de meerderheid van de patiënten met keratoconus belandt uiteindelijk in het kantoor van een optometrist op zoek naar correctie voor wazig zien. Bij het begin van de ziekte wordt wazig zien vaak met succes gecorrigeerd met een bril. Naarmate de ziekte vordert, neemt astigmatisme toe en patiënten zijn vaak fit met zachte torische contactlenzen. Na verloop van tijd, verslechtert het zicht geleidelijk toe te schrijven aan ontwikkeling van onregelmatig astigmatisme. Als gevolg daarvan wordt de patiënt vaak refit in een stijve of hybride contactlens.
Dit is het draaipunt wanneer sommige patiënten de diagnose keratoconus krijgen. De patiënt heeft significant verlies van het best gecorrigeerde gezichtsvermogen en kan geen bril meer dragen voor functioneel zicht.
nu is het moment waarop de optometrist een gezichtsrehabilitatie moet bieden aan de patiënt met keratoconus. De taak van de optometrist is om een acceptabele contactlens pasvorm te behouden die de patiënt in staat stelt om functioneel zicht te hebben voor zoveel mogelijk uren. Ondertussen blijft de ziekte verergeren-het hoornvlies blijft dunner worden en neemt onregelmatig astigmatisme toe, wat de tolerantie van de patiënt voor de contactlenzen vermindert. En de patiënt blijft zicht verliezen.
terwijl optometristen werken om het functionele zicht van de patiënt te behouden, is ons overkoepelende doel om chirurgische ingrepen zo lang mogelijk uit te stellen. Uiteindelijk heeft 20% van de patiënten met keratoconus een hoornvliestransplantatie nodig om de visuele functie te herstellen, meestal als gevolg van corneale littekenvorming en contactlensintolerantie. Wanneer cornea transplantatie wordt uitgevoerd, bieden wij een beter optisch systeem voor de patiënt. Echter, de patiënt vereist nog een leven van visuele revalidatie, meestal met complexe contactlens fitting. Hoewel cornea transplantatie is verbeterd met lamellaire en femtoseconde technologie, patiënten nog steeds geconfronteerd met significante visuele functie met verminderde kwaliteit van leven.
Het is belangrijk te onthouden dat corneatransplantatie de ziekte van keratoconus niet behandelt; het behandelt alleen het resulterende onregelmatige astigmatisme. Gedurende het ziekteproces is de rol van de optometrist een visuele rehabilitator. Vroege diagnose van keratoconus heeft geen effect gehad op de klinische behandelingskeuzes, omdat ons enige doel was om maximale visusfunctie te bieden en te proberen de noodzaak van corneale transplantatie te vermijden.
Changing KC treatment
het paradigma staat op het punt te veranderen met de komst van de eerste behandeling voor keratoconus-collageen cross-linking (CXL). CXL gebruikt een natuurlijke fotosensitizer riboflavine (vitamine B2) in combinatie met ultraviolet licht om de structurele zwakte in het hoornvlies stromale bij patiënten met keratoconus te versterken (zie Figuur 1).
terwijl in de Verenigde Staten nog steeds onderzoek wordt gedaan, wordt CXL al meer dan tien jaar buiten de Verenigde Staten uitgevoerd en is goed bestudeerd met meer dan 300 peer-reviewed studies. Hieronder volgt een samenvatting van wat we tot nu toe over CXL weten:
- 96% van de ogen vertonen topografische stabiliteit – geen progressie
- gemiddelde afvlakking van het hoornvlies van 1.7D van max K
- hoeveelheid afvlakking verminderd in steile cornea
- geen verandering in corneale helderheid of brekingsindex
- verminderde bijwerkingen, zoals stromale haze, op cornea dikker dan 400 mµ
- verbetert de beste gecorrigeerde gezichtsscherpte en ongecorrigeerde gezichtsscherpte door de corneavorm te regulariseren
de meest effectieve vorm van CXL kan het oorspronkelijke Dresden-protocol zijn, dat epitheliale verwijdering vereist. Recente verbeteringen in trans-epitheliale (epi-on) CXL kunnen een vergelijkbaar effect hebben met sneller visueel herstel, minder pijn, verminderd risico op stromale nevel met verminderd risico op infectie en langzame herepithelialisatie. Ongeacht de methode, stopt CXL de progressie van keratoconus, werkt het beste op jonge, dikke en platte hoornvliezen. Hoe eerder de detectie en diagnose van keratoconus, hoe effectiever en veiliger de CXL behandeling.
buiten de VS is het niet langer aanvaardbaar om patiënten met keratoconus het beste gecorrigeerde gezichtsvermogen te zien verliezen. Zodra keratoconus wordt gedetecteerd-soms zo jong als 12 jaar oud-wordt CXL aanbevolen om verlies van het gezichtsvermogen te voorkomen. Vroege opsporing van keratoconus met behulp van topografische screening is de norm geworden, resulterend in vele landen bijna eliminerend de behoefte aan corneale transplantatie toe te schrijven aan geavanceerde keratoconus.
Het is belangrijk te onthouden dat topografie keratoconus pas kan detecteren wanneer de ziekte de cornea begint te verdunnen en te vergroten. Ook beginnen alle patiënten met keratoconus met een normale corneale topografie, die geleidelijk evolueert van symmetrische vlinderdas (regulier astigmatisme) naar asymmetrisch inferieur steil astigmatisme met scheefgetrokken (onregelmatig astigmatisme) radiale as (zie Figuur 2). Toekomstige ontwikkelingen in de detectie van keratoconus zullen de vroegtijdige diagnose blijven verbeteren. Zowel biomechanische analyse van het hoornvlies als genetische testen beloven om keratoconus goed te detecteren voordat topografische veranderingen optreden en het zicht verloren gaat.
verbeteringen van de volgende generatie in de CXL-methodologie-waaronder selectieve CXL, topo-geleide geavanceerde oppervlakte-ablatie, en CXL gecombineerd met Intacs-zorgen ervoor dat de toekomst van keratoconusbehandeling patiënten met een verhoogde prognose voor normaal gezichtsvermogen en kwaliteit van leven zal bieden.
dus, wanneer diagnosticeert u keratoconus?ODT
figuur 1: collageen cross-linking (CXL) maakt gebruik van een natuurlijke fotosensitizer, riboflavine (vitamine B2), gecombineerd met ultraviolet licht om de structurele zwakte in het hoornvlies stromale bij patiënten met keratoconus te versterken.