De zona pellucida is een acellular vacht rond de plasma membraan van volwassen zoogdieren eicellen en die voert een aantal belangrijke functies tijdens oogenesis, bemesting, en pre-implantatie ontwikkeling. In dit onderzoek zijn de eiwitten van de zona pellucida van de muis oöcyt geïdentificeerd en gekarakteriseerd door gebruik te maken van zonae pellucidae die individueel zijn geïsoleerd uit volgroeide oöcyten met mondbediende micropipetten. Verschillende morfologische en biochemische criteria werden gebruikt om de zuiverheid van de geïsoleerde zonae pellucidae te beoordelen en in de meeste gevallen bleken ze vrijwel vrij te zijn van contaminatie door andere eiceleiwitten. Er werd vastgesteld dat elke zona pellucida 4 bevat.8 ng eiwit, dat 80% of meer van het droge gewicht van de zona pellucida vertegenwoordigt en ongeveer 17% van het totale eiwit van de eicel. Elektroforetische analyses van slechts vijf geïsoleerde zonae pellucidae behandeld met diazotiseerd iodosulfanilzuur toonden de aanwezigheid aan van slechts drie radioactief gelabelde eiwitten, aangeduid als ZP1, ZP2 en ZP3. Dezelfde drie eiwitten werden geïdentificeerd door coomassie blauwe kleuring toen grote aantallen geïsoleerde zonae pellucidae (ongeveer 750) werden onderworpen aan SDS-polyacrylamide gel elektroforese. Deze drie proteã nen migreren als brede banden op SDS-polyacrylamide gels, consistent met hun zijn glycoproteã nen, met schijnbare molecuulgewichten van 200.000 (ZP1), 120.000 (ZP2), en 83.000 (ZP3). Dezelfde eiwitten werden radioactief gelabeld wanneer intacte oöcyten werden behandeld met diazotiseerd iodosulfanilzuur, een reagens dat niet door het plasmamembraan van de oöcyt heen dringt, of wanneer geïsoleerde zonae pellucidae werden behandeld met 3H-gelabeld 1-dimethylaminonaftaleen-5-sulfonylchloride. De resultaten van aminozuuranalyse en high-resolution tweedimensionale elektroforese van de individuele proteã nen suggereren dat elke proteã ne een unieke polypeptideketen vertegenwoordigt. De eiwitten ZP1, ZP2 en ZP3 vertegenwoordigen respectievelijk ongeveer 36, 47 en 17% van het totale eiwit van de zona pellucida. In aanwezigheid van reducerende stoffen die de oplossing van de zona pellucida veroorzaken, wordt ZP1 omgezet in een soort die migreert met een schijnbaar molecuulgewicht van 130.000, wat erop wijst dat het bestaat als een oligomeer, gestabiliseerd door disulfidebindingen, in de niet-gereduceerde toestand. De resultaten van deze experimenten worden besproken in termen van de eigenschappen van de zona pellucida voor en na de bevruchting en worden vergeleken met de resultaten verkregen met behulp van vitelline omhulsels van eieren van nietammaliaanse diersoorten.