtenis en ontwikkelt het tot wat beschreven is als een reflectie op “de voorbijgaande aard van het bestaan. Een groot deel van de aantrekkingskracht en kracht van het gedicht komt van Burns ‘ vermogen om een verontschuldiging aan een muis om te zetten in een commentaar op universeel lijden en lot. De progressie van het gedicht is ook te zien aan de hand van het onderwerp van het medelijden van de spreker. Ten eerste, de Boer voelt medeleven en spijt voor het kwetsen van de muis. Vervolgens erkent hij het gemeenschappelijke lijden van alle ‘ medemensen.”Tot slot herkent de spreker een benijdenswaardige kwaliteit in de muis, die zich richt op het heden zonder spijt voor het verleden of angst voor de toekomst.
personificatie
De Spreker van het gedicht personificeert de muis. Hij geeft het een koosnaampje, of term van genegenheid, door het “Mousie” te noemen.”Dit was een opmerkelijk ding om te doen in een tijd en omgeving waarin muizen ongedierte waren om te worden geëlimineerd. Burns stopt bij het bekijken van de muis als een deel van de natuur doordrenkt met gemeenschappelijke goddelijkheid, zoals de latere romantische dichters misschien. Toch identificeert de spreker zich met de muis als een “mede-sterveling.”Hij schrijft menselijke kenmerken toe, zoals vooruitziende blik en emotie, aan de muis, en verbeeldt zich zijn zorgvuldige voorbereidingen voor de winter en ontzet over het geconfronteerd worden van de winter zonder onderdak. De spreker stopt echter met het volledig antropomorfiseren van de muis. Hij houdt spijt over het verleden en angst voor de toekomst als uniek voor de mens.sommige critici lazen het gedicht allegorisch als een aanklacht tegen de behandeling van pachters door rijke landeigenaren of, meer in het algemeen, als de onderdrukking van de armen door de elite. Pachtboeren, zoals Burns ‘ vader en later Burns zelf, waren grotendeels overgeleverd aan landeigenaren die huur in rekening brachten om hun land te bewerken. De veranderende agrarische praktijken in de 18e eeuw vereisten een hogere productiviteit om winst te maken, en veel landloze boeren werden failliet verklaard. Deze realiteit onderbouwt het gedicht. De boer in het gedicht werkt hard om zijn brood te verdienen. Toch kunnen zijn inspanningen op elk moment worden omvergeworpen, zoals het muizennest, door een slechte oogst. Een slechte oogst zou hem verlaten zonder de middelen om te betalen voor het land dat Hij bewerkt, in wezen zo dakloos als de muis.pleiten voor de rechten van dieren was een veilige manier voor brandwonden om een betere behandeling van de rechten van iedereen, inclusief de armen, te bevorderen. Hij wilde zijn lezers uit de hogere en Middenklasse niet vervreemden. Toch wilde hij een beroep doen op hun veranderende kijk op dieren en interesse in dierenrechten, een ontluikende zorg in de late 18e eeuw. In het gedicht voelt de machtigere partij, de Boer, welwillendheid tegenover de minder krachtige muis. Burns presenteert dit beeld als een correctie van hoe “Man’ s dominion” goed zou moeten werken. Het perspectief van het gedicht wordt ook zorgvuldig gekozen om bedreigende lezers te vermijden. Als het vanuit het oogpunt van de muis zou worden verteld, zou de allegorie confronterend, zelfs revolutionair zijn. Verteld vanuit het vriendelijke farmer ‘ s perspectief, het gedicht grillig een beroep op de beste instincten van zijn publiek, aandringen vooruitgang te beginnen met compassie. Burns is beschreven als” een koorddanser ” die zijn interesse in folklore en de interesse van gewone mensen balanceert met de gevoeligheden van zijn meer deftige publiek. Allegorie stelde Burns in staat om zijn meer progressieve politieke overtuigingen in smakelijke termen neer te zetten.
erfenis van het gedicht
de beroemdste regel van het gedicht—”the best laid schemes o’ Mice an’ Men / Gang aft agley”—heeft het gemeenschappelijke lexicon als spreekwoord ingevoerd. “Gang aft agley “kan worden vertaald als” vaak fout gaan.”Moderne volksspreuken bevatten veel van dergelijke kleurrijke uitdrukkingen, zoals” gone all cattywampus, “”gone sideways, “”gone belly-up,” of ” gone Peer-vormige.”Het wordt vaak onvoltooid gelaten (en geparafraseerd) als “de best vastgestelde plannen.”De zin houdt in dat het niet uitmaakt hoe goed voorbereid, dingen kunnen altijd mis gaan.de titel van de novelle Of Mice and Men (1937) van de Amerikaanse auteur John Steinbeck (1902-68) is een andere blijvende nalatenschap. Steinbeck ‘ s boek volgt het verhaal van migrerende werknemers George en Lenny tijdens de Grote Depressie. De novelle deelt een aantal gemeenschappelijke thema ‘ s met “To a Mouse”: beide richten zich op onbedoelde schade, spijt, verwoeste dromen en machteloosheid.