” discipelen maken discipelen “
Het is een axioma dat rond wordt gegooid door christenen die terecht” het maken van discipelen ” een prioriteit maken voor echt discipelschap. Maar is het echt waar? Zijn discipelen discipelen? Of is er meer aan de hand?op basis van de grote opdracht in Matteüs 28:19 zouden we kunnen denken dat Jezus woorden een definitief antwoord geven: ja, discipelen maken discipelen.
toch zijn de laatste woorden van Jezus in het Evangelie van Matteüs niet het enige woord over het onderwerp. En in feite, als we proberen discipelen te maken—zoals ons is bevolen—moeten we ons herinneren dat onze roeping om discipelen te maken deel uitmaakt van Gods grotere werk van verlossing. Dit moet ons zowel aanmoedigen, motiveren, en ons eraan herinneren dat het werk van het maken van discipelen niet de missie is van enkele toegewijde “discipel-makers”, het is de roeping voor allen die Jezus “Heer” noemen, en dus iets waar we allemaal naar moeten streven om in te groeien.
wie maakt discipelen?
het antwoord op die vraag is ten minste viervoudig. En alleen als we elke schakel in de keten herinneren, zullen we onze rol in het proces goed begrijpen. Dus laten we overwegen waar discipelen vandaan komen en dan werken om de mantel op te nemen om discipelen te maken met God, in de kerk, als volwassen discipelen die discipelen maken met het evangelie van Jezus Christus.
ten eerste maakt God discipelen.
zoals met alles in de schepping, is God antecedent. Dat wil zeggen, Er is niets dat tot bestaan komt dat God niet heeft verordend. En er is niets God dat God niet de bron is. Als James 1:17 zegt: God is de Vader der lichten, van welken alle goede gave komt. Evenzo, in een context van discipelschap, Johannes 15:5 zegt, “Ik ben de wijnstok, gij zijt de ranken. Wie in Mij blijft en ik in hem, hij is het die veel vrucht draagt, want buiten mij kunt u niets doen.”
buiten God kunnen we niets doen. En dit betekent Zeker, we kunnen geen discipelen maken. Alleen de Vader kan een kind voorbestemd tot verlossing (handelingen 13: 48). Alleen de Zoon kan zijn schapen bij naam noemen (Johannes 10:3-5, 27). Alleen de geest kan de doden tot leven wekken (Romeinen 8:11). En in het discipel maken van al deze dingen moet gebeuren-discipel maken is niet alleen de rijping van onvolwassen mensen; het is de schepping van een nieuw leven in Christus. Daarom kunnen discipelen geen discipelen maken tenzij God het schenkt (Johannes 6:44, 65).het is denkbaar dat God discipelen kan scheppen zonder menselijke middelen( zie Lucas 3: 8), maar het omgekeerde is niet waar. Mensen kunnen geen discipelen maken zonder de levengevende kracht van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Daarom, als we proberen discipelen te maken, moeten we niet vergeten dat we deelnemen aan Gods werk (1 Kor.3:6-7). Daarom verdient hij alle lof voor het maken van discipelen en we moeten discipelen nastreven-maken met God en zoals de Bijbel beveelt—met gebed en het prediken van het woord.
ten tweede, het evangelie maakt discipelen.als God degene is die discipelen maakt, maakt hij discipelen met middelen. En door de hele Bijbel heen is het herhaalde getuigenis dat God discipelen maakt met zijn woord. In het Oude Testament zien we hoe het woord van God dode beenderen tot leven brengt (Ezechiël 37). En in het Nieuwe Testament hebben we meerdere passages die de kracht en noodzaak van Gods Woord getuigen.bijvoorbeeld, Jezus citeert Jesaja 54: 13 om te spreken over de effectiviteit van de proclamatie van het nieuwe verbond: “het is geschreven in de profeten, ‘en zij zullen allemaal door God onderwezen worden.’Iedereen die van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot mij.”Evenzo zegt Paulus in Romeinen 10: 14-17 dat redding moet komen als antwoord op de prediking van het woord: “alzo komt het geloof uit het horen, en het horen door het woord van Christus” (vers 17). Dan zegt de broeder van Christus in Jakobus 1:18 dat God ” ons voortbracht door het woord der waarheid.”En wederom bevestigt Petrus deze theologie van het woord, wanneer hij zegt dat wij wedergeboren zijn uit het zaad van het woord (1 Petrus 1:22-25). Kortom, Gods Woord is wat nieuwe schepselen schept in Christus, en er wordt geen geestelijk leven geschonken zonder zijn woord.net zoals Christus het evangelie predikte (Matteüs 4: 17), riep hij de mensen op hem te volgen (vv. 18-22), vertelt hij zijn discipelen te gaan een vissers van mensen. En hoe maken de discipelen van Christus discipelen? Met het woord! Alleen door het evangelie dat zij van Christus ontvangen hebben, kunnen discipelen discipelen maken. Inderdaad, het is niet door goede werken, sociale rechtvaardigheid, of een overvloed aan liefdevolle handelingen dat we discipelen maken. Discipelen zijn gemaakt door het woord van God alleen.werkelijk gezegd, discipelen zullen veel meer doen dan het evangelie prediken (zie Matteüs 25), en deze dingen zijn vaak nodig om een gehoor voor het evangelie te krijgen (Zie 1 Petrus 3:15), maar discipelen zullen alleen discipelen maken als ze het evangelie delen. Het is het woord van God dat het zaad des levens is. En dus moeten discipelen die discipelen willen maken voorrang geven aan het woord van God en het gebed. Net zoals Jezus zegt in Johannes 15:7-8,
Als je in Mij blijft, en mijn woorden in jou blijven, vraag dan wat je wilt, en het zal voor je gedaan worden. Hierdoor wordt mijn Vader verheerlijkt, dat jullie veel vrucht dragen en zo mijn discipelen blijken te zijn.
ten derde maakt de kerk discipelen.hoewel onze westerse individualisme en bediening modellen zich vaak richten op het maken van persoonlijke discipelen (d.w.z. individuen die individuele discipelen maken), is het de kerk die de opdracht krijgt om discipelen te maken. Natuurlijk bestaat de kerk uit individuen, en bepaalde christenen zijn uniek begaafd in het maken van discipelen, maar er zijn twee redenen om het corporate karakter van discipelen te benadrukken.
ten eerste is het de kerk die erkent wie discipelen zijn.wanneer Jezus zegt in Matteüs 28 om te gaan en discipelen te maken, volgt hij onmiddellijk dit gebod op met deze uitspraak, “hen dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.”Blijkbaar begreep (en beval) Jezus Zijn discipelen om discipelen te identificeren door waterdoop. Met andere woorden, discipelen zijn geen autodidacten die zichzelf de titel “discipel” geven.”Discipelen zijn volgelingen van Christus door andere discipelen te volgen (zie 1 Kor.11:1). Evenzo worden discipelen die zijn verzameld door de doop (wat we kennen als kerken) erkend door hun geloof in Christus en ontvangen in de kerk door de doop.
om deze reden is discipelschap geen puur individualistische gebeurtenis. Het is een teamgebeurtenis, een relais, als je wilt, waar de ene generatie discipelen de volgende herkent. Zoals handelingen aantoont wanneer het evangelie werd gepredikt, werden bekeerlingen tot het christendom gedoopt en toegevoegd aan de kerk. Zoals Lucas vermeldt, ging het woord van God vooruit, het creëren van discipelen die op hun beurt werden georganiseerd in lokale kerken. Uit deze geschiedenis van discipel-maken in Handelingen, leren we dat discipel-maken is de kerk “ding.”
de sleutels van het Koninkrijk werden gegeven aan de lokale gemeenten van Christus om gelovigen te dopen en discipline uit te oefenen toen discipelen valse getuigen bleken te zijn (zie Matteüs 16:19-20; 18:15-17). Dienovereenkomstig moeten we nooit discipelschap scheiden van de lokale kerk. En de kerk mag nooit haar eerste prioriteit vergeten om discipelen te maken door het evangelie te prediken, om discipelen te erkennen in de doop, en om discipelen te rijpen, zodat ze meer discipelen zouden kunnen maken.
ten tweede is het de kerk die alle gaven heeft die nodig zijn om leerlingen volwassen te maken.
inderdaad, er is maar één persoon die ooit alle gaven van de geest bezat. Zijn naam is Jezus. Voor ieder ander bezitten wij verschillende gaven voor de stichting van het lichaam van Christus.
deze gedeeltelijke verdeling van geschenken heeft enorme implicaties voor het discipelschap. Elke christen die slechts door een andere persoon “gedecipleerd” is, zal ernstig tekortschieten in de gaven die God heeft om in Christus te groeien. Inderdaad, zoals Efeziërs 4:11-16 leert, zijn “gaven” in de bijbelse zin mensen. En elk individu heeft meer dan een of twee discipelers nodig.”Evenzo heeft de volwassen discipel meer gaven nodig dan een Bijbelstudie of een niche christelijke bediening kan bieden. Alleen het lichaam van Christus, met zijn diverse generaties, culturen en gaven, kan de discipel van Christus rijpen op alle manieren die God wil.met andere woorden, de kerk is de wijsheid van God om zijn heerlijkheid te tonen (Efeziërs 3:10-11). En de kerk is de plek waar individuele gelovigen moeten groeien. Elk deel van het lichaam van Christus heeft de andere delen nodig, en alleen als we ons discipelschap leven in de volledige aanvulling van Jezus’ kerk lichaam zullen we groeien als discipelen. Dienovereenkomstig worden volwassen discipelen gemaakt door de kerk. Evenzo weten volwassen discipelen (hoe) zij discipelen moeten maken.
vierde, volwassen discipelen maken discipelen.
hoewel de stelregel “discipelen maken discipelen” waar is, voor zover het gaat. Het is op zich kortzichtig. Net zoals jonge kinderen fysiek niet volwassen genoeg zijn om zich voort te planten en kinderen op te voeden, zo ook, kunnen geestelijk onvolwassen discipelen niet klaar zijn om discipelen te maken. Zeker, enkele van de meest effectieve evangelisten zijn nieuwe discipelen. Maar zelfs wanneer een nieuwe discipel een effectieve evangelist is, is hij of zij verre van een effectieve discipel-maker. Dit toont opnieuw de wijsheid en goedheid van de kerk, waar jonge evangelisten een gemeenschap hebben met oudere, wijzere heiligen.zoals Jezus Zijn discipelen instrueert in Matteüs 28: 20, moeten degenen die discipelen maken hen ook instrueren om alles te gehoorzamen wat Jezus leerde. Met andere woorden, effectieve discipelmakers moeten weten wat Jezus heeft geleerd en (in het algemeen) hoe ze anderen kunnen onderrichten in de wegen van Christus. Zie je waarom het maken van discipelen een teamgebeurtenis is? Geen enkele persoon is volledig uitgerust om discipelen te maken. Het maken van discipelen is een kerkproject, en volwassen discipelen weten dit.volwassen discipelen kennen het evangelie en zij weten hoe het evangelie de kerk schept. Omgekeerd weten zij hoe de kerk het lichaam van Christus opbouwt—een volk dat bestaat uit de discipelen van Christus. En wanneer een groep volgroeide discipelen zich verzamelt om Christus te aanbidden, te groeien, te dienen en te prediken vanuit de Schrift, zal er (zoals God het toestaat en verordent) een groep onvolgroeide discipelen zijn die uitgroeien tot de gelijkenis van Christus met degenen die volwassener zijn.
inderdaad, dit is de schoonheid en gezondheid van een discipel makende kerk. Er zijn volwassen discipelen die Christus delen, zodat ze nieuwe discipelen gemaakt zien. Dan, in vervulling van Jezus woorden, deze volwassen discipelen zullen bidden, werken in het woord, en leven samen zodanig dat jonge discipelen groeien naar volwassenheid. Op deze manier maken volwassen discipelen discipelen.
God-afhankelijke, woord-gecentreerde, Kerk-georiënteerde, volwassen discipelen . . . Maak discipelen
dus, opnieuw vragen we: maken discipelen discipelen? Absoluut!maar laten we niet vergeten dat het maken van persoonlijke discipelen een rol speelt in het grotere werk van Christus. Uiteindelijk maakt de drie-enige God discipelen. En hij maakt discipelen met zijn woord voor groei in zijn kerk. En in deze context van volwassenheid, gemeenschap, en evangelie groei zijn individuen het meest effectief als discipel-makers.laten we er daarom naar streven om het soort discipelen te zijn die vertrouwen op de Heer, die het woord verkondigen, die leunen in de kerk, en die anderen helpen meer van Christus te weten. Dat is wat een uitgebreidere kijk op de Schrift ons leert over het maken van discipelen.
Soli Deo Gloria, ds
Fotokrediet: Aatlas